Παυλίνα Βουλγαράκη: «Παλεύω πολύ μέσα μου με την αυθεντικότητα»

Στο Instagram κινείται με επιδεξιότητα και επικοινωνεί τις μουσικές της εμφανίσεις. Ανάμεσα στα στιγμιότυπα από παρασκήνια και σε κάποια επεξεργασμένα επαγγελματικά κλισέ η Παυλίνα Βουλγαράκη εναλλάσσεται από το προσωπικό στο επαγγελματικό και συστήνεται ως εξερευνήτρια βιβλίων, κόσμων, ανθρώπων, αλλά και της φύσης και της ζωής. Με την ίδια άνεση που μοιράζεται στις selfies της χαμόγελα με το κοινό που την ακολουθεί, γράφει τις σκέψεις της, πετώντας στίχους της. Κορίτσι σύγχρονο, της μουσικής και των τραγουδιών. Μια παρουσία που το συνομήλικο κοινό της ακολουθεί και εκδηλώνει την έλξη του για την τρυφερή ποιητική των στίχων της και τη θερμή φωνή της. Μια ερμηνεύτρια που γίνεται όλο και πιο γνωστή στο ευρύτερο κοινό χάρη στην πρόσφατη συνεργασία των live εμφανίσεων στο Vox που έκανε την περασμένη σεζόν με τη Δήμητρα Γαλάνη. Το επόμενο βήμα της, μια ωριμότητα στιχουργική που τη συνυπογράφει με τον Σεραφείμ Γιαννακόπουλο, είναι το ντουέτο της με τη Γαλάνη στο τραγούδι «Καρδιά μου».

Πώς συναντήθηκες με τη Δήμητρα Γαλάνη;

Πριν από τρία χρόνια, μέσα στην πανδημία, ήθελα πολύ να τη γνωρίσω και μέσω του παραγωγού μου Νίκου Μακράκη κάναμε ένα ραντεβού. Της παρουσίασα κάποιους στίχους μου, της άρεσαν πολύ και προέκυψαν δύο τραγούδια. Τα έχουμε συνυπογράψει και είναι από τα πολυαγαπημένα των ακροατών που με παρακολουθούν. Το ένα είναι το «Δεν είπες κάτι» και το άλλο το «Χίλιες ζωές» που έγραψα για τη μητέρα μου. Αυτό μας έδεσε λίγο με τη Δήμητρα, γιατί με το που διάβασε τους στίχους κατάλαβε χωρίς να της εξηγήσω τι έλεγα πίσω από το «Κόντρα σε όλους μαζί σου θα φτιάξω μια άλλη γη… εσύ που μου ‘δωσες φτερά». Αναφερόμουν στις αρχές και τις αξίες που μου είχε δώσει η μητέρα μου, ένας πολύ αυθεντικός άνθρωπος. Ηθελα να της το αφιερώσω σε μια δύσκολη στιγμή της.

Η Δήμητρα λοιπόν το κατάλαβε και έγραψε κάτι πολύ ωραίο. Πήρα την μπάντα της και μας συνέδεσαν οι βασικοί μας συνεργάτες. Φέτος μου πρότεινε να κάνουμε live μαζί στη σκηνή του Vox. Για την ίδια, ήταν μια συναισθηματικά φορτισμένη απόφαση, αφού επέστρεφε έπειτα από περίπου είκοσι χρόνια σε αυτή τη σκηνή όπου είχε εμφανιστεί με την Αλκηστη Πρωτοψάλτη και είχαν μεγάλη απήχηση στο κοινό τους. Για να πω την αλήθεια, δεν φαντάστηκα όταν μου πρότεινε να βγαίνουμε μαζί ότι θα ήμασταν μαζί στην αφίσα, μαζί στο πρόγραμμα και ότι θα μου έδινε τόσο πολύ χώρο. Πήγε όμως πολύ καλά και οι εμφανίσεις μας πήραν τρεις παρατάσεις. Κλείσαμε τέλη Μαρτίου γιατί είχα κλείσει ένα μεγάλο ταξίδι, αλλά πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε.

Λίγη ξεκούραση της φωνής λοιπόν από το τραγούδι.

