Αναζήτηση
Στο κέντρο της Σεούλ, μπροστά από το εμβληματικό παλάτι Gyeongbokgung, δεκάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών κάθονται σε βρεγμένα στρώματα γιόγκα, κοιτάζοντας στο κενό. Κάποιοι είναι ντυμένοι με στολές γιατρών και οδοντιάτρων, ενώ άλλοι φορούν την ενδυμασία υπαλλήλων γραφείου και φοιτητών.
Καλώς ήρθατε στον διεθνή «Space Out».
Οι κανόνες είναι απλοί: μην κάνετε απολύτως τίποτα. Το να αποκοιμηθείτε, ωστόσο, οδηγεί σε αποκλεισμό. Οι διοργανωτές παρακολουθούν τους καρδιακούς παλμούς των συμμετεχόντων- ο διαγωνιζόμενος με τους πιο σταθερούς καρδιακούς παλμούς κερδίζει.
Το να μην κάνεις τίποτα δεν είναι χάσιμο χρόνου
Ξεκίνησε, σύμφωνα με πληροφορίες από τον Guardian, το 2014 από τον τοπικό καλλιτέχνη Woopsyang, ο διαγωνισμός space-out έχει αυξηθεί σε δημοτικότητα με την πάροδο των ετών. Περιγράφεται ως εικαστική τέχνη, η παράσταση έχει ως στόχο να δημιουργήσει μια μίνι-πόλη ανθρώπων που δεν κάνουν τίποτα ανάμεσα σε όσους είναι απασχολημένοι με τη δουλειά τους, οδηγώντας το μήνυμα ότι το να μην κάνεις τίποτα δεν είναι χάσιμο χρόνου.
Η Νότια Κορέα είναι γνωστή για την τιμωρητική εργασιακή κουλτούρα της, με μερικές από τις μεγαλύτερες ώρες εργασίας στον ανεπτυγμένο κόσμο. Παρά την εισαγωγή του εβδομαδιαίου ορίου εργασίας των 52 ωρών το 2018, η υπερκόπωση και η εξάντληση εξακολουθούν να μην είναι ασυνήθιστες. Το 2023, η κυβέρνηση πρότεινε να αυξηθεί ο μέγιστος εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας στις 69 ώρες, προκαλώντας σοβαρές αντιδράσεις και τελικά υποχώρηση.
Υψηλά επίπεδα άγχους
Οι φοιτητές αντιμετωπίζουν επίσης υψηλά επίπεδα άγχους, ζώντας με τον λεγόμενο «εκπαιδευτικό πυρετό», που χαρακτηρίζεται από τις πολλές ώρες μελέτης και τη φοίτηση σε ιδιωτικές ακαδημίες με την ελπίδα να φοιτήσουν σε ένα πανεπιστήμιο υψηλού κύρους και να βρουν δουλειά σε μια από τις κορυφαίες εταιρείες της χώρας.
Μια κυβερνητική έρευνα του 2022 που απευθυνόταν σε νέους 19-34 ετών διαπίστωσε ότι ένας στους τρεις νέους είχε βιώσει επαγγελματική εξουθένωση τον τελευταίο χρόνο, με τους λόγους που αναφέρθηκαν να περιλαμβάνουν το άγχος για τη σταδιοδρομία σε ποσοστό 37,6%, τον υπερβολικό φόρτο εργασίας σε ποσοστό 21,1%, τον σκεπτικισμό για την εργασία σε ποσοστό 14,0% και την ανισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής σε ποσοστό 12,4%.
Σε αυτό το πλαίσιο, η εκδήλωση της Κυριακής ήταν μια ευκαιρία να κάνουμε ένα διάλειμμα από όλα αυτά. Ο διαγωνισμός έχει διεξαχθεί στο παρελθόν σε πόλεις όπως το Τόκιο, η Ταϊπέι, το Πεκίνο και το Ρότερνταμ. Οι συμμετέχοντες φέτος ήρθαν από το εσωτερικό και το εξωτερικό, όπως η Γαλλία, το Νεπάλ, η Νότια Αφρική, το Βιετνάμ και η Μαλαισία.
Η ετήσια εκδήλωση για να διαλέξουν ποιος είναι ο καλύτερος στο να μην κάνει τίποτα. Πηγή Φωτ: YONHAP/EPA
Η βροχή ελάχιστα απέτρεψε τους συμμετέχοντες, οι περισσότεροι από τους οποίους χρησιμοποίησαν ομπρέλες και πόντσο μιας χρήσης. Κάποιοι ξάπλωσαν στο έδαφος, ατενίζοντας τον ουρανό, ενώ άλλοι πήραν διαλογιστικές στάσεις. Αρκετοί φορούσαν παραδοσιακή κορεατική ενδυμασία, συμπεριλαμβανομένου ενός καπέλου “γκατ”, σύμβολο της υψηλής κοινωνίας κατά την προβιομηχανική εποχή, όταν ο ελεύθερος χρόνος συνδεόταν συχνά με τους ευγενείς και τους λογοτέχνες.
«Κατά κάποιον τρόπο, αυτό καθιστά τις συνθήκες ιδανικές για να διασκεδάσετε», παρατήρησε ο οικοδεσπότης.
Ποιος νίκησε
Η νικήτρια της πρώτης θέσης Valentina Vilches, η οποία κατάγεται από τη Χιλή, αλλά διαμένει στη Νότια Κορέα και εργάζεται ως σύμβουλος ψυχολογίας, δήλωσε ότι ήρθε για να διασκεδάσει, αλλά ήθελε επίσης να μοιραστεί την εμπειρία της με τους ασθενείς της.
«Θέλω να τους υπενθυμίσω τη σημασία της αποστασιοποίησης και της χαλάρωσης και πώς αυτό επηρεάζει θετικά την ψυχική σας υγεία», δήλωσε αφού παρέλαβε το χρυσό της τρόπαιο σε σχήμα εμπνευσμένο από το έργο του Ροντέν «Ο στοχαστής και ο σκεπτόμενος Μποντισάτβα», έναν εθνικό θησαυρό της Νότιας Κορέας.
Η Kim Ki-kyung, μια νοτιοκορεάτισσα υπάλληλος γραφείου, η οποία σχεδόν άργησε να έρθει στην εκδήλωση αφού την έβαλαν να δουλέψει το πρωί της Κυριακής, δήλωσε ότι ήταν μια μικρή ευκαιρία να πάρει μια ανάσα.
«Η κορεατική κοινωνία είναι πολύ ανταγωνιστική, οπότε μερικές φορές το να μην κάνεις τίποτα είναι απαραίτητο», είπε.
«Νομίζω ότι έχουμε ξεχάσει πώς να το κάνουμε αυτό» ανέφερε.
