Στον Νονό 3 ο δαιμόνιος Δον Αλτομπέλο πίστευε πως ο «πλουσιότερος άνθρωπος είναι αυτός που έχει πολλούς πανίσχυρους φίλους». Πολλά κράτη της Ανατολικής Ευρώπης, φαίνεται να έχουν εμπεδώσει αυτή την συγκεκριμένη αρχή.

Χρειάζεται όμως προσοχή.

Μπορεί ο Εμανουέλ Μακρόν να βάζει ιδέες για αποστολή νατοϊκών στρατευμάτων στην Ουκρανία, αλλά η ρητορική κάποιων δυτικών ηγετών ξεπερνάει σε επικίνδυνο βαθμό τα όρια.

Προ ημερών κυκλοφόρησε στα ΜΜΕ η περίφημη απειλητική ανάρτηση του πρώην προέδρου και νυν αντιπροέδρου του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ φωτογραφίας με αγχόνες από τον Β’ ΠΠ.

Ήταν έναν σαφές μήνυμα, αλλά αυτό που δεν πήρε ανάλογη έκταση στα ΜΜΕ, ήταν η δήλωση δυτικού ηγέτη που προηγήθηκε.

Συγκεκριμένα, στις 15 Μαρτίου, ο Πρόεδρος της Λετονίας Έντγκαρ Ρίνγκεβιτς εξέφρασε την «πλήρη υποστήριξή του» στις δηλώσεις του Γάλλου ομόλογού του.

«Υποστηρίζω πλήρως τον Εμανουέλ Μακρόν» είπε ο Ρίνκεβιτς. «Δεν πρέπει να χαράξουμε κόκκινες γραμμές για τον εαυτό μας, πρέπει να χαράξουμε κόκκινες γραμμές για τη Ρωσία και δεν πρέπει να φοβόμαστε να τις επιβάλλουμε. Η Ουκρανία πρέπει να κερδίσει, η Ρωσία πρέπει να ηττηθεί. Ρωσία delenda est!» κατέληξε η ανάρτηση του Λετονού προέδρου.

Υπόψιν, ότι delenda est σημαίνει ότι η Ρωσία «πρέπει να καταστραφεί»!

Μεντβέντεφ: «Μπάσταρδε!»

Τότε ήταν που σήκωσε το γάντι ο Μεντβέντεφ, αναρτώντας το εξής μήνυμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Διάφορα ναζιστικά καθάρματα που εύχονται τον θάνατο της Ρωσίας -όπως ο Έντγκαρς Ρίνκεβιτς, ο πρόεδρος μιας ανύπαρκτης Λετονίας- πρέπει να θυμούνται τη μοίρα των φασιστών, συμπεριλαμβανομένης της Δίκης του Χάρκοβο  του 1943. Η ανταπόδοση είναι αναπόφευκτη. Memento mori!» είπε.

Υπενθυμίζεται ότι η Δίκη του Χάρκοβο ήταν δίκη για εγκλήματα πολέμου Γερμανών και συνεργατών τους πολύ πριν της περίφημες Δίκες της Νυρεμβέργης. Το Memento mori είναι ένα καλλιτεχνικό ή συμβολικό τροπάριο που λειτουργεί ως υπενθύμιση του αναπόφευκτου του θανάτου.

Η Λετονία δεν είναι Γαλλία

Για την ιστορία, όταν το 153 π.X. ο Κάτων ο Πρεσβύτερος επισκέφθηκε την Καρχηδόνα εντυπωσιάστηκε και τρομοκρατήθηκε τόσο πολύ από τη νέα ανάπτυξη της αφρικανικής πόλης θα επαναλάμβανε στις αγορεύσεις του στη Σύγκλητο: «Cēterum cēnseō Carthāginem esse dēlendam», δηλαδή: «Προτείνω να καταστραφεί η Καρχηδόνα».

Ερχόμενοι στο σήμερα λοιπόν, την επομένη της ανάρτησης του Ράντγκεβιτς, ακόμα και ο πρώην αναπληρωτής βοηθός υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ σε θέματα δημόσιας διπλωματίας Έλμπριτζ Κόλμπι έκανα μια παρέμβαση για εγκράτεια.