Ωστόσο έχουμε καλλιεργήσει μια πολύ ουσιαστική σχέση. Για μένα η Δήμητρα ήταν μέντορας. Αυτή τη φορά απελευθερώθηκα στη σκηνή. Οποιος ήρθε είπε ότι είδε άλλη κοπέλα. Και ήμουν άλλη… Εμαθα τόσο πολλά πράγματα κοντά της.

Οπως;

Οι ανάσες που θα ακούει ο κόσμος. Πάντα σκεφτόμουν ότι η ανάσα είναι κάτι άκομψο να ακούγεται. Τραγουδούσα και το πρόσεχα να μη συμβαίνει. Μέχρι που είδα ότι η Δήμητρα αφήνει τις ανάσες της να ακούγονται πάρα πολύ σε συγκεκριμένα σημεία και καθόλου σε άλλα. Μια φορά τη ρώτησα αν το κάνει επίτηδες και μου είπε «παιδί μου, εκεί είναι όλη η ιστορία, στην ανάσα». Από αυτό και μόνο έχει αλλάξει όλη μου η ερμηνεία. Επίσης κάτι άλλο που μου είπε και με ξεκλείδωσε, χωρίς να ακουστεί αλαζονικό, ήταν όταν παρατήρησε πως με την αυτοπεποίθηση που έχω για την εικόνα μου και κυκλοφορώ ντυμένη όπως να ‘ναι, εκείνη ήθελε να μου δώσει ένα πιστοποιητικό για να αποκτήσω την ίδια αυτοπεποίθηση για τη φωνή μου. Δεν μου το είπε σαν αυθεντία αλλά επειδή τη θαυμάζω πολύ.

Πάρε, μου είπε, αυτό το πιστοποιητικό και βγες στη σκηνή και διάλυσε τη φωνή. Τσαλακώσου, φύγε, δεν υπάρχει πρόβλημα. Βγες με τη σιγουριά ότι είσαι μια πολύ καλή τραγουδίστρια. Μη σκέφτεσαι, το είπα ή δεν το είπα καλά. Βγες και πες το. Με βοήθησε πολύ αυτό. Μέχρι να σ’ το πει κάποιος που θαυμάζεις πολύ, δεν είσαι σίγουρος αν είσαι καλός σε αυτό που κάνεις. Το άλλο πολύ σημαντικό που συνειδητοποίησα από αυτή μας τη συνεργασία είναι τι χρειάζεται να έχει ένας άνθρωπος για να πεις ότι είναι αυθεντικός. Προσωπικά παλεύω πολύ μέσα μου με την αυθεντικότητα και την αλήθεια και τα υπαρξιακά που μου βαράνε κόκκινο. Αρχισα να παρατηρώ τη Δήμητρα και να βλέπω λοιπόν ότι η αυθεντικότητα δεν εμπεριέχει τυχαιότητα. Η Δήμητρα δηλαδή ξέρει πολύ καλά τι κάνει, ποια θέλει να είναι. Οπότε, όταν γνωρίζεις και υπάρχει ένας πυρήνας, πάντα θα είσαι αυθεντικός, γιατί πάντα θα ακούς την καρδιά σου. Γιατί η καρδιά σου είναι εκεί που χτυπάει αυτός ο πυρήνας.

Είναι ωραίο που μιλάς για τη μέντορά σου και όχι για σένα. Δηλαδή είσαι ακόμα κάτω από τη σκιά της, τη θαυμάζεις και δεν θέλεις να πεις κάτι περισσότερο για σένα.

Χμ, ναι το έχω αυτό. Μιλάω πολύ για τους άλλους ανθρώπους. Μου αρέσει να τους αναλύω, τους παρατηρώ με προσοχή. Και λόγω τραγουδοποιίας, γιατί εμπνέεσαι από τα κοινά σου με τους άλλους ανθρώπους ή από αυτά που σου πυροδοτούν, ακόμα και τα αρνητικά. Υπάρχει μια συνεχής διεργασία με τον άλλον που βρίσκεται απέναντί μας.

