Σε παγκόσμιο επίπεδο οι δημοκρατίες φαίνονται εύθραυστες και σε άμυνα. Οι συγκρίσεις με τη δεκαετία του 1970 και τον Μεσοπόλεμο είναι πολλές. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η ισχυρή επίδοση του Ντόναλντ Τραμπ στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις έχει πυροδοτήσει ένα άλλο κύμα φόβου για τον αυταρχικό εθνικισμό. Για πολλούς από αυτούς που παρακολούθησαν στενά τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2016 και το 2020, το προβάδισμά του στις βασικές πολιτείες είναι εντελώς ανησυχητικό.
Η χειρότερη στρατηγική για τους δημοκράτες σε όλο τον κόσμο, και για τους δημοκράτες στις ΗΠΑ, θα ήταν να μιμηθούν τους αντιπάλους τους. Σκεφτείτε το νέο πακέτο δασμών του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, το οποίο είναι πιο ριζική ανατροπή της παραδοσιακής εμπορικής πολιτικής των ΗΠΑ από οτιδήποτε αγκάλιασε ο ίδιος ο Τραμπ κατά τη διάρκεια της προεδρίας του.
Ενώ τα πρωτοσέλιδα τονίζουν τον δασμό 100% στα κινεζικά ηλεκτρικά οχήματα (EV), η πραγματική ιστορία αφορά μπαταρίες, χάλυβα, αλουμίνιο και ημιαγωγούς. Αν και το κοινό δεν αγοράζει απευθείας αυτά τα αγαθά, χρειάζονται σε πολλά προϊόντα και συσκευές που κατασκευάζονται στις ΗΠΑ. Προφανώς, η κυβέρνηση Μπάιντεν ελπίζει ότι οι Αμερικανοί δεν θα αισθανθούν σχεδόν κανένα οικονομικό αποτέλεσμα και θα τον δουν μόνο να γίνεται σκληρός με την Κίνα.
Ξέρουμε τι δεν θα κάνουν οι δασμοί. Δεν θα δημιουργήσουν (ή θα «επαναφέρουν») πολλές θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ. Ούτε οι δασμοί θα βελτιώσουν τις σχέσεις με τους συμμάχους των ΗΠΑ. Οι δασμοί επίσης δεν θα επιταχύνουν την απαλλαγή από εκπομπές άνθρακα. