Τη στιγμή που οι δικαστές έβρισκαν τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ένοχο για τις 34 κατηγορίες που αφορούσαν παραποίηση στοιχείων σχετικά με κρυφές πληρωμές στην πορνοστάρ Στόρμι Ντάνιελς, οι Αμερικανοί έδειχναν μάλλον ανεπηρέαστοι.

Οι δημοσκοπήσεις στις ΗΠΑ έδειχναν ότι ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν έδιναν μάχη στήθος με στήθος, με τον Μπάιντεν να χάνει την υποστήριξη βασικών ομάδων ψηφοφόρων και κρίσιμων Πολιτειών.

«Οι δημοσκοπήσεις δεν μπορούν να μας πουν πώς θα απαντήσουν οι ψηφοφόροι στην άνευ προηγουμένου ετυμηγορία» έγραφαν την επομένη της δίκης οι New York Times. «Οι περισσότεροι ψηφοφόροι δεν έδιναν καν μεγάλη προσοχή στη δίκη, και το να ρωτάς τους ψηφοφόρους υποθετικά ενέχει πάντα κινδύνους. Έχοντας ιστορικό στην πολιτική ανθεκτικότητα, σίγουρα δεν υπάρχει λόγος να περιμένουμε ότι η πιστή του βάση θα καταρρεύσει ξαφνικά μετά από μια ένοχή ή φυλάκιση. Είναι πιθανό να μην χάσει καμία υποστήριξη».

Γιατί, λοιπόν, πολλοί Αμερικανοί συνεχίζουν να υποστηρίζουν τον Τραμπ; Υπάρχουν μήπως ψυχολογικοί λόγοι που εξηγούν γιατί οι άνθρωποι παραμένουν υποστηρικτικοί στους πολιτικούς παρά τις ηθικές ή πολιτικές αποτυχίες τους;

Ηθική αποσύνδεση

Κάποιοι ειδικοί αποδίδουν αυτή την θωρακισμένη πορεία του Τραμπ στην λεγόμενη «ηθική αποσύνδεση».

Πρόκειται για την ικανότητα να διαχωρίζει κανείς την κρίση του για την ηθική ενός ατόμου από την πεποίθησή του για την απόδοση του ή τις ικανότητες του σε δημόσια αξιώματα. Με άλλα λόγια: «Δεν συμφωνώ με τις πράξεις του, αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι αποτελεσματικός στη δουλειά του».

Το γεγονός ότι ο Τραμπ πλήρωσε μια πορνοστάρ για να κρατήσει το στόμα της κλειστό, δεν τον καθιστά λιγότερο αποτελεσματικό να διαχειριστεί τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Αυτό πιστεύουν οι καθηγητής μάρκετινγκ και καταναλωτικής επιστήμης στο Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο του Τορόντο, Γιουτζίν Τσάν και Λέκτορας μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο Λα Τρομπ στη Μελβούρνη, Αλί Γκοχάρι.

Το γεγονός ότι ο Ντόναλντ Τραμπ πλήρωσε μια πορνοστάρ για να κρατήσει το στόμα της κλειστό, δεν τον καθιστά λιγότερο αποτελεσματικό να διαχειριστεί τον πόλεμο στην Ουκρανία. Τουναντίον, η κριτική Τραμπ στα γεράκια του Τζο Μπάιντεν που προκάλεσαν τον πόλεμο στην Ουκρανία φαίνεται να βρίσκει ευήκοα ώτα στους Αμερικανούς που θεωρούν τη βοήθεια στο Κίεβο αχρείαστη και επικίνδυνη.

Από την άλλη, μπορεί ένας πολιτικός, να έχει πιο σταθερές ερωτικές σχέσεις ή να μην έχει κλέψει ποτέ στη ζωή του, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ευνοεί απαραίτητα την επικράτηση ενός κράτους απαρτχάιντ, όπως το Ισραήλ.

«Η «ηθική αποσύνδεση» είναι μια γνωστική διαδικασία που μπορεί να εξηγήσει γιατί μερικοί άνθρωποι συνεχίζουν να υποστηρίζουν ηγέτες στην πολιτική, τα ΜΜΕ και τον αθλητισμό, ακόμη και όταν πιστεύουν ότι αυτοί οι ηγέτες έχουν σημαντικές ηθικές αδυναμίες εκτός του επαγγελματικού τους επαγγέλματος» λένε οι Τσαν και Γκοχάρι σε άρθρο του στο The Conversation.

