Αναζήτηση
Έπειτα από ακριβώς μισό έτος πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας, το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι έχει καταφέρει σημαντικά στρατιωτικά επιτεύγματα. Η κατατριβή και αγκίστρωση των δυνάμεών του, για κάποιους αναλυτές, σημαίνει ότι στην Τεχεράνη πολιτικοί και στρατηγοί τρίβουν τα χέρια τους.
Για τους Ρούελ Μαρκ Γκέρεχτ πρώην ειδικού για ζητήματα Ιράν στη CIA και Ρέι Τακέιχ, συνεργάτη της δεξαμενής σκέψης Συμβουλίου Εξωτερικών Σχεσεων, το Ιράν φαίνεται να αναδεικνύεται ο πραγματικός νικητής σε στρατηγικό επίπεδο, που είναι και το σημαντικότερο.
Οι δύο εμπειρογνώμονες, μπορεί να ενθαρρύνουν το Ισραήλ να εξαπολύσει νέο πόλεμο στον Λίβανο και να κάνουν λόγο για ισραηλινές νίκες, ωστόσο, δεν κρύβουν τον προβληματισμό τους: Οι ισραηλινές νίκες στο πεδίο της μάχης είναι βραχυπρόθεσμες και δεν αλλάζουν θεμελιωδώς τα πλεονεκτήματα της Ισλαμικής Δημοκρατίας.
«Και αυτά τα πλεονεκτήματα, δυστυχώς, είναι πολλά» όπως λένε οι ίδιοι σε ανάλυσή τους στο The Free Press.
Πρώτον, το Ισραήλ βάλτωσε στα πεδία της μάχης
Ο διαχωρισμός της τακτικής από τη στρατηγική είναι σχεδόν αδύνατος στη Μέση Ανατολή. Για τους Ισραηλινούς, που ζουν σε μια βίαιη γειτονιά με μεταβαλλόμενες συμμαχίες και χωρίς περιφερειακούς συμμάχους, η συσσώρευση τακτικών νικών είναι μια στρατηγική.
Με άλλα λόγια, η χώρα δεν έχει πραγματικά αναπτύξει μια μεγάλη στρατηγική προς τον κύριο εχθρό της: το Ιράν, σύμφωνα με την ανάλυση των δύο εμπειρογνωμόνων. Αντίθετα, το Ισραήλ, ήλπιζε ότι η συσσώρευση τακτικών νικών, σε συνδυασμό με την ακόμα διαρκή προσδοκία ότι η Αμερική θα επέμβει επιτέλους στρατιωτικά εναντίον της Ισλαμικής Δημοκρατίας, θα έσωζε την ημέρα πριν το κληρικό καθεστώς πυρηνοποιηθεί.
Με άλλα λόγια: ένα συμβατικά οπλισμένο Ιράν και οι πληρεξούσιοί του μπορεί ήδη να αποτρέπουν ένα πυρηνικά οπλισμένο Ισραήλ
Υπό την ηγεσία του Αλί Χαμενεΐ, η Ισλαμική Δημοκρατία έχει ακολουθήσει μια υψηλή στρατηγική για την επίτευξη περιφερειακής κυριαρχίας. «Περιστρέφεται γύρω από την ανάπτυξη επιθετικών ισλαμιστών πληρεξουσίων, μια ευρεία γκάμα συνεχώς βελτιωμένων πυραύλων και πυρηνικών όπλων».
Για το Ιράν, ο πόλεμος της Γάζας είναι μάνα εξ ουρανού, λέει ο πρώην ειδικός της CIA και ο συνεργάτης του: «Εάν δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες του Ισραηλινού Στρατού δεσμευτούν στη Λωρίδα, καθώς δεν μπορεί να λειτουργήσει εναλλακτική λύση αντί της κατοχής, αυτό είναι μια πολύ καλή συμφωνία για την Τεχεράνη. Η ένοπλη αντίσταση μπορεί να συνεχιστεί για χρόνια, ειδικά εάν ο Ισραηλινός Στρατός αποτύχει να καταστρέψει τα αποθέματα όπλων και τις σήραγγες της Χαμάς».
