Λίγες μέρες πριν από τις ευρωεκλογές, ο Μητσοτάκης προσδιόρισε ότι «εδώ πάμε να διαμορφώσουμε μια νέα πλειοψηφία».
Και πρόσθεσε ότι «αυτή η νέα πλειοψηφία θα χρειαστεί και τις πολιτικές δυνάμεις της Κεντροδεξιάς» (29/5).
Στην πραγματικότητα μιλάμε για μια νέα ευρωπαϊκή πλειοψηφία γύρω από το Λαϊκό Κόμμα που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα παραμείνει πρώτο.
Σιγά την είδηση. Ολη η Ευρώπη αυτό συζητάει. Προδικάζοντας ότι οι συσχετισμοί που θα χαρακτηρίζουν το νέο Ευρωκοινοβούλιο θα είναι διαφορετικοί από το παλιό. Και ότι νέοι πολιτικοί παράγοντες μπορεί να έχουν μπει στο παιχνίδι.
Αυτονόητα πράγματα, εκλογές έχουμε.
Την επομένη, η «Αυγή» έφριξε ότι «ο Μητσοτάκης προτείνει συνεργασία με ακροδεξιούς» (30/5). Εννοώντας προφανώς πολιτικούς σχηματισμούς δεξιότερα του Λαϊκού Κόμματος, όπως η Μελόνι.
Αλλά έτσι είναι η ζωή. Τα λύνει όλα.
Αν οι άλλοι δεν μπορούν να μαζέψουν μια πλειοψηφία, η πλειοψηφία θα διαμορφωθεί με εκείνους που μπορούν. Και προφανώς δεν θα αφορά μια Αριστερά που έχει εξαερωθεί σε όλη την Ευρώπη.
Αν μάλιστα βγουν από τις ευρωεκλογές στραπατσαρισμένοι οι φιγουρατζήδες Βρυξελλών δεν θα βάλουμε και τα κλάματα.
Ούτως Ή άλλως, η παραπομπή σε μια «νέα πλειοψηφία» εννοεί προφανώς ότι θα επαναπροσδιοριστούν και οι συντεταγμένες του ευρωπαϊκού σχεδίου.
Η Ευρώπη για παράδειγμα θα πάψει να είναι η Γη της Επαγγελίας και ξέφραγο αμπέλι «της δυστυχίας του κόσμου» – σύμφωνα με την παλαιά έκφραση του Μισέλ Ροκάρ.
Ενώ η ασφάλεια των ευρωπαίων πολιτών και η ομοιογένεια του ευρωπαϊκού κοινωνικού χώρου δεν θα είναι «ακροδεξιά διακήρυξη» στα μάτια κάποιων ανισόρροπων αλλά ευρωπαϊκή προτεραιότητα.
Με τη Μελόνι; Με όποιον προσφερθεί να συγκροτήσει αυτή τη νέα πλειοψηφία. Κι άλλωστε δυο χρόνια κυβερνάει ήδη η Μελόνι τη δημοκρατική Ιταλία και η δημοκρατία της χαίρει άκρας υγείας.
Αν παρ’ όλα αυτά δεν αρέσει στην «Αυγή», κανένα πρόβλημα. Υποθέτω ότι οι ιταλοί πολίτες θα το πάρουν σοβαρά υπόψη τους σε πρώτη ευκαιρία.
Ολα αυτά φυσικά καταλήγουν σε περίπλοκες διαπραγματεύσεις. Δεν ξέρεις πού θα σε οδηγήσουν. Αλλά το βέβαιο είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν μπορεί να προχωρήσει ακυβέρνητη.
Η σύγχρονη δημοκρατική Ευρώπη είναι το μεταπολεμικό δημιούργημα τριών πολιτικών οικογενειών. Των Χριστιανοδημοκρατών, των Σοσιαλδημοκρατών και των Φιλελευθέρων.
Μακάρι να συνεχίσει έτσι. Αλλά αν οι ψηφοφόροι αναδείξουν μια νέα πλειοψηφία, αν η πλειοψηφία διευρυνθεί ή ανανεωθεί, πάλι κανένα πρόβλημα.
Εφόσον προκύψει από την ελεύθερη βούληση των πολιτών, αυτό λέγεται δημοκρατία. Κι αν δεν κάνω λάθος, έτσι λέγεται και το πολιτικό σύστημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
