«Οι ωραίοι έχουν χρέη»

«Οι ωραίοι έχουν χρέη»

Ολοι στέκονται στην προχθεσινή παράσταση για έναν ρόλο που έδωσε το φαντεζί αγόρι του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρόεδρος Στέφανος, στη Θεσσαλονίκη, με το «μπακαλόχαρτο» του πόθεν έσχες και κανείς στη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στην παραλία της πόλης, λίγο πιο κάτω στο τον Λευκό Πύργο. Βεβαίως οι συριζαίοι έχουν κάθε λόγο να μην το κάνουν, διότι η συγκέντρωση ήταν μια τραγωδία. Καμιά χιλιάδα, ίσως και κάτι παραπάνω, άτομα που προσπαθούσαν να στηρίξουν μια ομιλία η οποία αναλώθηκε κατά τα ¾ στην προσπάθεια του αγοριού να αποδείξει ότι η Αμερική είναι η χώρα των ευκαιριών, κάτι που αυτός το εκμεταλλεύτηκε, για αυτό και είναι πλούσιος. Εστω και με χρέη. Κανένα πρόβλημα. Διότι το λέει και το τραγούδι:

«Βάζω το καλό σακάκι και γραβάτα ακριβή

Φάτσα μόστρα στο μπαράκι για πιοτό και λακριντί

Και μια όμορφη γκαρσόνα φέρνει τη λυπητερή

Οι ωραίοι έχουν χρέη και πληρώνουν με φιλιά

Πες μου τώρα τι χρωστάω, να τα βρούμε αγκαλιά

Οι ωραίοι έχουν χρέη»!

Το τραγούδι είναι του Χρήστου Δάντη, είναι ό,τι πιο ταιριαστό βρήκα για την περίσταση. Καθότι δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος να ασχοληθεί κανείς σοβαρά με το excelάκι που εμφάνισε ο αρχηγός ως δήλωση πόθεν έσχες. Το μόνο σοβαρό είναι ότι ο λαλίστατος κατά τα άλλα Στέφανος με τη «δήλωση» που εμφάνισε συνομολόγησε τρία-τέσσερα ποινικά αδικήματα τα οποία δεν ξέρω πώς θα τα φέρει βόλτα, από Δευτέρα, όταν και θα έχουμε τελειώσει με τις εκλογές.

Εχω την αίσθηση ότι εγενήθη παρ’ ημίν ένας μικρούλης Τραμπ, κι εμείς ασχολούμαστε με κάτι πράγματα μικρά.

Το μέγεθος μετράει

Οπως για παράδειγμα με το μέγεθος της συγκέντρωσης. Μπορεί οι κυρίες, μεταξύ μας, να διατείνονται ότι το μέγεθος δεν έχει σημασία, αλλά πρώτον μη δίνετε οι άνδρες σημασία σε αυτού του είδους τις δηλώσεις και δεύτερον διότι προκειμένου περί συγκεντρώσεων το μέγεθος μετράει και παραμετράει. Ειδικά όταν αυτές συγκρίνονται με τις συγκεντρώσεις αντίπαλων κομμάτων. Το βράδυ της Δευτέρας λοιπόν η Θεσσαλονίκη είχε τη χαρά να φιλοξενήσει δυο συγκεντρώσεις. Μια του προέδρου Κασσελάκη στον χώρο πίσω από το Βασιλικό Θέατρο της πόλης και μία δεύτερη του Νίκου Ανδρουλάκη στο λιμάνι.

Ανθρωποι, συνάδελφοί μου, που επισκέφθηκαν για τις ανάγκες της δουλειάς και τις δυο συγκεντρώσεις (ένα χιλιόμετρο απόσταση μεταξύ τους), μου ανέφεραν χθες ότι η συγκέντρωση του Ανδρουλάκη δεν ήταν απλώς καλύτερη από του Κασσελάκη, ήταν τριπλάσια σε μέγεθος!

Κι αυτό πάρα το γεγονός ότι οι συριζαίοι οργάνωσαν τη συγκέντρωση του αγοριού την ώρα του περιπάτου των Θεσσαλονικέων, και σε ένα σημείο όπου πιάνουν τα καραβάκια που κάνουν βόλτες στον Θερμαϊκό, κι επιπλέον υπάρχει ένα πλήθος από περίεργους που κόβει βόλτες.

Αν λοιπόν λέει κάτι αυτό για την Κυριακή το μεταφέρω, έτσι για να υπάρχει…

Το σχέδιο που απέτυχε

Το άλλο που δεν είδα πουθενά να σημειώνεται, ούτε και να σχολιάζεται σχετικά με τη συγκέντρωση, ήταν η… αδιαμεσολάβητη παραδοχή του προέδρου Κασσελάκη ότι ήρθε στα μέρη με πρωτοβουλία του προέδρου Αλέξη, του απόμαχου, του βετεράνου. Φυσικά του έπλεξε το εγκώμιο γι’ αυτή την… ωραία ιδέα που είχε, άλλα ας μη μείνουμε σε αυτό. Σημασία να δώσουμε στο γεγονός της παραδοχής, και το οποίο το υπογραμμίζω από τις πρώτες κιόλας ημέρες της ανάληψης της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Οτι δεν ήρθε μόνος του, τον έφερε ο Τσίπρας, σε συνεννόηση και συνεργασία προφανώς με κάποιον επιχειρηματία προκειμένου να ξεκαθαρίσει το τοπίο στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ – να εκδιώξει δηλαδή τους Τσακαλώτους, τους Φίληδες, τους Σκουρλέτηδες, και όλους εκείνους που του έκαναν τη ζωή δύσκολη. Κι αφού συνέβαινε αυτό, εν συνεχεία να επανερχόταν ο πρόεδρος Αλέξης δόξη και τιμή.

