Δεν έχει τέλος αυτό που συμβαίνει σε αυτή εδώ τη χώρα με το «μέτρον άριστον», κατά τη γνώμη μου ό,τι καλύτερο μας άφησαν παρακαταθήκη οι πρόγονοί μας. Τέμπη και πάλι, το θέμα μας. Για πολλοστή φορά, χάθηκε το μέτρο. Βουλευτής Τρικάλων του ΣΥΡΙΖΑ, η κυρία Κοντοτόλη, εισηγείται στο Περιφερειακό Συμβούλιο Θεσσαλίας την καθιέρωση της 28ης Φεβρουαρίου ως τοπικής αργίας για ολόκληρη την Περιφέρεια, προκειμένου να τιμηθεί η μνήμη των νεκρών στο δυστύχημα των Τεμπών. Το Περιφερειακό Συμβούλιο συζητεί την πρόταση, και ομόφωνα την κάνει αποδεκτή – να προστεθεί δηλαδή, προκειμένου για τη Θεσσαλία, μία ακόμη αργία (σχολεία, υπηρεσίες, καταστήματα κ.λπ.) στις ήδη υπάρχουσες και ισχύουσες ανά την επικράτεια!

Δεν ξέρω τι θα πουν εν τέλει σε κεντρικό επίπεδο, στο υπουργείο Εσωτερικών, για την απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου της Θεσσαλίας. Αν όμως την κάνουν αποδεκτή, είμαι σίγουρος ότι με αυτό το βιολί δεν θα τελειώσουμε ποτέ.

Γιατί μετά θα έρθουν οι συγγενείς των θυμάτων στο Μάτι, και θα πουν στην κεντρική διοίκηση, για παράδειγμα, γιατί αργία μόνο η 28η Φεβρουαρίου, και όχι και η 23η Ιουλίου, οπότε και είχαμε (το 2018) την τραγωδία με τους 104 νεκρούς; Επειτα θα θέσουν αίτημα οι συγγενείς των θυμάτων της Μάνδρας. Θα πουν κι αυτοί, γιατί όχι η 15η Νοεμβρίου (2017), κατά την οποία σημειώθηκαν οι φονικές πλημμύρες στη Δυτική Αττική; Και πάει λέγοντας. Επέτειος για τα άλλα Τέμπη, όταν είχαν σκοτωθεί οι 17 μαθητές από το Μακρυχώρι Ημαθίας, δεν θα πρέπει να θεσπιστεί; Να καθιερωθεί ως αργία και αυτή; Η 26η Σεπτεμβρίου, κατά την οποία είχαμε το πολύνεκρο – 84 νεκροί – ναυάγιο του «Σάμινα», δεν πρέπει επίσης να καθιερωθεί ως αργία στη μνήμη αυτών των ανθρώπων;

Το προαναφέρω. Αν αρχίσει αυτή η ιστορία, δεν θα τελειώσει ποτέ…

Αντίδοτο στην αποχή

Ενα ωραίο νέο, μας είπε ο πρόεδρος Κυριάκος, κατά τη χθεσινή, πεντηκοστή έβδομη, εξηκοστή τρίτη (ποιος ξέρει…), συνέντευξη που έδωσε στο πλαίσιο της προεκλογικής του εκστρατείας. Μιλώντας στο ραδιόφωνο των Παραπολιτικών, ανακοίνωσε ουσιαστικά ότι η επιστολική ψήφος θα επεκταθεί σε ό,τι αφορά τις εθνικές εκλογές και στο εσωτερικό. Δηλαδή θα δοθεί το δικαίωμα στους εντός Ελλάδος ψηφοφόρους να ψηφίζουν με επιστολική ψήφο, και στις εθνικές εκλογές. Ανακοίνωσε μάλιστα ότι η σχετική νομοθετική ρύθμιση θα έρθει προς ψήφιση στη Βουλή, εκεί περί το τέλος του χρόνου.

