«Θα στείλω όταν φτάσω». Αυτός είναι τίτλος του τραγουδιού-αφιερώματος στα θύματα των Τεμπών.
«Ένα τραγούδι ταξίδι στις ψυχές, στη δικαίωση που αναζητούν, στον πόνο, στη ζωή αυτών που χάθηκαν, στη ζωή εκείνων που έμειναν, που πονούν και θρηνούν αδιάλειπτα. Αυτή την απώλεια την κλάψαμε όλοι, την νιώσαμε, την μοιραστήκαμε είτε ως γονείς, είτε ως παιδιά, ως αδέρφια, ως φίλοι, είτε απλώς ως άνθρωποι γνωστοί και άγνωστοι.
Κι εδώ, σε αυτές τις νότες, σε αυτές τις λέξεις, σε αυτές τις αναπνοές, την κλαίμε, την ψιθυρίζουμε, την φωνάζουμε όλοι μαζί την απώλεια και το άδικο που την χαρακτηρίζει. Δηλώνουμε με τον δικό μας τρόπο παρόντες. Παρόντες και πλάι στον πόνο των ψυχών που φύγαν και αυτών που μείναν. Χέρι, χέρι λοιπόν σε αυτήν την οδυνηρή διαδρομή.»
Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν
Ερμηνεύουν (με αλφαβητική σειρά) οι Αναστασοπουλου Πηνελόπη, Αντωνιάδης Θοδωρής, Καρακάση Ελένη, Λουδάρος Αντώνης, Μπεγνής Μέμος, Νικολάου Ματίνα.
Συμμετέχει κι ο ηθοποιός Θοδωρής Ελευθεριάδης, γιος της Μαρίας Εγούτ, θύμα των Τεμπών.
Συντελεστές
Μουσική:Ανδρέας Καρανίκας
Στίχοι: Βάσια Αργέντη
Ενορχήστρωση: Στέλιος Φράγκους
Mixed & master: Γιάννης Βαφειάδης
Κάμερα-Μοντάζ: Παναγιώτης Ραζής
Studio: Rosewood Studios
Η χορωδία αποτελείται από τους φοιτητές της Ανωτερας Δραματικής Σχολής «Έκτη Τέχνη» (με αλφαβητική σειρά): Αλεφαντινού Κωνσταντίνα, Βαβάμης Πανος, Εμμανουήλ Βαγγέλης-Ανδρέας, Ζαγκοβά Λία, Ιωάννου Διαμάντω, Καράλης Δημήτρης, Κατσιφώλη Αλεξάνδρα, Κουτσοπέτρου Μαρία, Κούσκουρα Νατάσα, Κουφαλιτάκης Άγης, Λάβαρη Έλενα, Λουγιάκη Χρύσα, Μαύρου Τζωρτζή, Μένεγα Ελευθερία, Μιχαηλίδης Αντώνης, Μπότση Σοφία, Φύτρου Θεώνη, Χαλκιά Βασιλική.
Στίχοι
Μην κλαις μαμά…
κοιτα στις χουφτες μου εχω φυλαξει λιγο ήλιο.
Εισιτηριο στο ένα χερι μου κραταω
Κραταω μια βαλίτσα, τη ζωή μου χαιρετάω…
Χαιρετάω την παιδικη μου ηλικια, προχωραω….
Προχωραω και στο τρενο με τραβαω
Τραβάω κι ενα «θα στειλω οταν φτασω» μουρμουραω…
μα πέτρες στην καρδιά μου κουβαλάω.
Μαμα,
κοντευω
μαμα
Θα φτασω
μαμα
Στο φως
μαμα
Εκει θα σε πιασω
Δικαιωση ζητάω
Για ό,τι μου στερησαν
μαμά.
Τα ονειρα μου στην πλατη μου κρατάω
Κραταω τη λαχτάρα μου να ζησω και ζηταω
Ζηταω τους ενόχους ν αντικρίσω, να κοιτάω
Να κοιταω απο ψηλα, στη φυλακή και να γελαω..
Να γελάω κι ενα «εφτασα» θα στειλω, μουρμουράω
μα μεχρι τοτε πέτρες στην καρδιά θα κουβαλάω.
Μαμα,
κοντευω
μαμα
Θα φτασω
μαμα
Στο φως
μαμα
Εκει θα σε πιασω
Δικαιωση ζητάω
Για ό,τι μας στερησαν
μαμά.
Μην κλαις μαμά…
