Η Νέα Δημοκρατία κατεβαίνει στις εκλογές με σύνθημα τη σταθερότητα. Λογικό. Δεν θα μπορούσε να προτάξει και κάτι διαφορετικό, κυβέρνηση είναι. Αυτό που δεν μας εξηγεί είναι πώς διακυβεύεται η σταθερότητα στη χώρα από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Ποιος την απειλεί; Ο Κασσελάκης των πρωινάδικων ή ο Ανδρουλάκης που τσαλαβουτάει στη δημοσκοπική στασιμότητα; Οχι βέβαια. Μήπως απειλείται η σταθερότητα από εύθραυστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία ή από αντίρροπες δυνάμεις εντός ΝΔ; Οχι. Είναι η άνοδος των ακροδεξιών σχημάτων παράγοντας αποσταθεροποίησης; Δύσκολο. Το πολύ να πάει ο Βελόπουλος σε διψήφιο νούμερο. Δεν είναι δα και κάτι συγκλονιστικό. Καμία σταθερότητα δεν διακυβεύεται. Απλώς η ΝΔ έπρεπε να βρει κάτι μήπως και πολώσει το κλίμα. Μόνο που, υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τον Κασσελάκη ως σκιάχτρο.
Από την άλλη πλευρά, ο Κασσελάκης μας μιλάει για την ανατροπή ακόμα και όταν ετοιμάζεται να πετάξει μπότη στο πλακόστρωτο της Κέρκυρας. Ευαγγελίζεται, δηλαδή, ένα σύνθημα που δεν στηρίζεται πουθενά, σε κανένα δημοσκοπικό εύρημα, ούτε σε κοινωνική δυναμική. Και τι πετυχαίνει; Παίζει το παιχνίδι του Μητσοτάκη που μας λέει ότι απειλείται η σταθερότητα. Είναι σαν να λέει, ο Κασσελάκης, στους ψηφοφόρους της ΝΔ ότι, πράγματι, ο ίδιος έρχεται ως φορέας ανατροπής. Συμφέρει κάτι τέτοιο τον ΣΥΡΙΖΑ στη συγκεκριμένη στιγμή; Δεν νομίζω. Οτιδήποτε πολώνει τον κλίμα, ευνοεί εκείνον που έχει τη μεγαλύτερη εκλογική βάση. Ισως ήταν καλύτερο, για τον ίδιο και τον ΣΥΡΙΖΑ, να ακολουθήσει τη στρατηγική της χαλαρής, τιμωρητικής ψήφου. Οταν όμως μιλάει συνέχεια για σκοτάδι και αμολάει το επίσημο τρολ να σχολιάζει τις κοτσίδες της Μαρέβας, τότε το μαχαίρι του απλώς βάζει βούτυρο στο ψωμί του Μητσοτάκη.
Εχουμε, λοιπόν, μπροστά μας δύο στρατηγικές πόλωσης. Η μία, του Μητσοτάκη, που είναι και η μοναδική διαθέσιμη. Του Κασσελάκη, όμως, δείχνει συμπληρωματική. Σαν να ψάχνει ο Μητσοτάκης αντίπαλο για πινγκ πονγκ και ο Κασσελάκης να στήνεται με τη ρακέτα στο χέρι στην απέναντι πλευρά του τραπεζιού. Ισως να τον συνέφερε να πάει στο γήπεδο του τένις και ας ήταν μόνος εκεί.
