Κλείνει σε λίγες ώρες η προεκλογική περίοδος, και αν μας έμεινε κάτι από αυτή, είναι η αυτοκτονική απόφαση του προέδρου Κασσελάκη να «τσιμπήσει» στην από μηνών προσπάθεια της ΝουΔου να θέσει υπό αμφισβήτηση τη συνολική του εικόνα, με άξονα την περιουσιακή του κατάσταση. Η καταστροφική απόφασή του να επιδείξει εκείνο το απίθανο excel της Θεσσαλονίκης, στο οποίο υποτίθεται απεικονιζόταν καθαρά η οικονομική του κατάσταση, έδωσε την ευκαιρία στην κυβέρνηση ουσιαστικά να πατήσει πάνω της και να κάνει φύλλο και φτερό ό,τι έως τώρα είχε δηλώσει. Κι όταν κατάλαβε πόσο λάθος ήταν αυτό, προσπάθησε να γυρίσει το παιχνίδι, με ένα δεύτερο, εξίσου σοβαρό λάθος: επιτιθέμενος στον Κυριάκο και τη Μαρέβα, και επιστρατεύοντας τον στενό κύκλο των υπερασπιστών του (Πολάκη και λοιπούς) για να δημιουργήσει μια γραμμή άμυνας. Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό. Προκάλεσε εσωκομματική κρίση, ανακατεύτηκαν πρώην και νυν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και κάπου εκεί στην άκρη και ο παλαίμαχος Τσίπρας – ένα απερίγραπτο μπάχαλο, χωρίς αρχή και τέλος, στο παρά 1′ των εκλογών.

Δεν ξέρω, κανείς δεν μπορεί να ξέρει, τι επίπτωση θα έχει όλη αυτή η εικόνα στο εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής. Αλλά σίγουρα μετά την Κυριακή θα έχουμε καινούργια επεισόδια στο σίριαλ.

Τόσο με το γενικότερο, δηλαδή το ποιος πραγματικά είναι ο αρχηγός, ένας πλούσιος που αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική ή ένας «άφραγκος Ωνάσης» όπως προσφυώς τον έχει χαρακτηρίσει ο Αδωνις, όσο και με το ειδικότερο. Τα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ. Που βράζουν ήδη, για μία ακόμη κρίση, παραμονές εκλογών.

Κυριακή, κοντή γιορτή, που λένε…

Τον περιμένουν στη γωνία

Κοντή γιορτή, και για τα «υπόλοιπα» που άφησε πίσω του στον ΣΥΡΙΖΑ ο πρόεδρος Αλέξης, ο απόμαχος, ο βετεράνος. Είναι κοινό μυστικό στις μεταξύ τους συζητήσεις ότι περιμένουν την Κυριακή το βράδυ να δουν τα αποτελέσματα και αναλόγως να πράξουν. Αν τα αποτελέσματα του κόμματος Κασσελάκη κινούνται πέριξ των ποσοστών που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις, είναι προφανές ότι θα τηρήσουν στάση αναμονής, μέχρι να αποφασίσει ο πρόεδρος Αλέξης, ο απόμαχος, τι θα κάνει στη ζωή του. Αν τα ποσοστά βρίσκονται κάτω από αυτά που καταγράφονται ως προβλέψεις, το πανηγύρι θα ξεκινήσει από τις 9 το βράδυ της Κυριακής, οπότε και θα υπάρχει μια σαφής εικόνα για το πού πηγαίνει το πράγμα. Ετοιμοι για όλα είναι…

Το τέλειο στήσιμο

Οποιος προέβλεπε ότι πριν από τις κάλπες δεν πρόκειται να γίνει τίποτε γνωστό αναφορικά με την παρακολούθηση από την ΕΥΠ, του Νίκου Ανδρουλάκη, έπεσε μέσα στην πρόβλεψη, και κερδίζει χρυσούν ωρολόγιον, από αυτά τα κρεμαστά με την αλυσίδα. Από εδώ το είχαν, από εκεί το έφεραν, τρεις μέρες πριν από τις εκλογές, η ισχνή πλειοψηφία που έστησαν στην ΑΔΑΕ απεφάνθη ότι δεν μπορεί να καλέσει η Αρχή για τη διασφάλιση του απορρήτου των επικοινωνιών την ΕΥΠ για εξηγήσεις, γιατί αρνείται να ενημερώσει επίσημα την ίδια και τον ενδιαφερόμενο, για τους λόγους της παρακολούθησής του.

Τέλειο στήσιμο!

Και έχουμε το ωραίο φαινόμενο, δημόσια υπηρεσία να μην εφαρμόζει απόφαση ανώτατου δικαστηρίου, και ανεξάρτητη Αρχή, που έχει ακριβώς εποπτικό ρόλο επί ορισμένων λειτουργιών αυτής της υπηρεσίας, να αποφασίζει ότι ορθά δεν υπακούει στην απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου, και εν προκειμένω του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Κι ύστερα διαμαρτύρεται η κυβέρνηση ότι κακώς εγκαλείται η Ελλάδα (καταδικάζεται, για την ακρίβεια, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο), για την «ποιότητα» του Κράτους Δικαίου στη χώρα.

Πάντως, ουδέν κακόν αμιγές καλού. Η πλειοψηφία της ΑΔΑΕ ΔΕΝ… κατήγγειλε τον Ανδρουλάκη για την παρακολούθησή του!!! Το απέφυγε, μην πω ότι του χάρισε κιόλας…

Οπως και να το δεις, είναι μια… επιτυχία, για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.