Πολεμικά πλοία του Ιράν, της Ρωσίας και της Κίνας στον Κόλπο του Ομάν στις 12 Μαρτίου 2024.
Υπάρχουν περαιτέρω οφέλη από έναν συνεχιζόμενο πόλεμο στη Λωρίδα από την προοπτική του Ιράν. Ένα από αυτά είναι ότι το διαρκές παλαιστινιακό τραύμα στη Γάζα θα μπορούσε να ταράξει τη Δυτική Όχθη και να υποχρεώσει μια μεγάλη παρουσία του Ισραηλινού Στρατού εκεί.
Αυτό θα μπορούσε να περιπλέξει σε μεγάλο βαθμό μια ισραηλινή εισβολή στον Λίβανο, η οποία είναι απαραίτητη εάν η Ιερουσαλήμ σκοπεύει να εξασφαλίσει τα βόρεια σύνορά της.
Αυτή τη στιγμή σχεδόν 100.000 Ισραηλινοί από πόλεις και κοινότητες του βορρά έχουν αναγκαστεί να φύγουν επ’ αόριστον χάρη στις επιθέσεις με ρουκέτες της Χεζμπολάχ.
Δεύτερον, τέλος η συμφιλίωση Ισραηλινών-Σουνιτών
Παρά τις ακόμη ένθερμες ελπίδες πολλών Ισραήλ και ΗΠΑ, η ομαλοποίηση Ισραήλ-Σαουδικής Αραβίας είναι μάλλον νεκρή.
Οι Συμφωνίες του Αβραάμ, για τις οποίες πολλοί Ισραηλινοί και Αμερικανοί νόμιζαν ότι σήμανε την αποδοχή της Σιών από τους Μουσουλμάνους, δεν φαίνονται καλές αυτή τη στιγμή. Αποδεικνύεται ότι η Χαμάς και η Τεχεράνη είχαν πολύ καλύτερη κατανόηση του «αραβικού δρόμου» από τους εχθρούς τους.
Ενώ δηλαδή μέχρι σήμερα, η ισραηλινή προσέγγιση στη Μέση Ανατολή ήταν πάντα από πάνω προς τα κάτω, οι Άραβες ηγέτες στην ευρύτερη περιοχή έδιναν πάντα σημασία στη κοινή γνώμη, η οποία δεν είναι φιλοισραηλινή.
Μπορεί κάποιοι σεΐχηδες που συναλλάσσονται με Σιωνιστές και Ιρανούς να βλέπουν οικονομικά κέρδη σε αυτή την προσέγγιση, λένε οι ειδικοί, αλλά για τη Σαουδική Αραβία, μια μεγάλη χώρα άρρηκτα συνδεδεμένη με την ισλαμική της ταυτότητα, τα οφέλη μιας ισραηλινής σχέσης είναι λιγότερο σαφή.
Τρίτον, η τρομερή αντοχή του ιρανικού άξονα
Ο «άξονας αντίστασης» του Ιράν έχει αποδειχθεί εντυπωσιακά ανθεκτικός, λένε οι Γκέρεχτ και Τακέιχ. Η ισραηλινή εισβολή στο Λίβανο το 2006 προκάλεσε ελάχιστη μακροπρόθεσμη ζημιά στη Χεζμπολάχ, η οποία ελέγχει τον Λίβανο, εν μέρει μετατρέποντας τη χώρα σε ένα «ακυβέρνητο χάος».
Ούτε και η εκστρατεία δολοφονίας του Ισραήλ εναντίον ανώτατων Ιρανών αξιωματούχων είναι αρκετή -αλλά καθόλα θεμιτή σύμφωνα με την ανάλυση- για να επηρεάσει την ευρύτερη στρατηγική του ιρανικού καθεστώτος.
