Πάμε απ’ την αρχή ξανά γιατί μάλλον έχουμε χάσει την μπάλα. Το «Βήμα της Κυριακής» κάνει μια αποκάλυψη. Και μέσω αυτής θέτει ερωτήματα. Παραποιημένο υλικό από συνομιλίες μηχανοδηγών και διαρροή στον Τύπο, τέτοιου τύπου που επέδρασε ακόμη και στην εξεταστική των πραγμάτων επιτροπή της Βουλής για τη διερεύνηση της τραγωδίας. Επαναλαμβάνω: αποκάλυψη και ερωτήματα. Εδώ το ζήτημα δεν είναι πώς εκμεταλλεύθηκαν το ρεπορτάζ οι πολιτικές δυνάμεις. Εν πάση περιπτώσει όπως και να το έκαναν καλώς έκαναν.
Η αντιπολίτευση με πρωτοβουλία του Νίκου Ανδρουλάκη προχώρησε σε πρόταση δυσπιστίας. Και καλά έκανε. Η κυβέρνηση απέκρουσε το ρεπορτάζ – αν θέλετε τη γνώμη μου όχι πειστικά. Δυνάμεις όπως η Πλεύση Ελευθερίας κινήθηκαν με περιεχόμενο και με ποιότητα στα επιχειρήματά τους. Μας αρέσει, δεν μας αρέσει. Το θέμα όμως δεν είναι εδώ, στον πολιτικό τζόγο.
Το θέμα είναι βασικά και κύρια στη Δικαιοσύνη. Καμία κίνηση; Καμία παρέμβαση; Μα τα ερωτήματα συνεχίζουν να αιωρούνται στην πολιτική και κοινωνική ατμόσφαιρα. Και όσο μένουν ερωτήματα δηλητηριάζουν όλο το τοπίο. Μην ξεχνάμε πως μιλάμε για θύματα. Για συγγενείς που έμειναν πίσω και κάνουν έναν αγώνα μέσα στον πόνο και τις ανεπούλωτες πληγές τους. Ερώτημα πρώτο: Ποιος έδωσε το στικάκι με τις συνομιλίες σε ορισμένα ΜΜΕ; Ερώτημα δεύτερο: Ποιος είχε πρόσβαση σε αυτό; Ερώτημα τρίτο: Ποιος έδωσε εντολή να γίνει αυτό;
Ο Νίκος Ανδρουλάκης καλώς έκανε χθες αναφορά στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου και επικαιροποίησε τα ερωτήματα του «Βήματος» και του πολιτικού κόσμου. Καλώς έκανε ως όφειλε και ως πολιτική δύναμη να θέτει επιπλέον ερωτήματα αν συνιστά χειραγώγηση της κοινής γνώμης μια τέτοια διαρροή και το μοντάζ ενός τέτοιου υλικού. Κάθε άλλη θεωρία για fake news, για συνέργεια του Τύπου και των «συμφερόντων» και άλλες θεωρίες δεν έχουν όχι απλώς βάση, αλλά δεν συμβάλλουν και στο ξεθόλωμα του τοπίου και της υπόθεσης που σέρνεται και διαμορφώνει όρους δυναμικής πολεμικής κατά της κυβέρνησης και των άστοχων χειρισμών της.
Εδώ βέβαια έχει ρόλο η Δικαιοσύνη και η ταχύτητα που οφείλει να κινηθεί. Δεν είναι απλώς χρέος της αλλά και βασική προϋπόθεση της δικής της αξιοπιστίας της σε μια εύθραυστη στιγμή. Το όλο πολιτικό σύστημα έχει επίσης μια ευκαιρία να ξανασκεφτεί τον δικό του ρόλο από όποια όχθη κι αν στέκεται. Τα ερωτήματα του «Βήματος» δεν στοιχίζουν αντίπαλες δυνάμεις σε ένα μικροπολιτικό σκηνικό. Δίνουν λαβή για μια κάθαρση του τοπίου εφ’ όλης της ύλης και ανάκτηση της σχέσης εμπιστοσύνης των πολιτικών με τους απλούς πολίτες. Μόνον οι κυβερνώντες δεν το βλέπουν; Ποτέ δεν είναι αργά πάντως.
