Πρόωρες εκλογές: ώριμο αίτημα για την αντιπολίτευση ή όχι;

Οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αιτούνται πρόωρες εκλογές. Κι ενώ εκτός απροόπτου η ψαλίδα πρώτου και δεύτερου παραμένει μεγάλη, επιμένουν σε αυτό. Προσφάτως δε, επισημοποιήθηκε ως στρατηγική αιχμή τους η αναγκαία προσφυγή και διά στόματος του ίδιου του Στέφανου Κασσελάκη.

Τα αθροισμένα μέτωπα και η κάμψη της κυβέρνησης προφανώς πυροδότησαν τη νέα στάση. Τα ερωτήματα για τα Τέμπη που περιπλέκουν οι νέες παραδοχές του διευθύνοντος συμβούλου του ΟΣΕ κ. Τερεζάκη. Οι υποκλοπές. Ενα κλίμα επισφάλειας. Το χαμένο στοίχημα της ακρίβειας. Ομως εκλογές θα έχουμε. Οχι εθνικές.

Και προφανώς με άλλα διακυβεύματα. Ανεξάρτητα αν ανήκουμε σε μια χώρα που η βασική της ατζέντα για τις ευρωεκλογές είναι τα… εθνικά της θέματα. Κάλπες έχουμε λοιπόν στις 9 Ιουνίου. Και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα σταλούν και μηνύματα. Και δυσαρέσκειας και ευαρέσκειας ή και αποχής (πάλι μήνυμα είναι και αυτό).

Οι του ΣΥΡΙΖΑ θυμούνται – και σωστά – πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης αμέσως μόλις ανέλαβε αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας ζήτησε και εθνικές εκλογές και ενώ δεν είχε περάσει πολύς χρόνος από τις προηγούμενες (Σεπτέμβρης του 2015). Ξεχνούν όμως κάτι.

Πως το αίτημα του Μητσοτάκη το 2016 συνοδευόταν και συνδεόταν απευθείας με ένα πλατύ, συμπαγές αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύμα που είχε αρχίσει να διαμορφώνεται στην ελληνική κοινωνία ήδη από το 2014 και που κορυφώθηκε στο δημοψήφισμα του 2015. Μας αρέσει ή όχι, τότε το αίτημα δεν ήταν ξεκρέμαστο ή μετέωρο.

Με ένα κοινωνικό ρεύμα συνυπήρχε. Δεν εξετάζω τώρα αν ενισχυόταν από την κυρίαρχη δημοσιολογία – που κράδαινε τη ράβδο του φόβου για τον «ερυθρό» Τσίπρα. Απλώς υπενθυμίζω πως ακόμη και το (όποιο) κίνημα του Μένουμε Ευρώπη είχε συνδεθεί με τη δυσφορία απέναντι στην τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Επιτυχώς ο Μητσοτάκης δεν έγινε το 2016 απλώς ο πρόεδρος της ΝΔ με πολλές επιμέρους πολιτικές συμμαχίες στο εσωτερικό του χώρου του. Βασικά έγινε ο επικεφαλής μιας νέας συνομοσπονδίας δυνάμεων με κορμό τη ΝΔ και με όχημα το αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύμα που περιγράφουμε.

Ο εκφραστής – πέραν του κόμματός του – ενός νέου χώρου που μπορούσε να συστεγάζει τη λαϊκή Δεξιά με το ακραίο Κέντρο. Το κέρδισε. Και οι εκλογές που ζητούσε δεν ήταν φάλτσο. Απηχούσαν μια τάση. Αυτό φάνηκε πια επίσημα το 2019.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάθε δικαίωμα να ζητεί κάλπες. Το πρόβλημα είναι πως συχνά ή και πάντα το αίτημα των εκλογών πρέπει να συνδέεται με μια πολιτική αλλαγή που ένα κόμμα μπορεί να εγγυηθεί και να εκφράσει. Συχνά ή και πάντα τις κάλπες τις ακούς να τις θέλουν οι γύρω σου πρώτα απ’ όλα.