Πολιτική εκμετάλλευση μιας τραγωδίας

Εχει χαθεί το μέτρο, το έχω επισημάνει και άλλες φορές, αναφορικά με ορισμένους συγγενείς θυμάτων του δυστυχήματος στα Τέμπη. Και η ευθύνη δεν ανήκει τόσο σε αυτούς, πονεμένοι άνθρωποι είναι, όσο στα κοράκια της πολιτικής που τους περιτριγυρίζουν, και προσπαθούν να κάνουν πολιτική, με ανθρώπους που πονάνε. Τους εκμεταλλεύονται χωρίς αναστολές και χωρίς καμία ηθική, και αυτό φαίνεται. Προχθές, ας πούμε, πραγματοποιήθηκε στον ΔΣΑ εκδήλωση του συλλόγου (ορισμένων) συγγενών θυμάτων, επικεφαλής του οποίου έχει τεθεί η κυρία Μαρία Καρυστιανού. Δεν θα πω τίποτε περισσότερο για το τι ελέχθη κατά την εκδήλωση. Προτιμώ να μεταφέρω τι έγραφε χθες η «ΑΥΓΗ» – καθόλου τυχαίο φυσικά. Πρώτη σελίδα, φωτογραφία της κυρίας Καρυστιανού, με το γνωστό μαύρο, κομψό φόρεμα. Τίτλος: «Παρουσιαστείτε στον δικαστή κ. Μητσοτάκη». Υπότιτλος: «Η Μαρία Καρυστιανού εξαπέλυσε ευθείες βολές προς τον Πρωθυπουργό, που απουσίασε (!!!) από τη χθεσινή εκδήλωση των συγγενών των Τεμπών»!..

Το οποίο σημαίνει ότι (ορισμένοι) συγγενείς εγκαλούν τον Πρωθυπουργό, διότι δεν παρέστη στην εκδήλωσή τους, όπως είχαν απαιτήσει! Τι έχουμε εδώ; Την αμετροέπεια, την αλαζονεία, την έπαρση και την κατάργηση κάθε κανόνα που πρέπει να διέπει τη σχέση του πολίτη με τους θεσμούς της χώρας. Κυρίως έχουμε αποτυπωμένη την πολιτική εκμετάλλευση που υφίσταται ένας αριθμός ατόμων, οι οποίοι έχασαν τους ανθρώπους τους στο δυστύχημα των Τεμπών, από κάποιους που δεν σέβονται την κατάστασή τους.

Και είναι κρίμα, το έχω ξαναπεί…

Αποχαιρετώντας τον Τάσο Μπιρσίμ

Η εκδημία του Τάσου Μπιρσίμ ή Μπιρσιμιτζόγλου, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, του σκηνοθέτη των μεγάλων συγκεντρώσεων του Ανδρέα, αυτού του πολυσύνθετου ταλέντου, στο οποίο κατά κυριολεξία οφείλει την ύπαρξή της η ιδιωτική τηλεόραση στην Ελλάδα («έστησε» σκηνοθετικά, από την αρχή Mega, Αnt1, Σκάι), μου δημιουργεί από χθες αισθήματα θλίψης. Τον γνώρισα, και τον γνώρισα καλά, όλα αυτά τα χρόνια στη δουλειά. Και ειδικά εκείνη την περίοδο που οι πολιτικές συγκεντρώσεις των αρχηγών των κομμάτων ήταν μέτρο σύγκρισης και προάγγελος του εκλογικού αποτελέσματος που θα ακολουθούσε.

Ηταν τότε που ο Τάσος, ο χαμογελαστός, ο ανθρώπινος, ο φιλικός και πάντοτε με τον καλό λόγο στο στόμα, Τάσος, δημιουργούσε τα αξεπέραστα πλάνα για τον αγαπημένο του Ανδρέα. Κι όταν τελείωναν οι συγκεντρώσεις και έσβηναν τα φώτα στις πλατείες, ήταν πάντα εκεί, δίπλα του, για να απαντήσει στο ερώτημα «Τάσο πώς τα είδες;». «Πρόεδρε, εξαιρετικά. Ηταν πολύς ο κόσμος». Κι ας τον κατηγορούσαν οι αντίπαλοι, που γρήγορα τον στοχοποίησαν ότι δεν ήταν πολύς ο κόσμος, ήταν οι μαγικές ικανότητες του Μπιρσίμ, να τον πολλαπλασιάζει.

Τον γνώρισα, όπως και όλη η Ελλάδα, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν ως σκηνοθέτης της ΕΡΤ, ουσιαστικά «αποσπάστηκε» από τον αείμνηστο Δημήτρη Μαρούδα, να καλύπτει και να σκηνοθετεί τις περιοδείες του Ανδρέα. Και είχαμε πάντα μια εξαιρετική σχέση. Ο Μπιρσίμ, ανήσυχο μυαλό, και προικισμένος με ένα τεράστιο ταλέντο, έκανε τρομερά πράγματα στην τηλεόραση, σε μια εποχή που τα μέσα που είχε στη διάθεσή του ήταν ελάχιστα. Και φτωχά. Στην εποχή του αραμπά της ελληνικής τηλεόρασης, ο Μπιρσίμ ήταν σκηνοθέτης με προδιαγραφές αμερικανικού ειδησεογραφικού καναλιού. Πρωτοπόρος στη δουλειά του, άφησε το στίγμα του στην τηλεόραση, δημιουργώντας μια ολόκληρη σχολή στην κάλυψη των μεγάλων ειδησεογραφικών γεγονότων. Κι αυτό ίσως είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά που αφήνει πίσω του.

Τελευταία Νέα