Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη ανησυχεί πολλούς, καθώς στις 9 Ιουνίου θα εκατομμύρια Ευρωπαίοι θα προστρέξουν ευρω-κάλπες. Στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, δυστυχώς, έχουν καθίσει όχι μόνο πολλοί ακραίοι πολιτικοί, αλλά και παλαιά μέλη του ναζιστικού κόμματους.

Η περίπτωση του Γερμανού ευρωβουλευτή Χανς Έντγκαρ Τζαν είναι από τις πιο χαρακτηριστικές, όπως αναφέρεται και στο βιβλίο του Βαγγέλη Γεωργίου «Ελλάς-ΕΟΚ: Εμπιστευτικό», ο οποίος στα νιάτα του, τη δεκαετία του 1930, είχε γοητευτεί από τον Χίτλερ, παίρνοντας την κάρτα μέλους στο ναζιστικό κόμμα το 1932.

Αργότερα υπηρέτησε στον στρατό φτάνοντας στον βαθμό του υπολοχαγού από απλός στρατιώτης, αναλαμβάνοντας μάλιστα καθήκοντα ναζιστικής ιδεολογικής καθοδήγησης (Nationalsozialistischer Führungsoffizier).

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ο ευρωπαϊστής καγκελάριος, Κόντραντ Αντενάουερ, τον αξιοποίησε κάνοντάς τον σύμβουλό του από το 1951 μέχρι το 1963, δίχως να τον απασχολεί το ναζιστικό του παρελθόν.

Ο Τζαν ήταν μάλιστα και από τους μεγαλύτερους φιλότουρκους στο Ευρωπαϊκό Κοιοβούλιο, παρά την εισβολή στην Κύπρο το 1974.

Αργότερα, όταν έγινε ευρωβουλευτής, υποστήριξε με πάθος από τα έδρανα της Ευρωβουλής ένα νέο «σχέδιο Μάρσαλ» για την Τουρκία, τη σημασία της οποίας εκτιμούσε ακόμα περισσότερο μετά τις εξελίξεις στο Ιράν τo 1979.

Βλέποντας το τεράστιο έλλειμμα ισοζυγίου πληρωμών της Τουρκίας, o Τζαν έδειχνε απογοητευμένος που η ΕΟΚ δεν την είχε βοηθήσει οικονομικά όπως έπρεπε.

Πίστευε πως δίνοντας κεφάλαια στην Τουρκία θα καλοέπιαναν τους Τούρκους αμβλύνοντας τα αντιδυτικά αισθήματα στη χώρα. Ακόμα και το προγραμματισμένο τέταρτο χρηματοδοτικό πρωτόκολλο που θα έφερνε στην Τουρκία 600 εκατομμύρια δολάρια, θεωρούσε ότι ήταν ανεπαρκές ποσό, προκειμένου να μην οδηγηθεί η χώρα σε απομόνωση και αστάθεια.

Η ειρωνεία είναι ότι ένας πρώην ναζιστής σαν τον Γιαν ‒που έβλεπε συμπαθητικά ακόμα και την ελληνική Χούντα του 1967‒ κουνούσε το δάχτυλο στο αντιδημοκρατικό Ιράν, διότι «εκτελούσε ενόχους δίχως δίκη»!, όπως αναφέρεται στο «Ελλάς-ΕΟΚ: Εμπιστευτικό».

Από το 1968 μέχρι το 1977 ήταν πρόεδρος της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης στο Μπράουνσβαϊγκ. Ήταν επίσης μέλος της κρατικής εκτελεστικής επιτροπής του CDU Κάτω Σαξονίας και της ομοσπονδιακής επιτροπής των Χριστιανοδημοκρατών.

Το πολιτικό τέλος του Τζαν, όμως πλησίαζε μαζί με τις πρώτες άμεσες ευρωεκλογές στην ιστορία της ΕΕ, το 1979.

Τότε ήταν που τον Ιούνιο η γερμανική εφημερίδα Stern έσκαψε το βρώμικο παρελθόν του Τζαν. Ο νεαρός και άσημος Τζαν, το 1943 είχε δημοσιεύσει ένα κείμενο στο αντισημιτικό προπαγανδιστικό φυλλάδιο για τον εβραιομπολσεβίκικο ιμπεριαλισμό (The Steppes Storm). Ήταν κείμενο που περιείχε αντισημιτικές και αντισοβιετικές ατάκες «στο στυλ της ναζιστικής προπαγάνδας της εποχής».

Ο πρώην σύμβουλος του Αντενάουερ υποστήριξε «ότι δεν μπορούσε να είχε γράψει ή να σκεφτεί κάτι τέτοιο και εξέφρασε την υποψία ότι τέτοιου είδους ειδήσεις είχαν φτιαχτεί από τρίτους».

Τότε, ο Βίλφριντ Χάσελμαν, ο τότε πρόεδρος του CDU στην Κάτω Σαξονία, έδωσε δύο επολογές στον Τζαν: Την απόδειξη ότι είναι αθώος και δεν είχε γράψει το κατάπτυστο κείμενο ή την παραίτηση.

Ο Γερμανός Χριστιανοδημοκράτης επέλεξε το δέυτερο, καθώς ήταν πράγματι ένοχος.