Στην πολιτική, οι πολιτικοί, μπορούν να συμμαχήσουν με τον… διάβολο, που λέει ο λόγος, προκειμένου να πετύχουν έναν στόχο. Ή και περισσότερους. Υπό την έννοια αυτή, καταλαβαίνω απολύτως γιατί ο πρόεδρος Κυριάκος έκλεισε τα αφτιά σε όσους (κι εγώ ήμουν ένας από αυτούς) υποστήριζαν ότι δεν πρέπει να βάλει σε τόσο βαριά, και σκληρή, δοκιμασία τις σχέσεις με την Αλβανία, τοποθετώντας στο ευρωψηφοδέλτιο τον Φρέντι Μπελέρη. Ωστόσο το έκανε. Γιατί το έκανε, είναι σαφές. Θέλησε με τον τρόπο αυτόν να κερδίσει πόντους σε ένα κοινό, το σκληρό, δεξιό του κοινό, τον πυρήνα της παράταξής του, ότι αυτός αψηφά τους κινδύνους προκειμένου να υπερασπιστεί την ελευθερία ενός εμβληματικού για την ελληνική ομογένεια της Βορείου Ηπείρου προσώπου, όπως είναι ο εκλεγμένος δήμαρχος Χειμάρρας.

Προσωπικά δεν έχω να προσθέσω τίποτε σε όσα και προ ημερών ανέφερα: μακάρι η απόφαση του προέδρου Κυριάκου να μην οδηγήσει σε ρήξη τις σχέσεις της Ελλάδας με την Αλβανία, και τη χώρα αυτή, στην ολόθερμη αγκαλιά της Τουρκίας που είναι διάπλατα ανοιχτή και την περιμένει πώς και πώς να τη σφιχταγκαλιάσει. Και αναρωτιέμαι, ειλικρινά, πώς θα αποφευχθεί αυτή η εξέλιξη, αφού είναι σίγουρο πως ο Εντι Ράμα δεν πρόκειται να αφήσει ελεύθερο τον Μπελέρη, αν εκλεγεί. Ούτε να ορκιστεί ευρωβουλευτής δεν θα του επιτρέψει. Και εμείς θα περιοριζόμαστε σε καταδικαστικά ψηφίσματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και θα απειλούμε με βέτο στην ενταξιακή διαδικασία της Αλβανίας στην Ευρώπη.

Μύλος.

Αποτυχημένη συνταγή

Ωραίο πάντως το χθεσινό σόου για την παρουσίαση των ευρωβουλευτών της ΝουΔου, ωραίες και οι (άλλες) εκπλήξεις του ψηφοδελτίου, αλλά με το συμπάθιο κιόλας, δεν θα αντέξω, θα το πω: ο φίλος Κυριάκος, ούτε κατάλαβε τι του συνέβη με την προηγούμενη κοινοβουλευτική του ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οταν τον χόρευε στο ταψί, η κοινοβουλευτική ομάδα τού υπό διάλυση ΣΥΡΙΖΑ, και οι δικοί του ευρωβουλευτές ούτε που είχαν καταλάβει τι συνέβαινε. Πηγαινοέρχονταν Βρυξέλλες και Στρασβούργο, μες στην καλή χαρά, και ούτε που πήραν μυρωδιά τι στηνόταν με τόση μαεστρία στην πλάτη τους. Κι όταν συνέβη, ό,τι συνέβη, ούτε ήξεραν πώς να αμυνθούν για να προστατεύσουν την κυβέρνηση (και τη χώρα) από τη διαπόμπευση. Και κάπως έτσι φτάσαμε στο οδυνηρό για την Ελλάδα (ποσώς με ενδιαφέρει αν αυτό αφορούσε και την κυβέρνηση) ψήφισμα καταδίκης από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και βρεθήκαμε να συγκρίνεται η Ελλάδα με την Ουγγαρία του Ορμπαν, και εμείς όλοι, απολογούμενοι σε ολόκληρη τη Δυτική Ευρώπη.

Κι όλα αυτά γιατί; Διότι στην κατάρτιση των ψηφοδελτίων ακολουθήθηκε η τακτική της συλλογής celebrities με πολιτικές ανησυχίες. Οχι πως οι άλλοι είναι καλύτεροι – τι να θυμηθώ; Τον Αλέξη Γεωργούλη που μας τον είχε παρουσιάσει ως «κελεπούρι» ο Τσίπρας; – αλλά οι άλλοι δεν την έχουν πληρώσει. Αυτή που την πληρώνει πάντα είναι η εκάστοτε κυβέρνηση, και παρότι τη γνωρίζει αυτή την αλήθεια ο πρόεδρος Κυριάκος, έδειξε χθες να μην έχει μάθει από τα παθήματα της προηγούμενης Ευρωβουλής.

Ετσι η πρόταση που παρουσίασε εν χορδαίς και οργάνοις, στο Ωδείο των Αθηνών, είναι βασισμένη στην ίδια αποτυχημένη συνταγή. Το μόνο που πρέπει να εύχεται τώρα είναι να εκλέγουν αυτοί που πρέπει, αυτοί τουλάχιστον οι οποίοι γνωρίζουν πέντε πράγματα για το πώς λειτουργούν τα συστήματα στις Βρυξέλλες…