Το σχέδιο, ως γνωστόν, στέφθηκε από επιτυχία ως προς το πρώτο σκέλος. Απέτυχε παταγωδώς ως προς το δεύτερο. Διότι το φαντεζί αγόρι τού αυτονομήθηκε του προέδρου Αλέξη, του βετεράνου, του απόμαχου. Πρώτον διότι γλυκάθηκε στην εξουσία (4ος πολιτειακός παράγων, αρχηγός κόμματος, δεξιώσεις, προσκλήσεις, πράματα) και δεύτερον, διότι μπορεί να μεγάλωσε στην Αμερική, άλλα δεν είναι Αμερικανάκι, ούτε και σκοπεύει να γίνει. Ως εκ τούτου, στρογγυλοκάθισε στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και δεν τον κουνάει τίποτε πια. Εκτός ίσως από το αποτέλεσμα της Κυριακής.

«Θρίλερ» με τις επιστολικές ψήφους

Είχα συνομιλία με τον υπουργό (αναπληρωτή επί του παρόντος) Εσωτερικών Θεόδωρο Λιβάνιο. Περί του επίμαχου θέματος που ανέκυψε τα τελευταία 24ωρα ότι «χάθηκαν» 31.000 επιστολικές ψήφοι. Τον βρήκα πολύ cool και καθόλου ανήσυχο. Οπως με διαβεβαίωσε, δεν χάθηκαν οι ψήφοι, κατά κυριολεξία. Οτι είχαν παραδοθεί κανονικά, αλλά πετάχτηκαν ή δεν παραδόθηκαν εκεί που έπρεπε, ήτοι στο κέντρο διαλογής. Καμία σχέση. Ουδέν αναληθέστερο.

Και εξήγησε ότι οι δυο εταιρείες (τα ΕΛΤΑ και η ACS) που έχουν αναλάβει την υποδοχή και τη διαβίβαση των φακέλων στο ειδικό κέντρο του υπουργείου Εσωτερικών που βρίσκεται στο Περιστέρι είχαν παραλάβει – Δευτέρα απόγευμα, μιλάμε – άλλες περίπου 20.000 επιστολικές ψήφους, οι οποίες θα παραδίδονταν χθες στο κέντρο. Αρα δεν μιλάμε για 31.000 ψήφους, μου τόνισε, αλλά για πολύ λιγότερες. Για τις υπόλοιπες όμως, που αφορούν είτε μη εκτελεσμένα ραντεβού προς παραλαβή των φακέλων με τις ψήφους είτε περιπτώσεις αρχικής παραλαβής των φακέλων επιστολικής ψήφου αλλά χωρίς διαβεβαίωση ότι χρησιμοποιήθηκαν κιόλας, ουδείς γνωρίζει τι έχει συμβεί, διότι πολλοί ψηφοφόροι ενδέχεται να μετέβησαν οι ίδιοι στα ταχυδρομεία να τις καταθέσουν.

Ως το απόγευμα της Δευτέρας πάντως, όταν και συνομιλήσαμε, είχαν παραληφθεί από το υπουργείο Εσωτερικών περίπου 145.000 επιστολικές ψήφοι, εκ του συνόλου των 202.000 που αναμένονταν.

20.000 ψηφοφόροι εκτός

Φυσικά τον ρώτησα για τις κυβερνητικές ευθύνες ως προς αυτό. Μου απάντησε, μάλλον κάθετα: «ποια ευθύνη μπορεί να έχει η κυβέρνηση όταν ο ψηφοφόρος παίρνει μηνύματα τόσο από την εταιρεία που του παρέδωσε τον επιστολικό φάκελο όσο και από το υπουργείο Εσωτερικών να κλείσει ραντεβού για να του παραλάβουν από το σπίτι ή το γραφείο του την επιστολική ψήφο και εκείνος αμελεί να το πράξει;».

Βρήκα μάλλον λογική την απάντηση του Λιβάνιου, καθώς το σύστημα ήταν, λέει, τόσο οργανωμένο ώστε δεν σε άφηνε να ξεχαστείς. Αρα, αν υπάρχει κάποια ευθύνη αυτή είναι μάλλον υποκειμενική…

Οι εκτιμήσεις που υπάρχουν στο υπουργείο Εσωτερικών είναι ότι τελικά, από όλη αυτή την ιστορία, ένα 10% όσων είχαν δηλώσει ότι θα ψηφίσουν με επιστολική ψήφο, δεν θα το πράξουν τελικά. Αν λέει κάτι αυτό και για το ποσοστό της αποχής από τις κάλπες της Κυριακής, στην πραγματικότητα, μιλάμε για 20.000 ψηφοφόρους…

Πόσοι μετάνιωσαν που είχαν δηλώσει ότι θα ψηφίσουν με επιστολική ψήφο και τελικά θέλοντας να απολαύσουν για άλλη μια φορά άρωμα εκλογών θα ψηφίσουν διά ζώσης κανείς δεν ξέρει…