Στην κινηματογραφική και τηλεοπτική δραματουργία για την Επανάσταση του 1821, έρχονται οι Τούρκοι. Την 28η Οκτωβρίου προελαύνουν οι ναζί. Και το Πάσχα οι Ρωμαίοι. Υπάρχει ένας τηλεοπτικός γαλαξίας ταινιών που προβάλλονται τη Μεγάλη Εβδομάδα και υπηρετούν στερεότυπα με διαχρονική ισχύ. Οι Ρωμαίοι, ως κατακτητές της Ιουδαίας. Και η Ρώμη, ως το αμαρτωλό κέντρο του ειδωλολατρικού κόσμου που ταΐζει με πιστούς τα λιοντάρια και διαθέτει γυναίκες έτοιμες για όλα, κυρίως πρόθυμες να εκμαυλίσουν καλούς χριστιανούς. Και έτσι η μοναδική επαφή που έχει το ευρύ κοινό με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία παραπέμπει στην αρένα του Κολοσσαίου. Οι Ρωμαίοι, λοιπόν, εμφανίζονται περίπου ως η αρχαϊκή εκδοχή των ναζί. Είναι σκληροί κατακτητές με σπαθιά κατακόκκινα από το αίμα. Αντίστοιχα οι Ιουδαίοι είναι ενάρετοι και επενδύουν στην ιδιαίτερη σχέση που διατηρούν με τον Θεό ως ο εκλεκτός λαός Του. Θυμηθείτε μόνο σε πόσες σκηνές ο ήρωας στρέφει το βλέμμα προς τον ουρανό και χαμογελάει με νόημα, σχεδόν κλείνει το μάτι στον Υψιστο.
Εχουν γραφτεί πολλά για τη χρήση του συγκεκριμένου είδους ταινιών ως μέσου θρησκευτικής, ενίοτε και πολιτικής προπαγάνδας. Είναι όμως και ένα μέσο δυσφήμησης της Ρώμης και της συμβολής της στο πνεύμα του δυτικού κόσμου. Στο Life of Brian («Ενας προφήτης μα τι προφήτης!») οι Monty Python έχουν στήσει μία σκηνή κατά την οποία ένας ιουδαίος επαναστάτης αναρωτιέται τι στ’ αλήθεια έχουν κάνει οι ρωμαίοι κατακτητές για αυτούς. Και του απαντούν: δρόμους, υδραγωγεία, αποχετεύσεις, ασφάλεια, σχολεία, υγιεινή. Είναι, ίσως, η μοναδική προσπάθεια αποκατάστασης της Ρώμης και αυτό συμβαίνει επειδή η ταινία παρωδεί τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις που εκπορεύονται από τη θρησκευτική αφήγηση των πραγμάτων. Θα αναρωτηθείτε τι με έπιασε και τα αραδιάζω όλα αυτά.
Τίποτα, απλώς έχω βαρεθεί τα τηλεοπτικά αυτών των ημερών και δοξάζω τον Κύριο για τις συνδρομητικές πλατφόρμες. Ωστόσο αυτό που δεν πρόκειται να χάσω είναι η ταινία που βλέπω κάθε Μεγάλο Σάββατο, σε όποιο κανάλι και αν προβάλλεται. «Αλίμονο στους νέους». Η κλασική ελληνική ταινία που παίζει λίγο πριν απ’ την Ανάσταση και έχει βασικό πρωταγωνιστή τον διάβολο.
Με τον σταυρό στον ώμο
Εχω την αίσθηση ότι οι εικόνες που θα δούμε αυτό το Πάσχα στις εκκλησίες θα καταχωριστούν ως ιδιαίτερες στιγμές της εθνικής λαογραφίας. Κοινώς θα ξεχειλίζουν από γραφικότητα. Διότι θα παρακολουθήσουμε πολιτικούς να σπεύδουν, σχεδόν γονυπετείς, προκειμένου να συναντηθούν με το ποίμνιο, επιδεικνύοντας την ευσέβειά τους. Αυτό προτάσσουν οι τάσεις της εποχής (εκτός από τα faux pas του Ζαμπούνη) και αυτό θα δούμε. Για να είμαι ειλικρινής, μπορώ να στοιχηματίσω το δώρο Πάσχα στη συμμετοχή του προέδρου Κασσελάκη στον στολισμό επιταφίου. Ισως διαθέσει και ώμο για την περιφορά. Κερί θα ανάψουν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, εξαιρουμένου του Κουτσούμπα. Δεν το συζητώ δε για τους υποψηφίους ευρωβουλευτές.
Και αισθάνομαι ότι η καλύτερη εμφάνιση θα ανήκει, ασφαλώς, στον Κυριάκο Βελόπουλο. Με χιτώνα, ακάνθινο στεφάνι, ξύλινο σταυρό στον αριστερό ώμο, ενώ με το δεξί χέρι θα αυτομαστιγώνεται χωρίς να ανησυχεί για τις πληγές καθώς διαθέτει τις καλύτερες αλοιφές για την επούλωση.
Περιμένοντας «Προσωπικό Βοηθό»
Ενας νέος άνδρας, 32 ετών, είναι τετραπληγικός με νοητική υστέρηση και αναπηρία άνω του 80%. Βρίσκεται, δηλαδή, καθηλωμένος στο κρεβάτι, υποστηριζόμενος από την ηλικιωμένη μητέρα του, η οποία αντιμετωπίζει χρόνια προβλήματα υγείας. Η οικογένεια έκανε αίτηση ένταξης στο πρόγραμμα «Προσωπικού Βοηθού» τον περασμένο Ιούνιο.
Ελαβε μια αυτοματοποιημένη απάντηση με σύνδεσμο από τον οποίο θα παρακολουθεί την πορεία της αίτησης. Από εκεί πληροφορήθηκε, τον Σεπτέμβριο, ότι η αίτηση «πληροί τις προϋποθέσεις». Και τίποτα άλλο. Σιωπή.
Συνεπώς καλό είναι όταν διαφημίζουμε ένα πρόγραμμα να διευκρινίζουμε είτε ότι δεν λειτουργεί 100% είτε ότι απαιτείται ένα μεγάλο διάστημα αναμονής. Αν υπάρξει ενδιαφέρον από το υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, τα στοιχεία του ανθρώπου και της αίτησής του είναι διαθέσιμα.
Ο star της ημέρας
Αν διαβάζετε αυτό, μόλις γλιτώσατε ένα περιττό κλικ στο άρθρο με τίτλο «Δείτε πώς είναι σήμερα οι πρωταγωνιστές του “Ιησού από τη Ναζαρέτ”». Ιδού ο Ρόμπερτ Πάουελ, πρωταγωνιστής της σειράς στον ρόλο του Ιησού. Σε λίγες εβδομάδες κλείνει τα 80 και ο ρόλος δεν του έκανε καλό καθώς μετά δεν μπορούσε να βρει δουλειά. Κάτι σαν Γαϊτάνος του Χόλιγουντ…