Για τους δύο ειδικούς, αυτή η «ηθική αποσύνδεση» μπορεί εξάλλου γιατί, για παράδειγμα, ο Γούντι Άλεν συνεχίζει να έχει μια αφοσιωμένη βάση θαυμαστών και λαμβάνει υποστήριξη από την κινηματογραφική βιομηχανία παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίζει ισχυρισμούς για σεξουαλική κακή συμπεριφορά.

«Πολλοί θαυμαστές και επαγγελματίες διαχωρίζουν την εκτίμησή τους για τις ταινίες του Άλεν, όπως η Άννι Χολ και τα Μεσάνυχτα στο Παρίσι, από τις προσωπικές του διαμάχες, επιτρέποντάς τους να συνεχίσουν να υποστηρίζουν και να εκτιμούν το έργο του, ενώ αγνοούν τις κατηγορίες εναντίον του» λένε.

Εξηγώντας γιατί οι συντηρητικοί είναι πιθανότερο να αποσυνδεθούν ηθικά από τους προοδευτικούς, οι Τσαν και Γκοχάρι λένε πως οι άνθρωποι που αυτοπροσδιορίζονται ως συντηρητικοί τείνουν να σκέφτονται με πιο στενούς όρους. «Οι συντηρητικοί τείνουν να επικεντρώνονται σε συγκεκριμένα ζητήματα, θεωρώντας τα ξεχωριστά από τους άλλους, όχι αντιπροσωπευτικά του «ποιου» είναι το άτομο. Ο διαχωρισμός των θεμάτων εκπληρώνει μια ψυχολογική ανάγκη να δούμε τον κόσμο με πιο ξεκάθαρο και τακτοποιημένο τρόπο».

Ταξικός προδότης, οπότε πατριώτης

Οι Ρεπουμπλικάνοι συνήθως προσφέρουν διάφορους λόγους για να υποστηρίξουν τον Τραμπ, ακόμη και αν αναγνωρίζουν τη σεξουαλική παρενόχληση των γυναικών. Για παράδειγμα, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι ο Τραμπ είναι θύμα πολιτικού «κυνηγιού μαγισσών», ενώ άλλοι ισχυρίζονται ότι οι τρέχουσες δίκες και οι κατηγορίες του Τραμπ είναι μια μορφή παρέμβασης στις εκλογές.

Όπως αναφέρει στο The American Conservative ο Αμερικανός δημοσιογράφος Ντάνιελ Μακάρθι, ο Τραμπ δεν είναι επαναστάτης, αλλά ένα προκλητικό άτομο, που δεν μπορεί να αφομοιωθεί στην ηγετική τάξη επειδή είναι απλώς υπερβολικά προσανατολισμένος στον εαυτό του και αυτοκατευθυνόμενος. Είναι ταξικός προδότης, ή μάλλον χλευαστής.

Αλλά είναι επίσης ο υπερασπιστής των Αμερικανών που απορρίπτουν τη δικομματική ηγετική τάξη του στις ΗΠΑ για βαθύτερους πολιτικούς λόγους. Ο εξευτελισμός του Τραμπ, ίσως παρακωλύοντας την εκστρατεία του ή ακόμα και να τον καταδικάσει να πεθάνει στη φυλακή, δεν λύνει το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ισχυροί εχθροί του, εκτιμά ο Μακάρθι.

«Στην πραγματικότητα, η ορθή απόδοση της δικαιοσύνης κάνει το πρόβλημά τους χειρότερο, επειδή το πρόβλημά τους είναι ότι μεγάλο μέρος του αμερικανικού κοινού δεν βλέπει πλέον την ηγετική τάξη και τους θεσμούς που ελέγχει με σεβασμό».

Βλέποντας τον νόμο που χρησιμοποιείται για να χτυπηθεί ο Τραμπ επιβεβαιώνει την εντύπωση των υποστηρικτών του ότι ολόκληρο το σύστημα είναι σάπιο. Και αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον του Τραμπ με αυτόν τον τρόπο, σίγουρα μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον οποιουδήποτε από αυτούς,  οποιουδήποτε επιχειρηματία, κάθε χριστιανού, οποιουδήποτε επικριτή της εξουσίας.