Δεν ξέρω ποιος έφταιγε για την κλοτσοπατινάδα στη Βουλή, χθες το απόγευμα, ανάμεσα στον πρώην «Σπαρτιάτη» Κωνσταντίνο Φλώρο και τον Βασίλη Γραμμένο της Ελληνικής Λύσης. Στα ρεπορτάζ διαβάζω ότι ακούστηκαν μπινελίκια και χαρακτηρισμοί για μανάδες, λόγια που δεν είναι ακριβώς συμβατά με την ελευθερία της έκφρασης.
Ολα αυτά θα τα διερευνήσει η δικαιοσύνη. Αλλά η αδυναμία του βουλευτή Φλώρου να τιθασεύσει τα νεύρα του και η συμπλοκή του με τον βουλευτή Γραμμένο, εκτός από την εμπλοκή του βουλευτή Φλώρου με τη δικαιοσύνη, συμβάλλει και στην αποδοχή με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις της απόφασης του Αρείου Πάγου για τη μη κάθοδο των «Σπαρτιατών» στις ευρωεκλογές. Με δεδομένο ότι η απόφαση αναμενόταν, ο βουλευτής Φλώρος χειροδικώντας βοήθησε να γίνει ασμένως αποδεκτή από τους πολίτες.
Το ανώτατο δικαστήριο, βάσει του άρ. 32 της εκλογικής νομοθεσίας (π.δ. 26/2012, όπως ισχύει), απέκλεισε τους «Σπαρτιάτες» από τη δυνατότητα καθόδου στις ευρωεκλογές επειδή έκρινε ότι τεκμηριώνεται ηγετικός ρόλος στο κόμμα του έγκλειστου στις φυλακές, πρώην βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Ηλία Κασιδιάρη. Οι 11 βουλευτές που εξελέγησαν με τους «Σπαρτιάτες» και διώκονται για εξαπάτηση εκλογικού σώματος, σύμφωνα με τον Αρειο Πάγο, «προσέφεραν στην πραγματικότητα το κόμμα τους ως μανδύα νέου πολιτικού κόμματος στον Ηλία Κασιδιάρη, διευκολύνοντάς τον να καταστρατηγήσει τους περιορισμούς εκλογιμότητας που τάσσονται από την εκλογική νομοθεσία».
Του Κώστα Σκλαβενίτη
Η απόφαση του δικαστηρίου προσθέτει ότι ο Κασιδιάρης «προωθεί μια πολιτική που δεν σέβεται τη δημοκρατία και στοχεύει στην αποδυνάμωση και κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος και των θεσμών του κράτους δικαίου, ιδίως με τη χρήση βίας ή την προτροπή άσκησης βίας, καθώς και τη δικαιολόγηση αυτής». Και ήρθε ο βουλευτής Φλώρος να το επιβεβαιώσει.
Η απόφαση του Αρείου Πάγου, που στηρίζεται στις δημόσιες καταγγελίες και στην κατάθεση του αρχηγού των «Σπαρτιατών» Βασίλη Στίγκα, επαναλαμβάνει το σκεπτικό ανάλογης απόφασής του, με την οποία απαγορεύτηκε το κόμμα «Ελληνες» από τις βουλευτικές εκλογές του περσινού Μαΐου. Και προηγείται μιας αναμενόμενης απόφασης του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου για πιθανή ακύρωση της εκλογής των 12 βουλευτών των «Σπαρτιατών». Ολες αυτές οι αποφάσεις έχουν κριθεί τουλάχιστον με σκεπτικισμό από έγκριτους νομικούς (Βλαχόπουλος, Μαντζούφας, Καραμπατζός), που εκτιμούν ότι μπορεί να πλήττονται θεμελιώδεις κανόνες της φιλελεύθερης δημοκρατίας – ή έστω ότι μπορεί να δημιουργούν προϋποθέσεις για να πληγούν στο μέλλον. Ωστόσο, η πρόσληψη της βιαιοπραγίας του βουλευτή Φλώρου από την αγορά μάλλον επιτρέπει να μη ληφθούν υπόψη αυτές οι αντιρρήσεις.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η απόφαση του Αρείου Πάγου, αν το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο υιοθετήσει το σκεπτικό του, μπορεί να οδηγήσει στην έκπτωση των βουλευτών που εξελέγησαν με τους «Σπαρτιάτες». Αν ληφθεί τέτοια απόφαση, το πιθανότερο είναι να συνοδευτεί και από συμπληρωματική απόφαση για τον τρόπο με τον οποίο οι βουλευτές των «Σπαρτιατών» θα αντικατασταθούν. Πιθανότερη είναι μια απόφαση που θα προστατεύει τη δημοκρατική αρχή, η διενέργεια δηλαδή επαναληπτικών εκλογών στις εκλογικές περιφέρειες όπου είχαν εκλεγεί οι εκπίπτοντες. Η επιλογή επανάληψης των βουλευτικών εκλογών δεν φαίνεται πιθανή, επειδή οι εκπεσόντες δεν επηρεάζουν τους συσχετισμούς που προέκυψαν στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις.
Με άλλα λόγια, όπως θα το έλεγαν οι συριζαίοι προ Κασσελάκη, μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση. Κι ας «ξέχασαν» να καταθέσουν, κι αυτοί, υπόμνημα κατά των «Σπαρτιατών».
Αυτοαποικιοποίηση και αποαποικιοποίηση!
Θα έχετε πάρει είδηση ότι το αντιαποικιακό κίνημα προχωρεί ακάθεκτο, σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, οπότε ήταν θέμα χρόνου να αρχίσει να παρεμβαίνει ουσιαστικά και στην Ελλάδα, με εκδηλώσεις, ακτιβισμό αλλά και εκδόσεις – η θεωρία είναι πάντα πολύ σημαντική σε αυτούς τους χώρους.
Και μην τολμήσετε να σκεφτείτε ότι εμάς αυτή η συζήτηση δεν μας αφορά, επειδή η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ αποικιακή δύναμη. Σε εκδήλωση που έγινε πριν από μερικές ημέρες εξηγήθηκε γιατί όσοι σκέφτονται έτσι είναι λάθος. Επειδή «σε αυτή την ιστορική συγκυρία είναι επιτακτική η κατανόηση του ελληνικού συγκείμενου και της ελληνικής νεωτερικότητας μέσα από το πρίσμα της αποικιακότητας – δύο όψεις του ίδιου νομίσματος». Τουτέστιν, είναι αναγκαία η «κατανόηση της Ελλάδας ως κρυπτοαποικία, αποικιακή μίμηση ή παράδειγμα αυτοαποικιοποίησης, αλλά [και] ως φορέα μορφών και δομών αποικιακότητας, ως δικαιούχου προνομίων που απορρέουν από τη λευκή υπεροχή, ως πρόθυμου διεκπεραιωτή αποικιακών πολιτικών εντός και εκτός των συνόρων».
Και πώς θα διορθωθεί αυτό. Με «την αποαποικιοποίηση του φαντασιακού», με ενέργειες κατά «του φυλετικού καπιταλισμού» και «της λευκής υπεροχής». Το κίνημα προτείνει «τη μετατόπιση της έμφασης από την κριτική του εθνοκεντρισμού, στην κριτική του ευρωκεντρισμού και του έθνους/κράτους ως αποικιακή τεχνολογία». Οργανωθείτε.
