Αναζήτηση
Δίχως να αμφισβητούν πολλοί Αμερικανοί αναλυτές τις ευθύνες της Ρωσίας στον πόλεμο στην Ουκρανία, κοντράρουν την καλλιεργούμενη αντίληψη σε ΗΠΑ και Ευρώπη για τις επιθετικές βλέψεις του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν.
Σύμφωνα με την ουκρανική προπαγάνδα, την οποία συμμερίζονται οι πρωτεύουσες της ανατολικής Ευρώπης και τελευταία και το Παρίσι, εάν κερδίσει ο ρωσικός στρατός στον πόλεμο, τότε σειρά θα έχει η υπόλοιπη Ευρώπη.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για επανάληψη μιας εκδοχής της «θεωρίας ντόμινο» που είχε επικρατήσει τη δεκαετία του 1960 στο υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, με αποτέλεσμα το φιάσκο του Βιετνάμ.
Για τον πρώην ειδικό σύμβουλο του προέδρου Ρόναλντ Ρέιγκαν και συνεργάτη σήμερα του Ινστιτούτου Cato Νταγκ Μπάντοου, ο Ρώσος πρόεδρος ούτε έχει πει ούτε έχει κάνει κάτι που να υποδηλώνει ότι ενδιαφέρεται για ευρωπαϊκές κατακτήσεις.
«Είναι δύσκολο να διατυπώσει κανείς τι θα έλπιζε να κερδίσει η Μόσχα από την επίθεση στην υπόλοιπη ήπειρο» λέει ο Μπάντοου σε ανάλυσή του στο περιοδικό The American Conservative.
«Ενώ ο Πούτιν δεν είναι ευγενικός φιλελεύθερος, δεν είναι επίσης ένας μιλιταριστής τρελός» λέει ο Μάντοου, υπενθυμίζοντας τον λόγο του Ρώσου ηγέτη στη γερμανική βουλή το 2001 αποσκοπώντας σε μια θερμή σχέση με τη Δύση.
Υπυνθυμίζεται ότι τότε, μεταξύ άλλων, ο Ρώσος πρόεδρος είχε πει: «Κανείς δεν αμφισβητεί τη μεγάλη αξία των ευρωαμερικανικών σχέσεων. Απλώς είμαι της γνώμης ότι η Ευρώπη θα ενισχύσει τη φήμη της ως ισχυρού και πραγματικά ανεξάρτητου κέντρου της παγκόσμιας πολιτικής σταθερά και για μεγάλο χρονικό διάστημα, εάν καταφέρει να συγκεντρώσει τις δικές της δυνατότητες και τις δυνατότητες της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπινων, εδαφικών και φυσικών της πόρων και τις οικονομικές, πολιτιστικές και αμυντικές του δυνατότητες».
Σήμερα, «οι στρατιωτικές επιθέσεις» του Πούτιν, «αν και παράνομες, έχουν περιοριστεί στη Γεωργία και την Ουκρανία και δεν τον κάνουν να μετενσάρκωση του Χίτλερ» προσθέτει.
«Η Μόσχα πάντα έβλεπε την Τιφλίδα και το Κίεβο διαφορετικά και έκανε σαφές ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ θα μπορούσε να προκαλέσει μια βίαιη απάντηση» λέει ο Μπάντου επικαλούμενος και τον πρώην διευθυντή της CIA Γουίλιαμ Μπερνς, που το 2008 ως πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Ρωσία, τόνιζε ότι η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ ήταν μια κόκκινη γραμμή τόσο για τον Πούτιν όσο και τις ρωσικές ελίτ.
Ο Μπάντοου μάλιστα, συγκρίνοντας τον Πούτιν με τον πρώην πρόεδρο Τζορτζ Μπους τον νεότερο, αναφέρει ότι ο δεύτερος φέρει την ευθύνη για πολύ περισσότερους θανάτους αμάχους.
Πολύ απλά, η Μόσχα δεν μπορεί
Ο Αμερικανός αναλυτής θεωρεί εκτός τόπου και χρόνου όσους θεωρούν ότι ο Πούτιν θα κατακτήσει τη Βαλτική και την Πολωνία, θα κατέβει στη λεωφόρο Unter den Linden στο Βερολίνο, θα περάσει κάτων από την Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι και θα φτάσει στον Ατλαντικό Ωκεανό και τη Μεσόγειο.
«Ποιος μπορεί να φανταστεί κάτι τέτοιο», αναρωτιέται ο Μπάντοου τη στιγμή που ο ρωσικός στρατός, «σε περισσότερα από δύο χρόνια πολέμου στην Ουκρανία έχει υποστεί σοβαρές απώλειες ενώ έχει μόνο μέτρια εδαφικά κέρδη».
«Ακόμη και μακροπρόθεσμα, το στρατιωτικό δυναμικό της Μόσχας παραμένει περιορισμένο. Η Ευρώπη έχει πολύ μεγαλύτερη οικονομία και πληθυσμό από τη Ρωσία. οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ξοδεύουν ήδη πολύ περισσότερα για τον στρατό. Το κλειδί για την άμυνα της Ευρώπης είναι η Ευρώπη, όχι η Ουκρανία» τονίζει ο Αμερικανός.
Ο Μπάντοου απορρίπτει επίσης, την άποψη ότι μια πιθανή ρωσική νίκη θα ενθαρρύνει άλλες δυνάμεις της Ανατολής να αποδυθούν σε παρόμοιες στρατιωτικές ενέργειες, όπως η Βόρεια Κορέα, το Ιράν και η Κίνα.
«[Και] αυτός ο ισχυρισμός έχει επίσης λίγο νόημα. Η επιθετικότητα σχεδόν πάντα αντανακλά τις τοπικές συνθήκες. Ο συμβατικός στρατός του Ιράν είναι αδύναμος. Η κύρια ικανότητα της Τεχεράνης είναι να χτυπήσει αντισυμβατικά, κάτι που ήδη κάνει. Η Ουκρανία δεν έχει νόημα ως προηγούμενο για την κορεατική χερσόνησο, όπου οι ΗΠΑ υπερασπίζονταν προηγουμένως τη Νότια Κορέα Νότο, και με την οποία οι ΗΠΑ διατηρούν αμυντική συνθήκη και στρατό».
Ο Μπάντοου μάλιστα ενώ είναι δύσπιστος έναντι όσον λέει και εγγυάται ο Ρώσους πρόεδρος, ταυτόχρονα, όμως όπως λέει χαρακτηριστικά, «θα ήταν ανόητο να εμπιστευόμαστε αξιωματούχους των ΗΠΑ και των συμμάχων που παραβίασαν τις δεσμεύσεις τους και είπαν ψέματα για τα σχέδιά τους».
Υπενθυμίζεται ότι το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ είχαν υποσχεθεί από τη δεκαετία του 1990 στη Ρωσία ότι δεν θα επεκταθούν στα σύνορά της και τελικά παραβίασαν τη συμφωνία.
