Αναζήτηση
Η σοβαρή ξηρασία που έπληξε το 2016 την Ινδία και συγκεκριμένα την πόλη του νότου Κοζικόντε, προκάλεσε σοβαρή λειψυδρία με τους κατοίκους να έχουν περιορισμένη πρόσβαση σε νερό.
Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο Σουαπνίλ Σριβαστάβ, φοιτητής τότε. «Είχαμε δελτίο με δύο κουβάδες νερό την ημέρα, το οποίο συλλέγαμε από δεξαμενές νερού», είπε μιλώντας στο BBC.
Παρόλο που όπως είπε τα προβλήματα υδροδότησης δεν είναι ασυνήθιστο να επηρεάζουν περιοχές της Ινδίας, ήταν ένας δύσκολος μήνας για τον ίδιο και άλλους στην περιοχή.
Ο Σριβαστάβ ενδιαφερόταν ήδη για το πρόβλημα της λειψυδρίας καθώς είχε κερδίσει το 2012 έναν φοιτητικό διαγωνισμό φαντασίας για το νερό στις πόλεις του μέλλοντος, ωστόσο η εμπειρία που είχε, ήταν το έναυσμα για να αρχίσει να αναζητά λύσεις στην πράξη.
Μάλιστα στο πλαίσιο της αναζήτησης λύσεων πηγή έμπνευσης αποτέλεσε κι η σειρά ταινιών επιστημονικής φαντασίας Star Wars. «Ένα στοιχείο έμπνευσης ήταν από το Star Wars, όπου υπάρχει μια συσκευή μετατροπής του αέρα σε νερό. Σκέφτηκα γιατί να μην το δοκιμάσουμε; Ήταν περισσότερο ένα έργο περιέργειας», είπε χαρακτηριστικά.
Αρκετά χρόνια αργότερα, το 2019, η ιδέα αυτή οδήγησε τον ίδιο, τον Γκοβίντα Μπαλάτζι και τον Βενκατές Ράτζα στη δημιουργία της Uravu Labs, μιας νεοφυούς επιχείρησης με έδρα το Μπανγκαλόρ.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Πώς λειτουργεί το σύστημα που μετατρέπει τον αέρα σε νερό
H εταιρεία έχει ένα σύστημα που μετατρέπει τον αέρα σε νερό χρησιμοποιώντας γεννήτριες ατμοσφαιρικού νερού που περιέχουν ένα ξηραντικό υγρό, το οποίο απορροφά την υγρασία από τον αέρα.
Χρησιμοποιώντας το ηλιακό φως ή ανανεώσιμη ηλεκτρική ενέργεια θερμαίνει το ξηραντικό υγρό στους 65 βαθμούς Κελσίου, απελευθερώνοντας την υγρασία, η οποία στη συνέχεια μπορεί να συμπυκνωθεί σε πόσιμο νερό.
Σύμφωνα με τον Σριβαστάβ η όλη διαδικασία διαρκεί περίπου 12 ώρες. Σήμερα κάθε μονάδα παράγει περίπου 2.000 λίτρα πόσιμου νερού. Ωστόσο, ενώ το όραμά του ήταν να παρέχει πόσιμο νερό σε κοινότητες που αντιμετωπίζουν έλλειψη νερού, υποστηρίζει ότι αυτό δεν ήταν οικονομικά βιώσιμο.
«Συνειδητοποιήσαμε ότι η τεχνολογία χρειάζεται ακόμη περισσότερο χρόνο για να επεκταθεί και να μειωθεί το κόστος ή κάποιος πρέπει να τη χρηματοδοτήσει, αλλά δεν έχουμε βρει την υποστήριξη στην Ινδία», είπε ακόμα.
Αντ’ αυτού, προς το παρόν πωλούν το νερό σε 40 πελάτες στον κλάδο της φιλοξενίας, οι οποίοι με τη σειρά τους το χρησιμοποιούν για να παρέχουν πόσιμο νερό στους πελάτες.
«Δοκιμάσαμε μη κερδοσκοπικές και τμήματα ΕΚΕ [εταιρική κοινωνική ευθύνη]… αλλά πολλές εταιρείες αποφεύγουν την τεχνολογία. Νόμιζαν ότι δεν θα λειτουργούσε. Έπρεπε να στραφούμε σε εφαρμογές εμπορικής κατανάλωσης, καθώς ήταν έτοιμοι να μας πληρώσουν και είναι ένας παράγοντας βιωσιμότητας για αυτούς», προσέθεσε.
Η έλλειψη νερού δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά πολλές χώρες, ιδίως στον παγκόσμιο Νότο (περιλαμβάνει σε γενικές γραμμές την Αφρική, τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, την Ασία εκτός του Ισραήλ, της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας και την Ωκεανία εκτός της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας), βιώνουν έντονη ξηρασία και πλημμύρες που σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή και μολύνουν τις πηγές νερού.
Περισσότερο από το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού – τέσσερα δισεκατομμύρια άνθρωποι – αντιμετωπίζουν έλλειψη νερού τουλάχιστον μία φορά το μήνα, ενώ μέχρι το 2025, 1,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι αναμένεται να ζουν σε χώρες ή περιοχές με «απόλυτη» λειψυδρία, σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ.
Είναι η ατμοσφαιρική τεχνολογία παραγωγής νερού η απάντηση στη λειψυδρία;
Θα μπορούσε όμως η ατμοσφαιρική τεχνολογία παραγωγής νερού να είναι η απάντηση στο πρόβλημα της λειψυδρίας; Πρόκειται για μία τεχνολογία ενεργειακά αποδοτική, η οποία μπορεί να τροφοδοτείται από ανανεώσιμες πηγές.
Ακόμα είναι ένας τρόπος για την παροχή μίας φρέσκιας πηγής νερού χωρίς την ανάγκη για παραδοσιακές υποδομές ύδρευσης, γεγονός που την καθιστά ελκυστική επιλογή σε απομακρυσμένες περιοχές.
Επίσης, φαίνεται ότι υπάρχει αγορά για την τεχνολογία αυτή.
Σύμφωνα με έκθεση της Global Market Insights, η αγορά ατμοσφαιρικής παραγωγής νερού εκτιμάται σε 3,4 δισ. δολάρια το 2022 και αναμένεται να ανέλθει σε 13,5 δισ. δολάρια μέχρι το 2032.
Υπάρχουν δύο κύριες μέθοδοι για την παραγωγή ατμοσφαιρικού νερού. Πρώτον, υπάρχει η διαδικασία ψύξης και συμπύκνωσης, η οποία ψύχει τον υγρό αέρα στο σημείο δρόσου, προκαλώντας τη συμπύκνωση των υδρατμών σε υγρό νερό.
Η δεύτερη είναι ένα σύστημα με βάση το ξηραντικό υγρό, το οποίο χρησιμοποιεί υγροσκοπικά υλικά για να απορροφήσει την υγρασία από τον αέρα και στη συνέχεια να την απελευθερώσει μέσω μιας διαδικασίας θέρμανσης.
