Εχεις έναν έφηβο που μπαίνει στο σχολείο και σπάει τα πάντα. Από θρανία μέχρι κεφάλια συμμαθητών του. Ενα παιδί προβληματικό, κατά πάσα πιθανότητα προερχόμενο από δυσλειτουργική οικογένεια. Ακουγα τον Γιώργο Τσίπρα που έλεγε να πληρώσουμε τις ζημιές ρεφενέ και να μην επιβαρυνθεί η οικογένεια του παιδιού. Πήγε να το μαζέψει με κάτι ασυνάρτητα, αλλά, εδώ που τα λέμε, δεν έχει και τόση σημασία. «Αυτή η αντίληψη περί ατομικής ευθύνης δεν πρόκειται να λύσει απολύτως τίποτα» είπε. Ναι, είναι γνωστή η δυσανεξία της Αριστεράς στην έννοια της ατομικής ευθύνης. Ατομικά λάθη κάνουν μόνο οι δεξιοί. Οι υπόλοιποι έχουν την κάλυψη της κοινωνικής ομπρέλας. Ομως αυτή η θέση γεννά μία αντίφαση.
Οταν το ίδιο παιδί, χρόνια αργότερα, σαπίσει στο ξύλο τη σύντροφό του, η Αριστερά θα καταγγέλλει τις γυναικοκτονίες, υπαινισσόμενη, έστω διακριτικά, ότι είναι η αδράνεια της Πολιτείας που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την έξαρση του φαινομένου καθώς οι δράστες δεν τυγχάνουν αυστηρής αντιμετώπισης. Τώρα, ας πούμε, αντιμετωπίζει τα μέτρα για την ενδοσχολική βία ως αστυνομικά που παραπέμπουν στον νόμο 4.000, στη Λάσκαρη, στον Δαλιανίδη και στον Βουτσά. Αρνούνται να κατανοήσουν ότι αν υπάρχουν αυστηρές ποινές για τον σχολικό εκφοβισμό, το πιθανότερο είναι ότι οι νταήδες του προαυλίου θα το σκεφτούν περισσότερο πριν σηκώσουν χέρι ή βάλουν το κινητό σε rec mode.
Ασφαλώς και οφείλουμε να ενσκήψουμε με ενδιαφέρον στις αιτίες που προκαλούν την παραβατική συμπεριφορά του παιδιού. Αλλά, με συγχωρείτε, όταν του αναγνωρίζουμε δικαίωμα ψήφου μόλις συμπληρώσει τα 16 χρόνια, σημαίνει ότι μπορεί να αναλάβει και κάποιες στοιχειώδεις ευθύνες κοινωνικής συμπεριφοράς. Το αυτό ισχύει για τους γονείς του. Αν αδιαφορούν για την επιμέλεια του παιδιού τους, τουλάχιστον μπορεί να κινητοποιηθούν όταν κληθούν να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Θα λύσουν τα συγκεκριμένα μέτρα το πρόβλημα; Οσον αφορά το σχολικό περιβάλλον, ναι, είναι εξαιρετικά πιθανό ο πέλεκυς της τιμωρίας να συγκρατήσει κάποιους.
Ουσιαστικά θα δώσουν στον αδύναμο ένα όπλο για να αντιμετωπίσει τον κακοποιητή του. Ολα τα άλλα είναι ιδεοληπτικές φούσκες που δεν διατηρούν την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα, αλλά με εκείνο το ροζ συννεφάκι πάνω στο οποίο νεαροί τραμπούκοι εμφανίζονται σαν λούτρινα αρκουδάκια.
