Για μας τους αθλητικογράφους η Μεγάλη Εβδομάδα ξεκίνησε με μια πολύ κακή είδηση. Μας αποχαιρέτησε φεύγοντας από τη ζωή ο Στράτος Σεφτελής, ένας από τους πιο ευγενικούς ανθρώπους που μπορούσε να γνωρίζει κανείς μεταξύ όσων κάνουν αυτή τη δουλειά. Ο Σεφτελής έμεινε μακριά από ανόητες αντιπαλότητες, αγαπούσε τη δουλειά του, είχε την τύχη να περιγράψει για την τηλεόραση μεγάλες επιτυχίες ελληνικές και όχι μόνο κι είχε έναν αγνό έρωτα για την κολύμβηση και το πόλο, που είναι κάτι σπάνιο μεταξύ των ελλήνων αθλητικογράφων. Εφυγε νεότατος, σε ηλικία μόλις 69 ετών, όπως νεότατος ξεκίνησε και τη μεγάλη του καριέρα. Θα τον θυμόμαστε πάντα, χωρίς αυτό να αποτελεί απαραίτητα παρηγοριά για μας που τον γνωρίζαμε και θα μας λείψει.

Περίπλοκα

Περιμένοντας τη σημαντική όγδοη αγωνιστική των playoffs η είδηση είναι ότι ουσιαστικά ολοκληρώθηκαν το Σάββατο τα playouts. Μολονότι μένει μία αγωνιστική, η οποία θα γίνει μετά το Πάσχα, γνωρίζουμε πλέον τις δύο ομάδες που θα υποβιβαστούν: μετά τον ΠΑΣ πήρε τον δρόμο για τη δεύτερη κατηγορία και η Κηφισιά. Χάνοντας μάλιστα από την ήδη υποβιβασμένη ομάδα των Ιωαννίνων στην έδρα της. Η νίκη του ΠΑΣ, και μάλιστα με 2-3, είναι ένα αποτέλεσμα εντυπωσιακό γιατί η ομάδα των Ιωαννίνων ήταν αδιάφορη ενώ οι γηπεδούχοι καίγονταν για τη νίκη. Αν ήμασταν σε μια άλλη χώρα θα λέγαμε ότι η Κηφισιά πλήρωσε το άγχος της χάνοντας από μία ομάδα που αγωνίστηκε χωρίς πίεση, αλλά στην Ελλάδα αυτά δεν υπάρχουν: όλα είναι λίγο πιο περίπλοκα.

Απλή

Γιατί έχασε η Κηφισιά; Εχασε γιατί όλοι (οι προπονητές της, οι διοικούντες της, οι ποδοσφαιριστές της) πίστευαν ότι το ματς με κάποιον τρόπο θα το κερδίσουν. Πρόκειται για τις περιπτώσεις που η πίστη κάνει κακό. Υπάρχει μια στιγμή στο συγκεκριμένο παιχνίδι στην οποία μετά το τέλος του καταλαβαίνεις ότι κρίθηκαν όλα. Στο 61′ της αναμέτρησης ο παίκτης της Κηφισιάς Πρίτσας πετυχαίνει ένα γκολ με το οποίο η ομάδα του θα είχε προηγηθεί με 2-1. Ο Πρίτσας είναι ο γιος του αφεντικού της ομάδας, του προέδρου και ιδιοκτήτη της. Το ότι θα πετύχει το γκολ της νίκης της ομάδας ο γιος του ιδιοκτήτη έμοιαζε με παραμύθι ακόμα και για το δικό μας ποδόσφαιρο στο οποίο τα έχουμε δει όλα. Αλλά τα παραμύθια σπανίως γίνονται πραγματικότητα. Μολονότι ο διαιτητής Παπαδόπουλος έδειξε τη σέντρα υπήρξε παρέμβαση του VAR και το γκολ ακυρώθηκε. Και το παραμύθι μετατράπηκε σε εφιάλτη.

Γρήγορα

Οφείλω να υπογραμμίσω κάτι σε αυτή την αγωνιστική των playouts: είδαμε κανονικό ποδόσφαιρο. Ο ΠΑΣ αγωνίστηκε για την ιστορία του αλλά και ο Πανσερραϊκός δυσκόλεψε πάρα πολύ τον Βόλο και ο Ατρόμητος πάλεψε να πάρει αποτέλεσμα στο Αγρίνιο από τον Παναιτωλικό. Οσα συνέβησαν αυτή την κρίσιμη αγωνιστική δεν είχαν σχέση με όσα βλέπαμε προηγουμένως, όπου όποιος ήθελε να κερδίσει, το έκανε και μάλιστα εύκολα. Είναι δίκαια η έκβαση των playouts; Ομολογώ ότι δεν μπορώ να προσδιορίσω τι σημαίνει δικαιοσύνη όταν μιλάμε για ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτό, ωστόσο, που θέλω να πω είναι ότι η εικόνα των παιχνιδιών σε οδηγεί στο συμπέρασμα ότι θα ήταν τουλάχιστον άδικο να υποβιβαστεί ο Παναιτωλικός που αγωνίστηκε σε ένα γήπεδο κατάμεστο με κόσμο που τον υποστήριξε και ήθελε με τη συμπαράστασή του να τον κρατήσει στην κατηγορία. Αυτή την εικόνα ενός πραγματικού ποδοσφαιρικού γηπέδου και ενός πραγματικού παιχνιδιού που κρίνει παραμονή δεν την είχαμε στα άλλα ματς.

