Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι σκετσάκι των Μόντι Πάιθον: ο βρετανός πρωθυπουργός βγαίνει στο κατώφλι της Ντάουνινγκ Στριτ για να ανακοινώσει πρόωρες εκλογές. Δευτερόλεπτα αργότερα, αρχίζει να βρέχει δυνατά.
Κι ενόσω η βροχή μουσκεύει όλο και πιο πολύ το σακάκι του, τα λόγια του σκεπάζονται κυριολεκτικά από τους ήχους του «Things Can Only Get Better» το οποίο έχει βάλει στη διαπασών ένας διαδηλωτής που στέκεται παραπέρα, με σκοπό να τρολάρει τον Ρίσι Σούνακ.
Το τραγούδι των Βορειοϊρλανδών D:Ream ήταν, βλέπετε, ο «ύμνος» των Εργατικών το 1997, χρονιά που ο Τόνι Μπλερ σάρωσε στις εκλογές.
Να είναι άραγε η – κυριολεκτική και μεταφορική – ψυχρολουσία που υπέστη ο ηγέτης των Συντηρητικών πρελούδιο της εκλογικής συντριβής που τον περιμένει στις 4 Ιουλίου.
«Η προκήρυξη των εκλογών σημαίνει μόνο ένα πράγμα: ότι δεν αντέχει άλλο και εγκαταλείπει. Αποτελεί ένδειξη παραίτησης και παραδοχή ήττας» μου έγραψε στο WhatsApp ο σύμβουλος ενός υψηλόβαθμου στελέχους των Εργατικών λίγα λεπτά μετά το μήνυμα Σούνακ.
Κινούμενος στο ίδιο μήκος κύματος, ο πολιτικός συντάκτης των «Σάντεϊ Τάιμς» Τιμ Σίπμαν έκανε λόγο για «εκλογική αυτοκτονία» του πρωθυπουργού.
Στο στρατόπεδο των Συντηρητικών, βέβαια, η ανάγνωση ήταν διαφορετική.
«Μπορούμε να ανατρέψουμε τα προγνωστικά» είναι το μήνυμα που εκπέμπει δημόσια το κυβερνών κόμμα. Ιδιωτικά, όμως, οι εκτιμήσεις είναι σαφώς πιο ζοφερές. Λογικό. Οταν στον μέσο όρο των δημοσκοπήσεων οι Τόρις υπολείπονται των Εργατικών κατά 22 μονάδες, τότε μόνο ως εθελοτυφλία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση.
Γιατί τότε ο πρώτος ασιατικής καταγωγής και ινδουιστής ηγέτης της Βρετανίας επέλεξε να οδηγήσει τώρα το κόμμα του στην ήττα, αντί να περιμένει μισό χρόνο ακόμη.
Διότι, απλά, πείστηκε ότι όσο περνά ο καιρός η περιδίνηση στην οποία βρίσκονται οι Τόρις θα γινόταν όλο και πιο επικίνδυνη και η παραμονή του στην εξουσία θα καθίστατο μη βιώσιμη. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, αρκετοί βουλευτές του απεργάζονταν την ανατροπή του.
Ετσι, ο πρωθυπουργός αποφάσισε να ρίξει το εκλογικό ζάρι ελπίζοντας σε ένα θαύμα: όχι τόσο στην πρωτιά του κόμματός του στις εκλογές (αν και στην πολιτική, όπως και στη ζωή, δεν πρέπει ποτέ να λες ποτέ) όσο στη στέρηση της αυτοδυναμίας που επιδιώκουν οι Εργατικοί. Το «hung parliament» είναι ένα σενάριο που διακινείται από την κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες. Ωστόσο, τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων καταδεικνύουν ότι δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος, καθώς φαίνεται ότι οι Εργατικοί οδεύουν προς ευρεία πλειοψηφία.
Στη Ντάουνινγκ Στριτ εκτιμούν, όμως, ότι η υποστήριξη προς τον ηγέτη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κιρ Στάρμερ θα υποχωρήσει όσο πλησιάζουν οι εκλογές και ότι οι δημοσκοπήσεις δεν αποτυπώνουν την πραγματική βούληση του εκλογικού σώματος.
Ο Σούνακ θέλησε, ακόμη, να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι ο πληθωρισμός υποχώρησε στο 2,3% και ότι η Βρετανία βγήκε από την ύφεση στην οποία είχε εισέλθει το δεύτερο εξάμηνο του 2023, για να πλασάρει το αφήγημα ότι «νοικοκυρεύει» την οικονομία.
Ετσι, αψήφησε τις παραινέσεις πολλών συνεργατών του να περιμένει έως το φθινόπωρο, θεωρώντας ότι στο μέλλον η οικονομική ανάκαμψη θα επιβραδυνθεί. Με άλλα λόγια: καλύτερα τώρα, διότι αργότερα τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα.
Πάντως, τα περισσότερα στελέχη των Συντηρητικών πιάστηκαν στον ύπνο. «Είναι τρέλα» σχολίασε ένας πρώην υπουργός αναφερόμενος στον χρόνο των εκλογών.
Κατά τον Σίπμαν, αρκετοί βουλευτές αντέδρασαν «μοιρολατρικά», παραδεχόμενοι το αναπόφευκτο της ήττας, ενώ άλλοι εξέφρασαν την οργή τους για τον αρχηγό τους, αποκαλώντας τον «εγωιστή»: «Θεωρούν ότι ο Σούνακ δεν νοιάζεται για το τι θα απογίνουν ».
Στον αντίποδα, ο Στάρμερ υιοθέτησε ως κεντρικό προεκλογικό σύνθημα την «Αλλαγή».
Οι Εργατικοί – που αποκήρυξαν το αριστερό πρόσφατο παρελθόν τους της εποχής Κόρμπιν και εξελίχθηκαν σε ένα καθαρόαιμο κεντρώο κόμμα – καλούνται τώρα να μετατρέψουν το δημοσκοπικό τους προβάδισμα σε ψήφους στην κάλπη. Πρόκειται για ένα μάλλον εύκολο έργο – εκτός αν στο μεταξύ διαπράξουν κάποια ολέθρια γκάφα.
