Από την Ολλανδία, μια χώρα που φημιζόταν άλλοτε για το ελεύθερο πνεύμα και την ανεκτικότητά της, ξεκίνησε χθες επισήμως ο τετραήμερος εκλογικός μαραθώνιος των ευρωεκλογών που θα ολοκληρωθεί το βράδυ της Κυριακής, με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. Ο κίνδυνος που καραδοκεί έγινε έτσι ευθύς εξαρχής ξεκάθαρος: το ακροδεξιό Κόμμα για την Ελευθερία (PVV) του Γκέερτ Βίλντερς, που είχε έρθει ήδη πρώτο κόμμα στις εθνικές εκλογές του Νοεμβρίου, ετοιμάζεται να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού. Σύμφωνα με τα exit polls που δημοσιεύτηκαν χθες βράδυ, λίγο αφότου έκλεισαν οι κάλπες, το κόμμα του Βίλντερς – το οποίο δεν είχε εκλέξει ούτε έναν ευρωβουλευτή το 2019 – σημείωσε μεγάλα κέρδη, με την πρόβλεψη των ειδικών να είναι ότι θα κερδίσει επτά έδρες, μία λιγότερη από τον συνδυασμό Εργατικών/Πράσινων Αριστεράς, με το περιθώριο λάθους όμως να είναι μία έδρα, οπότε τα δύο κόμματα μπορεί να είναι και ισοδύναμα.
Μικρή παρηγοριά μπορεί να αντλήσει κανείς από το γεγονός ότι ο 60χρονος Βίλντερς και το κόμμα του δεν ζητούν πια ένα δημοψήφισμα τύπου «Nexit» για την έξοδο της Ολλανδίας από την ΕΕ: θέλουν, όπως λένε, «να αλλάξουν την ΕΕ εκ των έσω», μεταξύ άλλων φέρνοντας «την αυστηρότερη μεταναστευτική πολιτική που έχει δει ποτέ η Ολλανδία» σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
«Και άλλα κόμματα όπως το Κόμμα για την Ελευθερία ανεβαίνουν. Από τη Γαλλία έως το Βέλγιο, από την Αυστρία έως την Ιταλία. Αν μπορέσουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να οδηγήσουμε αυτό το πετρελαιοφόρο της ΕΕ σε διαφορετική πορεία, θα έχουμε πολύ μεγαλύτερη επιρροή εντός από ό,τι θα είχαμε εκτός» δήλωσε ο ίδιος. Στη χώρα του, βέβαια, ο Βίλντερς δεν ένωσε τις δυνάμεις του με «άλλα κόμματα όπως» το δικό του για να σχηματίσει κυβέρνηση, αλλά με το κεντροδεξιό PVV του πρώην πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε, το κεντρώο Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο και το αγροτικό-λαϊκιστικό BBB: πρωθυπουργός δεν θα είναι ο ίδιος, θα είναι ο πρώην επικεφαλής των ολλανδικών υπηρεσιών πληροφοριών Ντικ Σχόοφ, μόλις σχηματιστεί ωστόσο η νέα κυβέρνηση, πιθανότατα πριν από τα τέλη του μήνα, θα πιέσει για μεγάλες παραχωρήσεις από τα υπόλοιπα 26 κράτη της ΕΕ: εξαίρεση από τις συμφωνίες για τη μετανάστευση, χαλαρότερους κανόνες για τις εκπομπές αζώτου και μείωση της ολλανδικής συνεισφοράς στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό κατά 1,6 δισ. ευρώ.
Η ακροδεξιά υπερομάδα
Ο Βίλντερς προτιμάει συνήθως να κάνει προεκλογική εκστρατεία μέσω των σόσιαλ μίντια. Προχθές το απόγευμα, ωστόσο, λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες των ευρωεκλογών στην Ολλανδία, επισκέφθηκε την αγορά της Χάγης μαζί με τους σωματοφύλακες που είναι μαζί του 24 ώρες το 24ωρο, επτά ημέρες την εβδομάδα.
Αυτές οι εκλογές, δήλωσε από εκεί, «έχουν να κάνουν με το άσυλο και την εθνική κυριαρχία.
Οι ερχόμενες μέρες είναι κρίσιμες για το μέλλον της Ευρώπης. […] Αν μείνετε καθισμένοι στον καναπέ σας, ο Φρανς Τίμερμανς θα γίνει ο μεγαλύτερος» πρόσθεσε, θέλοντας να κινητοποιήσει τους ψηφοφόρους του σε μια χώρα όπου η συμμετοχή στις ευρωεκλογές είναι συνήθως χαμηλότερη του ευρωπαϊκού μέσου όρου.
Ο Τίμερμανς δεν είναι βέβαια υποψήφιος στις ευρωεκλογές, αλλά από την άλλη ούτε ο Βίλντερς ουσιαστικά είναι, το όνομά του βρίσκεται στην τελευταία θέση του κομματικού ψηφοδελτίου.
Ο ηγέτης της ολλανδικής Ακροδεξιάς δεν κρύβει την επιθυμία του να συγκροτηθεί, μετεκλογικά, μια ακροδεξιά υπερομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο – η ιδέα που πρότεινε η Γαλλίδα Μαρίν Λεπέν στην ιταλίδα πρωθυπουργό Τζόρτζια Μελόνι, μετά τη διαγραφή της γερμανικής AfD από την ευρωομάδα της, την Ταυτότητα και Δημοκρατία (ID). Στην ID ανήκει και το κόμμα του Βίλντερς. Από την πλευρά του, το κόμμα της Μελόνι, που ως γνωστόν πολιορκείται εντόνως και από την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ανήκει στους Ευρωπαίους Συντηρητικούς και Μεταρρυθμιστές (ECR) και αυτοί οι τελευταίοι θα αναδειχθούν σύμφωνα με το «Politico» τρίτη δύναμη στο επόμενο Ευρωκοινοβούλιο, με 86 έδρες έναντι 172 του ΕΛΚ, 130 των Σοσιαλιστών, 75 των Φιλελεύθερων και 67 της ID.