Πώς άρχισες να γράφεις στίχους;

Από μικρή, με τόσο φυσικό τρόπο που δεν το κατάλαβα καν ότι έχω κάποια κλίση σε αυτό. Είχα γράψει το πρώτο μου τραγούδι όταν ήμουν 6-7 χρονών γιατί είχα δει στις ειδήσεις ότι ένα παιδί δεκαέξι ετών πέθανε από ναρκωτικά. Το ένιωσα κοντά στην ηλικία μου, ότι ήταν μικρό παιδί. Με είχε αγγίξει πολύ και έγραψα ένα χαζοτραγουδάκι στα πλήκτρα. Το θυμούνται όλοι στην οικογένειά μου γιατί στο σπίτι τούς ανάγκαζα να το τραγουδάνε. Μετά έγραφα κάτι τύπου ποιητικές συλλογές που τις έβγαζα 1.000 φωτοτυπίες στο μηχάνημα του σχολείου και τις μοίραζα στη Δ’ Δημοτικού. Αυτό φαινόταν πολύ παράξενο. Δεν θα έλεγα ότι αυτό με έκανε δημοφιλή στην τάξη μου. Ναι, οπότε έγραφα πάντα. Από πιτσιρίκι. Και μάλλον επειδή κατάγομαι από την Κρήτη φαίνεται επηρεάστηκα και από τα μοιρολόγια. Εχουν αυτόν τον πόνο του αποχωρισμού που με έπιανε κάθε φορά που έφευγα από την Κρήτη. Αισθανόμουν ότι ξεριζωνόμουν, γιατί εκεί ήταν οι φίλοι μου, ο πυρήνας μου, τα ξαδέρφια μου, η γιαγιά μου. Οταν τελείωνε το τριήμερο που ήμουν κάτω στο νησί, μου έπεφτε πολύ βαρύ.

Δεν σε τράβαγε η μαντινάδα που είναι λιγάκι πιο αναστατωμένη συνθήκη;

Η μαντινάδα θέλει πολύ συγκεκριμένη δομή. Ομοιοκαταληξία, συλλαβές. Οπότε μάλλον ως παιδί μού ήταν πιο δύσκολο είδος από ό,τι το μοιρολόι, που είναι λίγο πιο ελεύθερο.

Ή πιο γυναικείο, αφού στην Κρήτη δεν έχουμε ακούσει τις γυναίκες να τραγουδάνε μαντινάδες.

Μπορεί και αυτό. Αλλά νομίζω επειδή τα μοιρολόγια έχουν παραπάνω μουσικότητα με τράβηξαν κοντά τους.

Κάνεις μια συνολική ερμηνεία, αφού ετοιμάζεις τους στίχους, τη μουσική, τραγουδάς. Τι λέει το κοινό σου;

Ενας από τους λόγους που με επέλεξε η Δήμητρα έχει να κάνει με το ότι είμαι δημιουργός. Αυτό το ξεχωρίζει και λέει σε κάθε παράσταση ότι είναι αυτό που την έκανε να νιώσει μια συγγένεια μαζί μου. Παρ’ όλα αυτά, είναι ένας δύσκολος δρόμος. Εμένα το συναίσθημά μου έχει έναν αστάθμητο παράγοντα. Ετσι νιώθω ότι είναι και η δημιουργία: πρέπει να νιώσω για να γράψω, οπότε αργώ. Δηλαδή σε σχέση με άλλους καλλιτέχνες που ξεκινήσαμε μαζί είμαι πολύ πιο πίσω γιατί αργώ να παραγάγω.

Κοντράρεσαι με τον χρόνο και είναι αυτό που κάνει τη διαφορά στη δημιουργία.

Απλώς υπάρχουν άλλοι που γράφουν συνέχεια και μένουν πολλά από αυτά που γράφουν. Εχω πει ότι στο εξής θα γράφω κάθε μέρα κάτι, έστω ασήμαντο, σαν προπόνηση. Γιατί όταν έρθει η έμπνευση πρέπει να σε βρει έτοιμη.

Παρομοιάζουμε όμως τη μουσική δημιουργία με αγωνίσματα του στίβου. Αυτό το ανταγωνιστικό στοιχείο το φέρνει η εποχή;

Οχι συνειδητά. Δεν εμπεριέχει αγωνία αυτή η δήλωσή μου, ότι αργώ να παραγάγω. Αυτό είναι. Το έργο μου το παραδίδω, οπότε συσσωρευμένο κάποια στιγμή κάποιος θα το ακούσει. Ηδη το ακούνε πολλοί άνθρωποι και το αγκαλιάζουν και είναι πολύ συγκινητικό.