Στο Πανθεσσαλικό, Βόλος και Πανσερραϊκός αγωνίστηκαν χωρίς θεατές γιατί το γήπεδο δεν πληροί τις προϋποθέσεις. Και στην Καισαριανή, το παιχνίδι της Κηφισιάς με τον ΠΑΣ νόμιζες ότι διεξαγόταν κι αυτό κεκλεισμένων των θυρών γιατί η γηπεδούχος δεν έχει οπαδούς. Η Σούπερ Λίγκα μας χρειάζεται, αν μη τι άλλο, ομάδες με κόσμο. Ως εκ τούτου ελπίζω ο ΠΑΣ Γιάννινα να επιστρέψει στην πρώτη κατηγορία σύντομα.

Τενερίφη

Κατά τ’ άλλα στην αθλητική επικαιρότητα υπάρχει πάρα πολύ μπάσκετ και όχι μόνο γιατί έχουμε εν εξελίξει τα playoffs της Ευρωλίγκας. Το Περιστέρι του Βασίλη Σπανούλη έφτασε ένα βήμα από το να αγωνιστεί στον τελικό του Tσάμπιονς Λιγκ του μπάσκετ – το Τσάμπιονς Λιγκ είναι η διοργάνωση της FIBA και δεν πρέπει να το μπερδεύουμε με την Ευρωλίγκα. Ακόμα κι αν το Περιστέρι δεν τα κατάφερε απέναντι στην πιο ακριβή Τενερίφη, ο Σπανούλης πήρε έναν τίτλο προσωπικό: ψηφίστηκε ο καλύτερος προπονητής της συγκεκριμένης διοργάνωσης. Θυμίζω ότι ο Σπανούλης διανύει τη μόλις δεύτερη χρονιά του ως προπονητής. Και έχει ήδη πείσει για την αξία του.

Γίνονται

Στο μπάσκετ οι μεγάλοι παίκτες γίνονται και καλοί προπονητές: το έχουμε δει με πολλούς. Ο Σπανούλης όμως είναι μία ειδική περίπτωση. Θυμάμαι ότι συζητούσαμε πολύ για το αν θα γίνει προπονητής, όταν ακόμα ήταν παίκτης. Δεν έλειπαν αυτοί που υποστήριζαν ότι ο Σπανούλης δεν θα ασχοληθεί ποτέ του με την προπονητική για έναν πολύ απλό λόγο: ήταν τόσο απαιτητικός από τον εαυτό του όταν αγωνιζόταν ώστε ήταν πάρα πολύ δύσκολο, λέγανε, να κρίνει με επιείκεια παίκτες που θα έπρεπε να προπονεί και να διευθύνει. Ομως ο Σπανούλης τα κατάφερε μια χαρά και δεν μου είναι παράξενο.

Διότι πέρα από τις ατομικές του ικανότητες, το ηγετικό του πάθος και την απίστευτη θέλησή του να φέρνει τα πάνω κάτω, ως παίκτης ο Σπανούλης είχε κι ένα άλλο χαρακτηριστικό: ήθελε να έχει λόγο σε όλα όσα συνέβαιναν στην ομάδα που αγωνιζόταν. Δεν είχε μάλιστα κανένα πρόβλημα να διαφωνεί και με προπονητές του στους οποίους έλεγε ό,τι πίστευε χωρίς να τους κάνει υποδείξεις, αλλά δείχνοντας καμιά φορά και τη δυσαρέσκειά του για τις επιλογές τους.

Δίκιο

Ετσι εξηγείται η γρήγορη επιτυχία του στην προπονητική του καριέρα. Ο Σπανούλης είχε στο μυαλό του τι πρέπει να κάνει ένας προπονητής όταν ακόμα έκανε μεγάλες εμφανίσεις ως παίκτης. Λένε ότι για να γίνεις προπονητής πρέπει να σκοτώσεις τον παίκτη που έχεις μέσα σου. Στο Βελιγράδι όπου έγινε το F4 του Tσάμπιονς Λιγκ υπάρχει μία στιγμή που ο Σπανούλης κατά τη διάρκεια της προπόνησης της ομάδας βρίσκει στα χέρια του μια μπάλα: χωρίς δεύτερη σκέψη την πιάνει, σημαδεύει και βάζει ένα τρίποντο από περίπου οκτώ μέτρα. Ο Σπανούλης πρέπει να θυμάται πάντα τι παίκτης ήταν και τι έκανε ως παίκτης. Τα όσα έκανε, τα έκανε πολλές φορές για να αποδείξει στον προπονητή του ότι αυτός τελικά έχει δίκιο.

Τελευταία Νέα