Μακάρι, θα πω, άλλωστε απ’ ό,τι φάνηκε με την επιστολική ψήφο για τις ευρωεκλογές, μπορεί το μέτρο να μην είχε ιδιαίτερη επιτυχία μεταξύ της ομογένειας, όμως στο εσωτερικό, οι ψηφοφόροι το υποδέχθηκαν με ευνοϊκό τρόπο. Οπότε και από… εμένα είναι «ναι» – και ίσως να αποδειχθεί ένα σοβαρό μέτρο για την αντιμετώπιση του (μεγάλου, όπως διαφαίνεται) προβλήματος της αποχής στις προσεχείς εκλογές.

Αν είναι αυτό το φάρμακο, ας ψηφίζουμε κι από το σπίτι μας, δεν έγινε τίποτε. Μπορεί σε λίγα χρόνια να το βαρεθούμε, και να τρέχουμε να καθίσουμε στην ουρά των εκλογικών τμημάτων για να ψηφίσουμε…

Στα μπουζούκια παρέα με τον Στέφανο

Από την ίδια συνέντευξη, αξιοσημείωτες είναι μερικές επιλογές που έκανε ο πρόεδρος Κυριάκος – στο πλαίσιο πάντα μιας συζήτησης της κατηγορίας «να ‘χαμε να λέγαμε, και να ‘χουμε να πούμε». Για παράδειγμα, ότι θα πήγαινε στα μπουζούκια παρέα με τον Στέφανο Κασσελάκη. Δεν διευκρίνισε αν θα πήγαιναν μετά συζύγων (να δω τον Τάιλερ να συζητάει για τις τελευταίες δημιουργίες της Zeus @ Dione με τη Μαρέβα, την ώρα που οι άλλοι δύο θα ακούνε λαϊκά, και τι στον κόσμο!). Σε κάθε περίπτωση, απ’ όσα είπε ο πρόεδρος Κυριάκος, φάνηκε να αγνοεί ότι στα μπουζούκια υπάρχουν και σουίτες, «λόντζες» στη γλώσσα της νύχτας. Είναι για VIP θαμώνες, οι οποίοι δεν θέλουν να έχουν οποιαδήποτε επαφή με τους υπόλοιπους θαμώνες. Εχουν λόγους να φοβούνται τα αδιάκριτα βλέμματα, δεν θέλουν να τους ενοχλεί κάποιος και να μην έχουν απόλυτη θέα στην πίστα, ενδεχομένως θέλουν και να καπνίσουν το πούρο τους ανεμπόδιστα επίσης, χωρίς τον φόβο να τους δουν οι υπόλοιποι θαμώνες – για όλα αυτά, και άλλα πολλά, Κυριάκο μου, υπάρχουν οι σουίτες.

Επίσης επειδή ανέφερες ότι θέλεις να πας μπουζούκια με τον Κασσελάκη για να φανεί ποιος είναι πιο «λαϊκός» από τον άλλον, νομίζω ότι κλέβεις εκκλησία. Ο Κασσελάκης διασκεδάζει στον Αργυρό, που λαϊκό δεν το λες το παλικάρι. Στο τσακίρ κέφι, να δεχθείς ότι τραγουδάει τρία-τέσσερα λαϊκόστροφα τραγούδια, αλλά λαϊκό τραγουδιστή δεν τον λες. Μόνο να του αναφέρεις ότι εσύ ξέρεις, έχεις ακούσει, τον… Γιώργο Μπουλουγουρά, τον τελείωσες. Γι’ αυτό λέω ότι κλέβεις εκκλησία, δεν παίζεις καθαρά…

Τι, πραγματικά, είναι η πολιτική

Ενα πολύ ωραίο είπε χθες ο Νίκος Ανδρουλάκης συνεντευξιαζόμενος στον Alpha, και θα το μεταφέρω, αυτούσιο, γιατί πραγματικά είναι από τα ωραιότερα που έχω ακούσει σε αυτή την «ψόφια» προεκλογική περίοδο:

