Αναζήτηση
Οι επιπτώσεις της πανδημίας COVID-19 στον γενικό πληθυσμό ήταν καταστροφικές. Παρά τη σημαντική πρόοδο στην κατανόηση της ιολογίας, της μετάδοσης και της παθογένειας του SARS-CoV-2,1, πολλές από τις μακροπρόθεσμες συνέπειες του COVID-19 σε όλο τον κόσμο παραμένουν άγνωστες.
Τα στοιχεία για τις σχετικές αρνητικές επιπτώσεις της απομόνωσης, της μοναξιάς, του μετατραυματικού στρες, της κατάθλιψης, του φόβου, του θυμού και της σύγχυσης είναι συντριπτικά. Ωστόσο, αλλαγές στη γνωστική και σωματική λειτουργία λόγω της πανδημίας COVID-19 είναι λιγότερο γνωστές.
Η Anne Corbett και οι συνεργάτες της χρησιμοποίησαν διαχρονικά δεδομένα από τη μελέτη PROTECT για να αξιολογήσουν την επίδραση της πανδημίας στη γνωστική λειτουργία σε ηλικιωμένους ενήλικες στο Ηνωμένο Βασίλειο, διερευνώντας διάφορους παράγοντες που σχετίζονται με αλλαγές στη γνωστική λειτουργία.
Η χρήση ηλεκτρονικών νευροψυχολογικών δεδομένων που συλλέχθηκαν πριν από την πανδημία και κατά το πρώτο και το δεύτερο έτος επέτρεψε τη λήψη επαναλαμβανόμενων μέτρων για τα ίδια άτομα σε όλη την πανδημία.
Παρατηρήθηκαν μειώσεις στην εκτελεστική λειτουργία και στη μνήμη κατά το πρώτο έτος της πανδημίας, συμπεριλαμβανομένων των υποομάδων ατόμων με ήπια γνωστική εξασθένηση ή με ιστορικό COVID-19. Η μείωση της μνήμης εργασίας συνεχίστηκε κατά το δεύτερο έτος της πανδημίας.
Αν και αρχικά θεωρήθηκε ότι προκαλεί οξεία αναπνευστικά συμπτώματα, οι επιπτώσεις του SARS-CoV-2 σε άλλα συστήματα -συμπεριλαμβανομένου του κεντρικού και του περιφερικού νευρικού συστήματος- γίνονται ολοένα και πιο σαφείς. Τα νέα ευρήματα από τη μελέτη PROTECT υποδεικνύουν γνωστικές αλλαγές σε συγκεκριμένο τομέα για άτομα με ιστορικό COVID-19 που αντικατοπτρίζουν παρόμοιες τροχιές για εκείνα με ήπια γνωστική εξασθένηση αλλά με ελαφρώς χαμηλότερο ποσοστό.
Αυτή η μελέτη υπογραμμίζει επίσης τη μειωμένη άσκηση, τη χρήση αλκοόλ, την κατάθλιψη και τη μοναξιά ως βασικούς παράγοντες κινδύνου που επηρέασαν τα ποσοστά γνωστικής έκπτωσης στον ηλικιωμένο πληθυσμό κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19.
Η μελέτη είχε παρατηρητικό χαρακτήρα και επομένως δεν μπορεί να συναχθεί η αιτιότητα, αλλά θα ήταν ενδιαφέρον να αποσαφηνιστούν ορισμένοι από τους πιθανούς βιολογικούς μηχανισμούς που εμπλέκονται σε αυτές τις συσχετίσεις.
Η πρόσληψη αλκοόλ και η έλλειψη άσκησης θα μπορούσαν να έχουν άμεσες επιπτώσεις στην ψυχολογική ευεξία και τη γνωστική λειτουργία. Για παράδειγμα, το αλκοόλ μπορεί να αναστείλει την επικοινωνία μεταξύ των νευρικών κυττάρων και να καταστέλλει τη δραστηριότητα των διεγερτικών νευρικών μονοπατιών.
Ο ανθυγιεινός τρόπος ζωής συνδέεται με το οξειδωτικό στρες, το οποίο αναγνωρίζεται ως παράγοντας που συμβάλλει στη γήρανση και στην ανάπτυξη νευροεκφυλιστικών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένης της νόσου του Αλτσχάιμερ. Ωστόσο, τέτοιοι παράγοντες του τρόπου ζωής θα μπορούσαν επίσης να μεσολαβήσουν άμεσες συσχετίσεις μεταξύ της κατάθλιψης, της μοναξιάς και της γνωστικής έκπτωσης – για παράδειγμα, η κατάθλιψη και η κοινωνική απομόνωση θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αύξηση της κατανάλωσης αλκοόλ και της καθιστικής συμπεριφοράς, επηρεάζοντας κατά συνέπεια τον ρυθμό γνωστικής έκπτωσης μέσω συστηματικής φλεγμονής ή μειωμένη ψυχική και κοινωνική δέσμευση.
Κοιτάζοντας πίσω, ο COVID-19 αποκάλυψε την εκπληκτική ευπάθεια των κοινωνιών μας, αλλά και την έλλειψη στρατηγικής και οργάνωσης από τόσες πολλές κυβερνήσεις παγκοσμίως, και την κοινή μας ευθραυστότητα όταν αντιμετωπίζουμε λοιμώξεις. Οι ηλικιωμένοι (ηλικίας ≥50 ετών) με καρδιαγγειακά νοσήματα και σύνθετες συννοσηρότητες έχουν σχεδόν διπλάσιο κίνδυνο να μολυνθούν από τον SARS-CoV-2 σε σύγκριση με εκείνους χωρίς χρόνιες παθήσεις. Ας υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας ότι ο COVID-19 δεν είναι παρελθόν, αλλά μια πραγματικότητα για την οποία πρέπει να συνεχίσουμε να προσαρμοζόμαστε και να προετοιμαζόμαστε.