«Όταν σκέφτονται οι Αμερικανοί να διακινδυνεύσουν έναν πυρηνικό πόλεμο με τη Ρωσία για λογαριασμό εκτεθειμένων συμμάχων του ΝΑΤΟ, είναι ζωτικής σημασίας ο συμμαχικός σκοπός να θεωρείται λογικός, αμυντικός και νηφάλιος» σημείωσε με ανάρτησή του ο Κόλμπι.

Εκτός, αυτού η Λετονία, η Λιθουανία και όλες αυτές οι βαλτικές μικρές αδύναμες χώρες δε είναι Γαλλία.

Όπως παρατηρεί ο Λετονός πρώην σύμβουλος των σοσιαλδημοκρατών στην Επιτρπής Εξωτερικών Υποθέσεων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Έλνταρ Μάμεντοφ, η Γαλλία, μπορεί να έχει την πολυτέλεια να παίξει με τη στρατηγική «ασάφεια» καθώς είναι σε μεγάλο βαθμό ένα στρατιωτικά αυτάρκες κράτος σε ασφαλή απόσταση από τη Ρωσία.

«Τα κράτη της Βαλτικής, αντίθετα, θα πρέπει να είναι επιφυλακτικά όσον αφορά την κλιμάκωση της ρητορικής και των στόχων στη σύγκρουση, τόσο λόγω της μεγαλύτερης ευαλωτότητάς τους σε πιθανή ρωσική επιθετικότητα όσο και λόγω της μεγαλύτερης εξάρτησης από εξωτερική υποστήριξη» γράφει ο Μάμεντοφ στο Responsible Statecraft..

Ωστόσο, για τον αναλυτή -που αυτή την περίοδο δραστηριοποιείται στις Βρυξέλλες- η νηφάλια και συνετή εκτίμηση των κινδύνων που ενυπάρχουν στην παρούσα κατάσταση φαίνεται να έχει παραμεριστεί υπέρ ενός στείρου ηθικολογικού πλαισίου των διλημμάτων που αντιμετωπίζει η Δύση.

Ο Μακρόν έδωσε τον τόνο χαρακτηρίζοντας όσους διαφωνούσαν με τη νέα μαχητική του στάση ως «δειλούς» δείχνοντας τον Γερμανό Καγκελάριο Όλαφ Σολτς. Η δε πρωθυπουργός της Εσθονίας Κάγια Κάλλας απέρριψε κάθε περιορισμό εκ μέρους της Δύσης ως «παγίδα φόβου» που στήνει ο Πούτιν εναντίον των συμμάχων για να κρύψει τον φόβο του για πόλεμο με το ΝΑΤΟ. Μπορεί πράγματι το ΝΑΤΟ να διαθέτει υπεροπλία συμβατικών δυνάμεων έναντι της Ρωσίας, αλλά εάν βρεθεί το Κρεμλίνο στη γωνία πάντα έχει την πυρηνική επιλογή και αυτό φροντίζουν να το ξεχνάν κάποιοι «φωνακλάδες» πολιτικοί στη Δύση.

Γι΄αυτό και ο Μάμεντοφ αναρωτιέται «μπορούν τα κράτη της Βαλτικής να είναι βέβαιοι για τη συνεχιζόμενη ετοιμότητα της Ουάσιγκτον να εμπλακεί σε πυρηνική σύγκρουση με τη Ρωσία για λογαριασμό τους, εάν οι δικές τους ενέργειες θεωρηθούν άσκοπα προκλητικές;»

Ο Μάμεντοφ καταλήγει ότι οι Δυτικοί μπορούν να βοηθάνε την Ουκρανία να αντισταθεί, αλλά πρέπει ταυτόχρονα να μην παίζουν με επικίνδυνες λέξεις.

Έτσι, ίσως μια καλύτερη ατάκα από εκείνη του Αλτομπέλο ήταν αυτή του Κάλο, του πιστού πλην ταπεινού Σικελού σωματοφύλακα του Μάικλ Κορλεόνε, όταν δ0λοφονούσε έναν αντίπαλο που πίστευε ότι μπορούσε να τα βάλει την αυτοκρατορία των Κορλεόνε: «Η δύναμη εξαντλεί (εξοντώνει) όσους δεν την έχουν».