Οι κραυγές ξεθύμαναν, μαζί και οι απειλές. Τα κυριακάτικα κηρύγματα αφήνουν αδιάφορους ακόμη και τους πιστούς. Οι πρώτοι γάμοι των ομοφύλων, πέρα από την προφανή συγκίνηση των πρωταγωνιστών, έδειξαν ότι δεν έχουν τίποτα το ιδιαίτερο, πόσο μάλλον το προκλητικό. Η πολυδιαφημισμένη μάχη της Εκκλησίας με την Πολιτεία δεν δόθηκε ποτέ, γιατί η πρώτη δεν κατέβηκε καν στο γήπεδο. Εδωσε τα ηνία στον Βελόπουλο.

Την ερχόμενη Δευτέρα, το δράμα ενδέχεται να λάβει και συμβολικά τέλος. Την προηγουμένη, την Κυριακή της Ορθοδοξίας, οι ιεράρχες θα έχουν σνομπάρει την Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να την εκδικηθούν επειδή τάχθηκε και εμπράκτως υπέρ της αύξησης των ελευθεριών και της ισότητας των δικαιωμάτων. Την 25η Μαρτίου, όμως, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος θα υποδεχθεί επισήμως και δημοσίως την Κατερίνα Σακελλαροπούλου στη Μητρόπολη. Η τελευταία φορά που μίλησαν ήταν πριν από την τελευταία επεισοδιακή συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου. Τα λόγια που θα ανταλλάξουν τώρα μπορεί να είναι τυπικά. Οι σκιές στη σχέση τους μπορεί να μείνουν. Αλλά ο πάγος θα σπάσει.

Μια άλλη εξέλιξη μπορεί να αποδειχθεί ακόμη σοβαρότερη. Αύριο δικάζεται στην Ευελπίδων ο δημοσιογράφος Δημήτρης Αλικάκος για την υπόθεση του Αγίου Φωτός. Δύο αρχιεπίσκοποι του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων τον κατηγορούν ότι ψευδώς ισχυρίστηκε στο βιβλίο του «Λύτρωση, Περί του Αγίου Φωτός» (εκδ. Εκκρεμές, 2019) πως ο πρώτος τού είπε ότι η καντήλα μπαίνει αναμμένη στον Αγιο Τάφο και ο δεύτερος ότι το άναμμα της καντήλας το Μεγάλο Σάββατο γίνεται με αναπτήρα. Του καταλογίζουν επίσης ότι χρησιμοποίησε εν αγνοία τους οπτικό και ηχητικό υλικό από την επικοινωνία του μαζί τους.

Ο Αλικάκος έχει στα χέρια του απόφαση του Α’ Μονομελούς Πρωτοδικείου που αναφέρει ότι το βίντεο της συνέντευξής του με τον έναν εκ των δύο εναγόντων, τον σκευοφύλακα και ηγούμενο του Παναγίου Τάφου, όχι μόνο δεν τον προσβάλλει, αλλά πραγματοποιήθηκε και με τη συναίνεσή του. «Να το πούμε στην κάμερα;» ακούγεται να λέει κάποια στιγμή ο Αρχιεπίσκοπος στον δημοσιογράφο. Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, ο τελευταίος ζήτησε ο ίδιος την άσκηση ποινικής δίωξης εις βάρος του ώστε να λάμψει η αλήθεια, κάτι που δεν κατέστη δυνατό δύο φορές ως τώρα επειδή οι δικηγόροι του Πατριαρχείου πήραν αναβολή.

Η δίκη αυτή δεν έχει σχέση με το μυστήριο της Ανάστασης. Ο Αλικάκος δεν έχει καμιά διάθεση να μειώσει τη δύναμη μιας θρησκευτικής τελετουργίας. Διώκεται επειδή έσπασε με το βιβλίο του ένα ταμπού, αποδεικνύοντας ότι το Αγιο Φως – που έρχεται κάθε χρόνο στην Ελλάδα με τιμές αρχηγού κράτους – είναι προϊόν όχι θαύματος, αλλά μιας απλής ανθρώπινης ενέργειας. Δεν είναι ιερόσυλος, δεν είναι εικονοκλάστης, είναι κοσμικός.

Να τι δυσκολεύεται εν τέλει να κατανοήσει η Εκκλησία: ότι όταν θεσπίζεται η ισότητα και αποκαθίσταται η αλήθεια, η λατρεία δεν υποχωρεί. Γίνεται, αντιθέτως, ανυπόκριτη.