Αναζήτηση
Για πρώτη φορά η αδερφή του Γιώργου Λυγγερίδη, που έχασε τη ζωή του τον Δεκέμβριο του 2023 από ναυτική φωτοβολίδα στα επεισόδια στου Ρέντη, «ανοίγει» την καρδιά της και μιλά για τον 31χρονο αστυνομικό, τις 20 μέρες νοσηλείας του στο νοσοκομείο και τη ζωή της οικογένειας μετά τον θάνατό του.
«Για μένα πάντα ο Γιώργος ήταν ο ήρωάς μου, τον θαύμαζα», λέει η Κατερίνα Λυγγερίδη μιλώντας στις «Αλήθειες με τη Ζήνα» και προσθέτει ότι ο αδερφός της «αγαπούσε πάρα πολύ τη δουλειά του, ήξερε ότι μπορεί να κινδυνεύσει, κι άλλες φορές είχε τραυματιστεί σε επεισόδια αλλά πήγαινε μπροστά, να κάνει το καθήκον του, γιατί αυτό έπρεπε να κάνει».
Αναφερόμενη στο μοιραίο βράδυ της 7ης Δεκεμβρίου, θυμάται ότι τον χτύπησε η ναυτική φωτοβολίδα και ο αδερφός της καιγόταν ζωντανός και αιμορραγούσε.
«Εκείνο το βράδυ τον χτύπησε αυτή η ναυτική φωτοβολίδα, που ξέρω ότι δεν σβήνει και κάτω από το νερό. Ένας άνθρωπος καιγόταν ζωντανός και αιμορραγούσε μέχρι θανάτου, ήταν όρθιος και πάλευε η ομάδα του να τον κρατήσει, παρ’ολα αυτά ξέρω ότι συνεχίζονταν τα επεισόδια. Βλέπεις έναν άνθρωπο να πέφτει κάτω τραυματισμένος και συνεχίζεις;», ξεσπά.
«Κάποια στιγμή η καρδιά του δεν άντεξε»
Μιλώντας για τις 20 ημέρες που ο Γιώργος Λυγγερίδης έδωσε μάχη για τη ζωή του στο νοσοκομείο, η Κατερίνα Λυγγερίδη περιγράφει: «Πάλεψε 20 μέρες, καιγόταν, έχασε όλο του το αίμα, άδειασε από αίμα και γι’ αυτό έπαθε ανακοπή, δύο ανακοπές. Επέζησε από αυτό, συνέχισε να παλεύει στο νοσοκομείο για 20 μέρες, μπήκε στο χειρουργείο για να του κόψουν το πόδι, το ξεπέρασε κι αυτό αλλά καποια στιγμή η καρδιά του δεν άντεξε».
Παράλληλα, συντετριμμένη περιγράφει την πιο δύσκολη στιγμή για εκείνη. Ήταν όταν έμαθε ότι ο αδερφός της έφυγε από τη ζωή. «Ήταν η πιο δύσκολη στιγμή για εμένα όταν μου ανακοινώθηκε ότι απεβίωσε, γιατί, ό,τι αγαπούσα περισσότερο σε αυτόν τον κόσμο το έχασα. Σκέφτομαι ότι με προσέχει και είναι δίπλα μου, ελπίζω κάπου να είναι και να με βλέπει», λέει συγκινημένη.
Επίσης, αναφέρεται στην τελευταία επικοινωνία που είχε με τον αδερφό της: «Μία μέρα πριν, τον είχα πάρει βιντεοκλήση κλαίγοντας και του έλεγα πόσο περήφανη είμαι που είναι αδερφός μου, δεν ξέρω τι με είχε πιάσει και είχα την ανάγκη να του τα πω. Μισή ώρα πριν χτυπηθεί του είχα στείλει φωτογραφία με μία φράση που είχαμε γράψει μαζί: Αφοί Λύγγε. Μου πάτησε μία καρδούλα και δεν μου ξανά απάντησε ποτέ».
«Έχω πάρα πολλή οργή μέσα μου, για το τι τράβηξε ο αδερφός μου, τι πόνο είχε. Είναι κάτι το οποίο δεν χωνεύεται. Δηλαδή, ο δικός μου ο αδερφός εξαιτίας κάποιου άλλου έχασε τη ζωή του με έναν τέτοιο τρόπο. Γιατί έχασε τη ζωή του έτσι; Δεν υπάρχει κάποιος να μου το απαντήσει. Δεν θα ξεχαστεί ο αδερφός μου», καταλήγει.