Η Μελέτη, και ο Παπανώτας

Να, ας πούμε, η υποψηφιότητα της κυρίας Ελεονώρας Μελέτη. Συνάδελφός μας, εδώ στον όμιλο της Alter Ego Media, με δική της πρωινή, καθημερινή, εκπομπή στο Mega, την οποία διεξέρχεται με επιτυχία, κλήθηκε από τον πρόεδρο Κυριάκο να στελεχώσει το ευρωψηφοδέλτιο της ΝουΔου. Πρόσωπο φωτεινό, με εξαιρετικές ικανότητες στην παρουσίαση τηλεοπτικών προγραμμάτων, και με γενική άποψη για τα πράγματα, η κυρία Μελέτη, δοκιμάζει για πρώτη φορά τις δυνάμεις της στην πολιτική, και είναι αυτονόητο ότι οι ευχές μας για καλή επιτυχία τη συντροφεύουν ήδη. Ομως γιατί την κάλεσε να συμμετάσχει στο ψηφοδέλτιο ο πρόεδρος Κυριάκος, μια που δεν είχε ποτέ ασχοληθεί με την πολιτική η γυναίκα; Τι μπορεί να περιμένει από αυτήν την ένταξη ο Πρωθυπουργός; Προφανέστατα, να φέρει η κυρία Μελέτη ψήφους, προς ενίσχυση του γενικού ποσοστού της ΝουΔου. Δεν λέω ότι είναι κάτι πρωτόφαντο αυτό, όχι. Αλλά από ποια δεξαμενή ψήφων μπορεί να τις αντλήσει πέραν από το τηλεοπτικό της κοινό;

Προσωπικά δεν βλέπω κάτι άλλο. Τι βλέπω, αντιθέτως; Οτι υπάρχει ένας μιμητισμός, ο οποίος καθόλου δεν προωθεί την ιδέα της πολιτικής: ενέταξε ας πούμε τον Παπανώτα στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ ο πρόεδρος Κασσελάκης, ενδεχομένως να εντάξει (όπως έντονα ακούγεται τις τελευταίες ημέρες) και τον Γιώργο Λιάγκα, και η «απάντηση» του προέδρου Κυριάκου είναι η Ελεονώρα Μελέτη.

Τέλεια θα πάει κι αυτό, είμαι σίγουρος…

Celebrities Vs παλαιών

Οπως προαναφέρω, και οι άλλοι, οι «απέναντι» δεν είναι καλύτεροι. Στις προκριματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ για την κατάρτιση του ψηφοδελτίου των ευρωεκλογών, πλην του Νικόλα Φαραντούρη του φίλου μου, ο οποίος και σχέση έχει με την πολιτική, και δοκιμασμένη στην πράξη είναι αυτή η σχέση, πρώτευσαν από τους άνδρες ο μπασκετμπολίστας Νίκος Παππάς (άλλο ένα πουλέν Τσίπρα, ο οποίος τον προόριζε, αν θυμάστε, για τον Δήμο Αθηναίων…) και η γνωστή μας Σοφία Μπεκατώρου, η μητέρα του ελληνικού #ΜeΤoo – εξαιτίας μιας δικής της καταγγελίας ξεκίνησαν όλα στην Ελλάδα, μέχρι που πήραν μορφή χιονοστιβάδας.

Μοιραία, αφού τους επέλεξε ο λαός των 63.000 ψηφοφόρων (τόσοι, λέει, έλαβαν μέρος στην εκλογική διαδικασία) θα τους τοποθετήσει στο ψηφοδέλτιο ο πρόεδρος Κασσελάκης – δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, από τη στιγμή που πήρε την απόφαση να προκηρύξει εσωκομματικές εκλογές για την κατάρτιση του ψηφοδελτίου. Και ρωτώ εγώ τώρα. Με τα celebrities θα κάνει δουλειά στο Ευρωκοινοβούλιο; Μπορούν οι άνθρωποι αυτοί, μέσα στην ασχετοσύνη τους, να συναγωνιστούν τη δουλειά που έκαναν ο Κούλογλου με τον Αρβανίτη και τον Παπαδημούλη; Δεν μπορούν. Αλλά είναι celebrities, αυτό είναι που μετράει. Τα υπόλοιπα, όπως η σχέση τους με την πολιτική, δεν είναι κάτι που απασχολεί τον πρόεδρο Κασσελάκη. Οπως και κανέναν άλλο, για να μην είμαι άδικος και δεν το θέλω…

Lifestyle και παραπολιτική

Ο ίδιος ο πρόεδρος Κασσελάκης τώρα, βρίσκεται ακόμη στις Ηνωμένες Πολιτείες – σήμερα κατά το πρόγραμμα θα βρίσκεται στην Ουάσιγκτον για επαφές, με κάτι παράγοντες, Δ’ Εθνικής (αμερικανικής) κατηγορίας (στη Νέα Υόρκη, συναντήθηκε με ομογενείς), αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Σημασία έχει ότι παίζει με ιδιαίτερη επιμέλεια τον ρόλο του, και τον παίζει καλά, όπως είδα σε μερικά βίντεο από την κυριακάτικη παρέλαση των ομογενών στην 5η Λεωφόρο, με αφορμή την Εθνική Επέτειο. Selfies, χαμόγελα, αγκαλιές, χαιρετούρες, και ο Τάιλερ από κοντά στο ίδιο μοτίβο και αυτός.

Ο πρόεδρος ψήφισε φυσικά, διαδικτυακά τους εκλεκτούς του για το ευρωψηφοδέλτιο, και αύριο επιστρέφει Αθήνα, για να ξεκινήσει όπως μου είπαν, αμέσως περιοδείες ανά την Ελλάδα, με στόχο «να περάσει παντού το μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ».

Αν είχε και πολιτική μέσα του το «μήνυμα», θα ήταν ακόμη καλύτερα, αλλά έχει μόνο lifestyle, παραπολιτική, και τίποτε περισσότερο. Αυτή είναι η αλήθεια…