Αυτό ήταν. Το έργο τέλειωσε, κι αύριο βράδυ, θα ξέρουμε για ποιον τέλειωσε καλά, και για ποιον όχι. Σε ποιανού την οθόνη θα γράφει happy end, και σε ποιου to be continued άγνωστο. Δηλαδή όχι ακριβώς άγνωστο, το πιθανολογούμε, αλλά για την τάξη του πράγματος, ας διατηρήσουμε μια κάποια απόσταση. Διότι, μπορεί κάποτε, ο Καραμανλής, ο πραγματικός Καραμανλής, να διατεινόταν ότι η κάλπη είναι σαν την έγκυο, ποτέ δεν ξέρεις το φύλο του παιδιού που θα γεννήσει, αλλά έκτοτε, από την εποχή που ο ΚΚ έλεγε αυτές τις σοφίες, έχει παρέλθει μισός αιώνας, και η επιστήμη έχει προχωρήσει τόσο πολύ, που μπορεί να γνωρίζεις το φύλο του παιδιού που θα γεννηθεί, με το που θα συλληφθεί. Μη σου πω και πριν συλληφθεί.
Τέλος πάντων, αυτά ανήκουν στη σφαίρα της γενετικής, εμείς εδώ με την πολιτική ασχολούμαστε, και τον ρόλο του… «υπερήχου» ή της γνώσης των χρωμοσωμάτων, τον έχουν αναλάβει οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, οι οποίες μήνες τώρα, αγωνίζονται να προβλέψουν το αποτέλεσμα της αυριανής εκλογικής αναμέτρησης, πριν καν προσέλθουμε στις κάλπες, όσοι προσέλθουμε τέλος πάντων, για να ασκήσουμε το εκλογικό μας δικαίωμα.
Η αλήθεια είναι ότι με ελάχιστες, μικρές, εξαιρέσεις, ορισμένοι δημοσκόποι έχουν επαληθευτεί από τα εκλογικά αποτελέσματα που ακολούθησαν, σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Οι περισσότεροι όμως είχαν μικρές, μεγαλύτερες ή και παταγώδεις αποτυχίες. Ως εκ τούτου, οι σοφοί της παρέας συστήνουν να παραμείνουμε ψύχραιμοι και να περιμένουμε από τα αποτελέσματα να επαληθεύσουν τις προβλέψεις. Οχι το αντίθετο. Και έχουν ένα δίκιο, θα αναγνωρίσω.
Το «σιγουράκι» της Κυριακής
Υπάρχει πάντως ένα «σιγουράκι» στις προβλέψεις των δημοσκόπων, του οποίου γνωρίζουμε μεν την ύπαρξη, αλλά όχι το μέγεθος. Πρόκειται για την αποχή, το φαινόμενο δηλαδή οι πολίτες να αποφεύγουν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, το οποίο είναι και το ύψιστο καθήκον τους προς τη Δημοκρατία (τι όρεξη έχω ο άνθρωπος, σαββατιάτικα). Ολες οι προβλέψεις συντείνουν στην άποψη ότι θα υπάρξει και θα είναι σημαντική. Πόσο σημαντική, με την έννοια του πόσο σοβαρή, κανείς δεν ξέρει, διότι η αποχή είναι σαν το χρηματιστήριο. Επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες, εξωτερικούς και εσωτερικούς – σχετικούς με τον χαρακτήρα του καθενός. Σηκώθηκε ο άλλος στραβωμένος πρωί Κυριακής, έπειτα από ξενύχτι; Σου λέει, σιγά μη σταθώ στην ουρά να ψηφίσω για ευρωβουλευτές που θα κονομάνε μια 20άρα τον μήνα, τουλάχιστον, χώρια τα «τυχερά», κι εγώ δεν βγάζω τον μήνα. Επιασαν οι ζέστες, και έχει μαυρίσει το μάτι σου, όλη την εβδομάδα, για κάλπες θα πας ή για την παραλία θα τρέξεις, να δροσιστείς; Είσαι ηλικιωμένος κι από χθες το βράδυ έχεις έναν πόνο στο νεφρό που δεν λέει να σε αφήσει, το εκλογικό τμήμα θα σκεφτείς ή πώς θα σου περάσει ο πόνος;
Για κάτι τέτοια, και πολλά άλλα, παρόμοια, είναι δύσκολο έως αδύνατον στους δημοσκόπους (αλλά και τους κομματικούς υπευθύνους) να υπολογίσουν το εύρος της αποχής, και μαζί να έχουν ασφαλέστερες προβλέψεις για το εκλογικό αποτέλεσμα. Αρχίζουν λοιπόν τα πάνω και τα κάτω (τόσο το πάνω όριο που μπορεί να φτάσει το κόμμα, και τόσο το όριο στο οποίο μπορεί να πέσει), βάζουν μέσα και διάφορα περί στατιστικού λάθους, και καταλήγουν σε προβλέψεις που εν τέλει, μόνο προβλέψεις δεν είναι. Επιθυμίες, ίσως…