«Επίσης, τα αποθέματα πυραύλων της Χεζμπολάχ είναι μεγαλύτερα και πιο θανατηφόρα από ό,τι το 2006. Το σύστημα σηράγγων και η συμβατική χωρητικότητά της ενάντια στον ισραηλινό στρατό είναι πιο εκτεταμένα. Το απόθεμα πυραύλων μικρού και μεσαίου βεληνεκούς της (κάποιοι υπολογίζουν 150.000 βλήματα) μπορεί να είναι ήδη πάρα πολύ μεγάλο για να ανταποκριθεί το Ισραήλ».
Έτσι, σε περίπτωση πολέμου, λένε οι δύο ειδικοί, η Χεζμπολάχ μπορεί να είναι σε θέση να χτυπήσει το Τελ Αβίβ προτού η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία εντοπίσει τις τοποθεσίες εκτόξευσης.
«Με άλλα λόγια: ένα συμβατικά οπλισμένο Ιράν και οι πληρεξούσιοί του μπορεί ήδη να αποτρέπουν ένα πυρηνικά οπλισμένο Ισραήλ. Και οι υποσχέσεις της Τεχεράνης για έναν ακόμη «παντοτιμό πόλεμο», εάν οι ΗΠΑ ήταν τόσο τολμηρές ώστε να επιτεθούν στην Ισλαμική Δημοκρατία, σίγουρα είχαν αποτρεπτικό αποτέλεσμα στην κουρασμένη από τον πόλεμο Ουάσιγκτον» εκτιμούν.
Τέταρτον, αμερικανικός κατευνασμός στο Ιράν
Οι Γκέρεχτ και Τακέιχ ψέγουν την αμερικανική κυβέρνηση που από τη μία εκτοξεύει πυραύλους εναντίον των Χούθι –συμμάχων των Ιρανών- και από την άλλη λέει στην Τεχεράνη ότι οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν κλιμάκωση. «Όταν ο υπουργός Εξωτερικών Τόνι Μπλίνκεν λέει στο Ιράν, «θα θέλαμε να τους δούμε να λένε στους Χούτι να σταματήσουν», νομίζετε ότι ιδρώνει το αυτό του Ιράν»;
Η πρόσφατη απόφαση του προέδρου να αποδεσμεύσει 10 δισεκατομμύρια δολάρια για τις πληρωμές ηλεκτρικής ενέργειας του Ιράκ στο Ιράν, σε συνδυασμό με τις όχι και τόσο μυστικές έμμεσες συνομιλίες μεταξύ Αμερικανών και Ιρανών αξιωματούχων στο Ομάν, υποδηλώνουν έντονα ότι ο Λευκός Οίκος προσπαθεί σκληρά να κατευνάσει την Τεχεράνη.
Για τους δύο ειδικούς έτσι, το Ιράν έχει αποκτήσει μια ενοχλητική για το Ισραήλ μόχλευση στην Ουάσινγκτον ενόψει μάλιστα και των εκλογών.
Συμπερασματικά οι δύο ειδικοί, υποστηρίζουν περισσότερο πόλεμο, όχι στη λύση των δύο κρατών, δολοφονίες ξένων ηγετών και παραμονή του Μπενιαμίν Νετανιάχου στην εξουσία.
«Περνάμε πολύ καιρό να προσποιούμαστε ότι οποιαδήποτε άλλη οδός εκτός από τη στρατιωτική δράση κατά του Ιράν έχει την ευκαιρία να ελέγξει ένα ισλαμιστικό κράτος που θα γίνει πυρηνικό πυρηνικού, κοντεύοντας να κυριαρχήσει στη Μέση Ανατολή» λένε, προσθέτοντας πως «όπως όλοι στη Μέση Ανατολή γνωρίζουν, και όπως οι Ισραηλινοί ξέχασαν στιγμιαία πριν από τις 7 Οκτωβρίου, το Ιράν καταλαβαίνει μόνο με σκληρή δύναμη».
