Oι sugar daddies του έφεραν γούρι: όπως έδειξε η χθεσινή δημοσκόπηση της Metron Analysis για το MEGA, μπορεί να έπεσε λίγο η δημοτικότητά του, αλλά πέρασε τον Μητσοτάκη και πλασαρίστηκε στην πρώτη θέση. Θα επινοήσει λοιπόν κι άλλες εξυπνάδες για να κλιμακώσει τον αγώνα. Nα, θα δει σε καμιά διαδήλωση κανένα ζευγάρι εύσωμων ομοφυλόφιλων και θα πει «μάθανε από λαϊκούς αγώνες και οι bears». ‘H θα πέσει σε καμιά φεμινίστρια και θα πει «πλακώσανε και οι killjoys». Tα χειρίζεται άριστα τα αγγλικά ο Γραμματέας, μόνο έτσι άλλωστε θα κάνει εισοδισμό στον μισητό καπιταλισμό και θα τον συντρίψει.

Φιλοδοξεί όμως πράγματι ο Δημήτρης Κουτσούμπας να ανέβει ακόμη πιο ψηλά; Φυσικά: να γίνει πρωθυπουργός! Εξού και έχει βαλθεί εδώ και χρόνια να φτιάξει την εικόνα του με τη βοήθεια του Luben. Ομως οι ρίζες δεν ξεχνιούνται. Ο προλεταριακός διεθνισμός και ο μαρξισμός-λενινισμός (που είναι οι καθοδηγητικές θεωρίες του κόμματός του), η δικτατορία του προλεταριάτου (που παραμένει ο στρατηγικός του στόχος), η επιλογή της επανάστασης έναντι της μεταρρύθμισης (αφού κανένα όργανο της αστικής εξουσίας δεν μπορεί να εξανθρωπιστεί διαφορετικά) αποτελούν διαχρονικές και ανυπέρβλητες αξίες. Και ο μόνος τρόπος να προωθηθούν είναι η μελέτη και διάδοση του «Ριζοσπάστη», που εξυψώνει το ιδεολογικο-μορφωτικό και πολιτικό επίπεδο της εργατικής τάξης.

Για όποιον είχε ξεχαστεί, και νόμιζε ότι ο Κουτσούμπας είναι ένας καλοκάγαθος κύριος της τρίτης ηλικίας που λέει καλαμπούρια για τον Παπαρατσένκο, ήρθε η προχθεσινή ομιλία του στον Περισσό για να διαλύσει τις ψευδαισθήσεις. Η αφορμή ήταν τα 100 χρόνια από τον θάνατο του Λένιν, του «ηγέτη της κοσμοϊστορικής σημασίας επανάστασης που άλλαξε τις τύχες και την πορεία της ανθρωπότητας, εγκαινιάζοντας την αρχή του τέλους της βαρβαρότητας του καπιταλισμού». Και την αρχή της βαρβαρότητας του κομμουνισμού; Οχι, «την ανατολή μιας νέας κοινωνίας», τα υπόλοιπα είναι ψέματα των αστών.

Και αν ο Κουτσούμπας περιοριζόταν σε μια αυθαίρετη ανάγνωση της ιστορίας, το ζήτημα θα είχε φιλολογικό χαρακτήρα. Αλλά εκείνος εξέφρασε την πίστη ότι «έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη από πραγματική ζωή και δημιουργία» (γιατί, όσο να ‘ναι, ο στίχος του Βολφ Μπίρμαν «κόκκινη από ζωή ή κόκκινη από θάνατο» θα τρόμαζε το ακροατήριο) και ότι «η κόκκινη σημαία θα υψωθεί ξανά στο Λένινγκραντ, στη Μόσχα, στο Βερολίνο, σε όλη την Ευρώπη, στην Ασία, την Αμερική, την Αφρική, την Ωκεανία, σε όλο τον κόσμο». Με ποιον τρόπο; Με «ένταση (sic) της προετοιμασίας της εργατικής τάξης κάθε χώρας, σκληρή ιδεολογικοπολιτική δουλειά και ταξική δράση».

Τι ποσοστό έδωσε η χθεσινή δημοσκόπηση στον άνθρωπο που θεωρεί τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία «ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό»; 41%. Τι ποσοστό έδωσε στο κόμμα που θεωρεί ότι η παρένθετη μητρότητα «καθιερώθηκε στις ΗΠΑ και την ΕΕ με τις πλάτες του ΝΑΤΟ»; 10,1%. Ψηλά την κόκκινη σημαία του Λένιν!

Τελευταία Νέα