Αναζήτηση
Σπάνια σχολιάζω από τη θέση αυτή αθλητικά γεγονότα. Η κατάκτηση όμως από τον Ολυμπιακό ενός ευρωπαϊκού ποδοσφαιρικού τίτλου επιβάλλει μια εξαίρεση στην τακτική αυτή. Μια εκτίμηση κατ’ αρχήν, της σημασίας του γεγονότος αυτού.
Οπως και με τον θρίαμβο της εθνικής μας ποδοσφαιρικής ομάδας το 2004, η επιτυχία ενός ελληνικού συλλόγου στο επίπεδο αυτό αντανακλά σε ολόκληρη τη χώρα. Χωρίς να υπάρχει η όποια πρόθεση υποτίμησης των άλλων αθλημάτων, ο θρίαμβος στο ποδόσφαιρο έχει απόλυτα άλλη διάσταση.
Ποδόσφαιρο παίζουν οι πάντες, από τη μια πλευρά της Ευρώπης ως την άλλη. Και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ενας ευρωπαϊκός τίτλος στο ποδόσφαιρο γίνεται λαϊκό ανάγνωσμα παντού στη γη. Συγκινεί ανθρώπους από τη Γη του Πυρός και την Παταγονία μέχρι το άκρον της Σιβηρίας και το κέντρο της Αφρικής.
Παντού μαζικής κατανάλωσης έντυπα θα αναφερθούν στην ανεπανάληπτη επιτυχία της πειραιώτικης ομάδας. Ετσι το κύρος του Ολυμπιακού θα ταξιδέψει παντού, ενώ η εταιρική του ονομασία (brand name) θα γίνει γνωστή παγκοσμίως.
Ανοίγοντας επιχειρηματικές ευκαιρίες και προσελκύοντας ταλέντα που ενθαρρύνουν ενδιαφέρουσες επενδύσεις. Μην ξεχνάμε πως η ισχύς μεγάλων ποδοσφαιρικών ονομάτων καθορίζεται από τη διεθνή τους απήχηση.
Εχει μετρηθεί πως οι οπαδοί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εκτός Βρετανίας είναι περισσότεροι από αυτούς εντός της χώρας…
Δεν είναι το ίδιο με τα άλλα σπορ που, παρά το ενδιαφέρον τους, προσελκύουν πολύ μικρότερο καταναλωτικό κοινό.
Μειώνοντας τις προοπτικές οικονομικής τους μεγαλοσύνης. Θυμάμαι ως φοιτητής στο Κέμπριτζ (που είχε τότε γύρω στους 22.000 φοιτητές) γήπεδα μπάσκετ υπήρχαν μόνο δύο, κι αυτά στον δεύτερο όροφο κολεγιακών γυμναστηρίων!
Σε αντίθεση βέβαια με τα πάμπολλα γήπεδα ράγκμπι γιούνιον και ποδοσφαίρου. Και ομάδες μπάσκετ δεν είχαν τα κολέγια. Τώρα βέβαια το άθλημα είναι, λόγω ιδιωτικής τηλεόρασης, περισσότερο δημοφιλές. Χωρίς βέβαια να αγγίζει τη δυναμική του ποδοσφαίρου.
Η διαμόρφωση των αμοιβών των αθλητών ανάμεσα στα διάφορα σπορ αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Οπως και το ενδιαφέρον διεθνών επενδυτών, που μυρίζονται με απόλυτη ακρίβεια, σαν εκπαιδευμένα λαγωνικά, την οσμή του χρήματος και τις προοπτικές της δύναμης.
Με την επιτυχία πάλι του Ολυμπιακού φάνηκε και το βάθος της σοβαρής δουλειάς που γίνεται στην ΠΑΕ. Δεν είναι μόνο η κατάκτηση του Conference League. Tα νέα παιδιά της ομάδας, οι κάτω των 20, κατέκτησαν το ευρωπαϊκό διασυλλογικό πρωτάθλημα νέων.
Κατατροπώνοντας ομάδες όπως η Πόρτο, η Μπάγερν και η Μίλαν. Αυτό σημαίνει πως το αγωνιστικό αύριο του συλλόγου είναι θωρακισμένο. Αρκεί η σωστή και προσεγμένη διαχείριση. Κάτι που φαίνεται σίγουρη από τους τολμηρούς χειρισμούς για τις τύχες της ομάδας των ανδρών στη φετινή χρονιά.
Αλλαγές προπονητών δίχως δισταγμό, σε κρίσιμες χρονικά στιγμές, και ενίσχυση με ακριβές μεταγραφές. Παράδειγμα επίσης και για τις άλλες ομάδες. Οταν μία παίρνει ευρωπαϊκούς τίτλους ανεβάζει τον πήχη και για τους υπόλοιπους. Που είναι υποχρεωμένοι πλέον να δείξουν κάτι άλλο. Δεν μπορούν να είναι ικανοποιημένοι με επιτυχίες επί μικρομεσαίων ελληνικών ομάδων…
Υπάρχει όμως και ιστορική διάσταση στην επιτυχία του Ολυμπιακού.
Πέραν της επιτυχίας ως οργανισμού και η δραπέτευση από τον μικρόκοσμο της ελληνικής μικροσυνωμοσιολογίας και του παραγοντικού τιποτόκοσμου. Δείχνει το βάθος μιας παράδοσης και τις ρίζες πάνω στις οποίες στηρίζεται. Παρακολουθώντας τον τελικό δάκρυσα, βλέποντας τις ερυθρόλευκες φανέλες κι ενθυμούμενος τα λόγια του χαμένου πια θείου μου, Λεωνίδα Ανδριανόπουλου, εκ των ιδρυτών του συλλόγου, σε τηλεοπτική εκπομπή.
Πως για τα χρώματα της ομάδας οι ιδρυτές είχαν αποφασίσει «να χρησιμοποιήσουμε τη φανέλα που έφερε ο Γιάννης (σ.σ.: πατέρας μου) από την Αγγλία», που έπαιζε ερασιτεχνικά ακόμη τότε στην Αρσεναλ, και μετά στη Στόουκ Σίτι.
Πόσες γενιές Ολυμπιακών φιλάθλων έχουν σημαδευθεί από αυτά τα χρώματα; Και τι τεράστιες ευθύνες έχουμε εμείς σήμερα;
