Hταν προφανώς ένα εκδικητικό χτύπημα. Λίγο μετά την εκτόξευση δεκάδων πυραύλων από τη Χαμάς κατά του Τελ Αβίβ, το Ισραήλ επιτέθηκε με τουλάχιστον δύο πυραύλους εναντίον μιας «ασφαλούς ζώνης» της Ράφα, μιας περιοχής δηλαδή που η ίδια η ισραηλινή κυβέρνηση είχε υποδείξει ως καταφύγιο Παλαιστινίων που έχουν διαφύγει από άλλες περιοχές της Γάζας. Οι πύραυλοι της Χαμάς αναχαιτίστηκαν, από τους πυραύλους του Ισραήλ όμως έχασαν τη ζωή τους τουλάχιστον 50 άνθρωποι, οι μισοί από τους οποίους ήταν γυναίκες και μικρά παιδιά. Οι περισσότεροι κάηκαν ζωντανοί. Η πρώτη αντίδραση του Ισραήλ ήταν ότι επλήγη βάση της Χαμάς. Η δεύτερη, ότι «σε έναν πόλεμο τέτοιας έκτασης και έντασης, συμβαίνουν και σύνθετα επεισόδια». Η τρίτη, ότι οι άμαχοι ίσως να πέθαναν από φωτιές που προκλήθηκαν από τον βομβαρδισμό διοικητών της Χαμάς.
Η ισοδυναμία μεταξύ Χαμάς και Ισραήλ είναι ότι και οι δύο διαπράττουν εγκλήματα πολέμου, απάντησε πρόσφατα στέλεχος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου σε όσους υποστηρίζουν ότι το αίτημα για την έκδοση πέντε ενταλμάτων σύλληψης εξισώνει μια τρομοκρατική οργάνωση με έναν δημοκρατικά εκλεγμένο πρωθυπουργό. Αυτό το πολύ απλό πράγμα αδυνατούν να το καταλάβουν όσοι εμμονικά υποστηρίζουν κάθε ενέργεια της κυβέρνησης Νετανιάχου, νομίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό υπερασπίζονται το Ισραήλ και καταπολεμούν τον αντισημιτισμό. Στην Ελλάδα, ειδικότερα, παρατηρούμε τελευταία μια στροφή 180 μοιρών. Αν στα χρόνια του Ανδρέα Παπανδρέου, κάθε Παλαιστίνιος ήταν ήρωας, σήμερα κάθε Παλαιστίνιος είναι τρομοκράτης.
Στην πραγματικότητα, οι υποστηρικτές της πιο ακροδεξιάς κυβέρνησης που είχε ποτέ το Ισραήλ συμβάλλουν στην περαιτέρω απομόνωση και περιθωριοποίησή του. Η αναγνώριση της Παλαιστίνης από την Ισπανία, την Ιρλανδία και τη Νορβηγία, πάλι, δεν αποσκοπεί στη δικαιολόγηση της τρομοκρατίας, αλλά στην άσκηση πίεσης για να σταματήσει ο φαύλος κύκλος της βίας.
Κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. «Οποιος επιβραβεύει τη Χαμάς και προσπαθεί να εγκαθιδρύσει ένα παλαιστινιακό τρομοκρατικό κράτος δεν θα έχει στο εξής επαφή με τους Παλαιστινίους», αναφέρει διπλωματική νότα με την οποία η ισραηλινή κυβέρνηση απαγορεύει στο ισπανικό Προξενείο στην Ιερουσαλήμ να παρέχει στο εξής οποιαδήποτε υπηρεσία στους Παλαιστινίους της Δυτικής Οχθης. «Βρισκόμαστε στο έτος 2024. Οι ημέρες της Ιεράς Εξέτασης τελείωσαν. Οι Εβραίοι έχουμε σήμερα ένα κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος και δεν θα μας υποχρεώσει κανείς να αλλάξουμε θρησκεία ούτε θα απειλήσει την ύπαρξή μας. Θα βλάπτουμε όποιον μας βλάπτει».
Kι έτσι, η νόμιμη αντίδραση μιας δημοκρατίας σε μια πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση στο έδαφός της μετατρέπεται πλέον στη δαιμονοποίηση – και μάλιστα στο όνομα της θρησκείας – όποιου αναδεικνύει την ανάγκη προστασίας της ανθρώπινης ζωής, όποιο χρώμα κι αν έχει. Σαν τον ιρλανδό υπουργό Εξωτερικών, που είπε το επίσης πολύ απλό: «Εκτός από την πείνα, τη λιμοκτονία, την άρνηση της διόδου επαρκούς βοήθειας, αυτό που είδαμε χθες το βράδυ είναι βάρβαρο».