Η τακτική που ακολουθεί το τελευταίο διάστημα η Ρωσία στον πόλεμο της Ουκρανίας ερμηνεύεται από αρκετούς αξιωματούχους στο Κίεβο και τη Δύση ως προετοιμασία του εδάφους για την εκδήλωση μιας μεγάλης επίθεσης σε όλη τη γραμμή του μετώπου, η οποία πιθανότατα θα εκδηλωθεί τον Μάιο ή νωρίς το καλοκαίρι. Με στόχο, όπως τονίζουν, να δημιουργηθούν τετελεσμένα και να βρεθεί σε ιδιαιτέρως δύσκολη θέση το Κίεβο, τόσο σε στρατιωτικό όσο και σε διπλωματικό επίπεδο.
Αυτό φαίνεται πως προέβλεπαν οι σχεδιασμοί της Μόσχας, οι οποίοι όμως ενδέχεται να τροποποιηθούν στο φόντο της έγκρισης από το Κογκρέσο και της υπογραφής από τον Τζο Μπάιντεν του νέου πακέτου της αμερικανικής βοήθειας, ύψους 61 δισ. δολαρίων – όπως και της αντίστοιχης ευρωπαϊκής (χθες, σύμφωνα με την «Εl Pais», η Ισπανία ανακοίνωσε ότι προτίθεται να προσφέρει μικρό αριθμό πυραύλων για συστήματα Patriot, όχι όμως και εκτοξευτές). Παρά το γεγονός δε ότι θα απαιτηθεί κάποιος χρόνος μέχρις ότου η βοήθεια αυτή αναπτυχθεί στα πεδία των μαχών και καταφέρει να κάνει τη διαφορά, υπάρχει πλέον η αισιοδοξία ότι οι συσχετισμοί μπορούν να αλλάξουν. Τουλάχιστον για φέτος και μέχρι να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο στις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά τις προεδρικές εκλογές.
«Η βοήθεια αυτή δεν θα αναιρέσει τα κέρδη που έχουν καταγράψει φέτος οι Ρώσοι, όμως θα επιτρέψει στις ουκρανικές δυνάμεις να υπερασπιστούν πιο αποτελεσματικά τις θέσεις τους, ανταποδίδοντας τα πυρά και συμβάλλοντας ώστε να επιβραδυνθεί ή και να σταματήσει η προώθηση των Ρώσων», σημειώνει χαρακτηριστικά μιλώντας στους «Financial Times» η Ντάρα Μασικότ, στέλεχος του ινστιτούτου Carnegie Endowment for International Peace, με ειδίκευση στις ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας.
Σύμφωνα με την «Guardian», επίσης, που επικαλείται άλλο αξιωματούχο του αμερικανικού Πενταγώνου, στόχος της βοήθειας δεν είναι οι Ουκρανοί να βρεθούν σε θέση να εξαπολύσουν μια ευρείας κλίμακας αντεπίθεση. Αυτό που επιδιώκεται είναι, όπως τονίζει, «να ανακτήσουν την πρωτοβουλία» και να στείλουν το μήνυμα προς την απέναντι πλευρά ότι το κόστος της απόπειρας να καταλάβουν νέα εδάφη θα είναι τεράστιο. Ενισχύοντας, παράλληλα, τα ποιοτικά στοιχεία στις τάξεις του ουκρανικού στρατού, που μπορούν να εξισορροπήσουν το μεγάλο ποσοτικό πλεονέκτημα που διαθέτουν οι Ρώσοι – οι οποίοι, όμως, είναι αναγκασμένοι λόγω των κυρώσεων να παράγουν και να χρησιμοποιούν μαζικά παλαιού τύπου βλήματα και πυρομαχικά και όχι «έξυπνα» και τεχνολογικά προηγμένα.
Επιτελείς και αναλυτές εκτιμούν, σε κάθε περίπτωση, πως όταν τα οπλικά συστήματα και τα πυρομαχικά που περιλαμβάνει το νέο πακέτο αρχίσουν να αξιοποιούνται, δεν θα υπάρχει η δυνατότητα να απειληθούν στρατηγικοί στόχοι. Οπως είναι για παράδειγμα το Χάρκοβο, η δεύτερη πολυπληθέστερη πόλη της Ουκρανίας και καρδιά της βιομηχανικής της παραγωγής πριν από τον πόλεμο, το οποίο φαίνεται να βρίσκεται στο στόχαστρο των Ρώσων και δέχεται σφοδρές επιθέσεις τις τελευταίες εβδομάδες. Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι υπάρχει ένα πρόβλημα το οποίο δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από την υλική βοήθεια που παρέχουν στο Κίεβο οι ΗΠΑ και η ΕΕ. Κι αυτό δεν είναι άλλο από το έλλειμμα έμψυχου δυναμικού, που μεταφράζεται σε σημαντικό μειονέκτημα έναντι των Ρώσων οι οποίοι, όπως εκτιμά ο ανώτατος στρατιωτικός διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, Κρίστοφερ Καβόλι, έχουν καταφέρει να ντύνουν στο χακί 30.000 νέους κάθε μήνα, με αποτέλεσμα να έχουν αυξήσει τον αριθμό των στρατευμάτων στην πρώτη γραμμή από 360.000 πριν από ένα χρόνο σε 470.000 σήμερα.
Παρ’ όλα αυτά, όπως εκτιμούν οι Δυτικοί, μεγάλο μέρος αυτών των δυνάμεων δεν διαθέτουν υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, ενώ ο παραπάνω αριθμός είναι ανεπαρκής εάν ο Πούτιν θελήσει να διατάξει τη μεγάλη επίθεση που προαναφέρθηκε και θα απαιτηθούν τουλάχιστον 100.000 στρατιώτες επιπλέον στο μέτωπο του Χαρκόβου και άλλοι τόσο στη νότια Ουκρανία.