Δημοσκοπικές παγίδες για ΝΔ…
Να ας πούμε με το που ξεκίνησε έστω και άτυπα η προεκλογική περίοδος, εκεί στα μέσα Μαρτίου, οι δημοσκοπικές εταιρείες, με ελάχιστες, επουσιώδεις αποκλίσεις, μας ενημέρωσαν ότι τα ποσοστά της ΝΔ είναι στο 33%. Και ω του θαύματος, έκτοτε μπορεί να ανακοινώθηκαν περί τις σαράντα δημοσκοπήσεις, όλες εκεί προσδιόριζαν το ποσοστό της ΝΔ. Ούτε πάνω, ούτε βεβαίως κάτω. Εκεί σταθερά, στο 33%. Ηταν καλό αυτό για την κυβερνώσα παράταξη; Μένει να αποδειχθεί αύριο. Αλλά, αν εγώ είμαι ψηφοφόρος της ΝΔ, και τελευταία τραβάω ένα ζόρι με την κυβέρνηση, επειδή ας πούμε με ενόχλησε βαθιά ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών, ή ακόμη, πηγαίνω και στο σουπερμάρκετ και βλέπω μπροστά μου την ακρίβεια έτοιμη να με καταπιεί, ενώ έχω ακούσει και ότι σε λίγες ημέρες θα παραλάβω και έναν λογαριασμό του ηλεκτρικού, που θα είναι φωτιά, γιατί να πάω να ψηφίσω αφού το 33% το έχουμε ως κόμμα, εξασφαλισμένο – το λένε όλοι οι δημοσκόποι; Αν δε, το επόμενο ερώτημα είναι, τι θα κάνω αύριο Κυριακή, η απάντηση είναι ότι έχω πολλές επιλογές. Από το να επιλέξω ένα άλλο κόμμα, μέχρι να πάω παραλία ή να καθίσω σπίτι μου, να κοιτάζω το ταβάνι.
Το επισημαίνω αυτό, διότι ο φουκαράς ο Κυριάκος γύρισε όλη την Ελλάδα για να πείσει τους ψηφοφόρους του ότι η αυριανή εκλογή δεν είναι πλάκα. Από το αποτέλεσμά της, θα κριθεί η πολιτική σταθερότητα, την οποία, όπως σε όλους τους τόνους υπογραμμίζει, εγγυάται μόνο ο ίδιος.
Γι’ αυτό λέω, αυτή η επιμονή στην ομοιομορφία των προβλέψεων, ενδέχεται μερικές φορές να λειτουργεί και αντίστροφα…
…και ΣΥΡΙΖΑ
Αλλη, επόμενη, επιμονή που έχω καταγράψει στις προβλέψεις των δημοσκόπων: δεύτερος ο ΣΥΡΙΖΑ, τρίτο το ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη, για την ακρίβεια, δεύτερος. Γιατί η εκλογική βάση του συγκεκριμένου ΣΥΡΙΖΑ έχει ελάχιστη σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ που έδωσε έστω αυτό το ισχνό 17 κόμμα κάτι επί τοις εκατό, στον υπό τον Αλ. Τσίπρα σχηματισμό, κατά τις περσινές εθνικές εκλογές. Πού ήταν όλοι αυτοί, που σήμερα αθροίζονται στο κόμμα του Κασσελάκη; Τι ψήφιζαν; Απείχαν ως αντισυστημικοί; Επέλεγαν ψεκασμένα κόμματα που τους αντιπροσώπευαν; Ηταν στο κεφάλαιο «δεν ξέρω, δεν απαντώ» ή στο άκυρο, βάζω μια λαδωμένη χαρτοπετσέτα στον φάκελο ώστε να ακυρωθούν κι άλλα ψηφοδέλτια μαζί με το δικό μου; Αγνωστο. Αλλά οι δημοσκόποι σου λένε, δεύτερο κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη, με ποσοστά που θα ξεπεράσουν και εκείνο το κακορίζικο 17 και κάτι επί τοις εκατό, του προέδρου Αλέξη του απομάχου, του βετεράνου.
Ναι το ξέρω, την έχουν πατήσει κι άλλη φορά με τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ οι δημοσκόποι, αλλά τότε είχαν (;) δικαιολογία. Εβρισκαν κατά τις έρευνες τον ΣΥΡΙΖΑ πολύ χαμηλά, τους φαινόταν απίστευτα εξωφρενικό να συμβαίνει, και επειδή φοβόνταν ότι ο πρόεδρος Αλέξης θα τους κατήγγελλε ότι είναι ενεργούμενα του Μητσοτάκη, ενώ δεν είναι, του φούσκωναν τα ποσοστά κατά μερικές μονάδες, μέχρι και δέκα (!!), μη φανταστείς, για να φαίνεται ότι το παλεύει. Τόσο επιστημονικά, οι επιστήμονες…
Γι’ αυτό λέω, αυτή η επιμονή στην ομοιομορφία των προβλέψεων, ενδέχεται μερικές φορές να λειτουργεί και αντίστροφα… (δις).