«Για εμάς τους εραστές της πολιτικής, οι εκλογές έχουν ένα μεγαλείο που είναι η επαφή με τον κόσμο. Ακούς το βράδυ τους αναλυτές και πας την άλλη μέρα σε ένα καφενείο και ακούς έναν άνθρωπο που λέει μία ατάκα η οποία ξεπερνάει ό,τι άκουγες το προηγούμενο βράδυ. Γιατί οι άνθρωποι έχουν μία δωρική προσέγγιση των πραγμάτων. Η κοινωνία βλέπει από ένα άλλο μετερίζι τις εξελίξεις. Μία συμβουλή σε ένα καφενείο ή σε έναν εργασιακό χώρο μπορεί να έχει πολλαπλάσια αξία από έναν επικοινωνιολόγο»…

Πιο όμορφη προσέγγιση από το τι πραγματικά είναι η πολιτική δεν νομίζω ότι έχει εκφράσει άλλος πολιτικός αρχηγός.

Τα δάκρυα της Λατινοπούλου

Κάποτε είχαμε τους χρυσαυγίτες που παραφύλαγαν κρυμμένοι σε μια γωνιά, δίπλα σε κάποια διάβαση. Και με το που εμφανιζόταν καμιά γιαγιά, έτρεχαν να την περάσουν απέναντι, χαρωποί, σαν πρόσκοποι που έκαναν την καλή πράξη της ημέρας. Ή συνόδευαν ηλικιωμένους στις ουρές της ΔΕΗ ή της ΕΥΔΑΠ για να πληρώσουν άφοβα τον λογαριασμό, μην πάει κανείς και τους κλέψει. Ή πήγαιναν και έβαφαν σπίτια απόρων, διότι μπορεί να ήταν ναζιστές, αλλά ήταν και… φιλεύσπλαχνοι (τρομάρα τους)…

Τώρα εμφανίστηκε άλλο «φιντάνι», που λέει κι ο Μήτσος ο Κουτσούμπας. Αφροδίτη Λατινοπούλου, πρώην «συναγωνίστρια» του Κωστάκη του Μπογδάνου για ένα διάστημα. Ωσπου τα έσπασαν, ήτοι πλακώθηκαν άγρια, για αδιευκρίνιστους λόγους – θέλω να φαντάζομαι, ιδεολογικοπολιτικούς. Ο Κώστας την έβρισκε πολύ δεξιά, ίσως. Η ένταση ήταν τέτοια όμως, ώστε δεν θέλει έκτοτε να βλέπει και να ακούει κανείς τους, τον έναν ή τον άλλο.

Η κυρία Λατινοπούλου, η οποία «γράφει» στο γυαλί, και γενικώς είναι ευφραδής, δεν κάθισε να κλαίει που τα έσπασε με τον Μπογδάνο. Εκανε δικό της κόμμα, το ονόμασε «Φωνή (της) Λογικής» και με αυτό διεκδικεί πλέον την ψήφο των Ελλήνων στις ευρωεκλογές. Κι επειδή είναι «γάτα» κατά το κοινώς λεγόμενο, είπε να δώσει τον… καλύτερό της εαυτό, μήπως, τώρα που την καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις, κάνει το άλμα προς τα πάνω και εκλεγεί ευρωβουλευτής. Φιλοξενήθηκε λοιπόν σε εκπομπή της περίφημης Ζήνας (Κουτσελίνη), και κάποια στιγμή την πήραν τα… δάκρυα. Οχι με αυτά τα ωραία που έλεγε η κυρία Ζήνα, αλλά όταν αναφέρθηκε στην αξιοπρέπεια των ηλικιωμένων την οποία «καταπίνουν», όπως είπε – έτσι ακριβώς! – τα ράφια των σουπερμάρκετ! Κορόμηλο το δάκρυ, έτρεχε ασταμάτητο, ρυτίδιασε το μεϊκάπ, χάλασε το ρίμελ, αλλά η δικιά μας απτόητη. Αβάσταχτος πόνος χαράκωσε το ωραία μακιγιαρισμένο πρόσωπό της. Κι όποιος τσίμπησε, τσίμπησε…

Εκλογές, γαρ…

Τελευταία Νέα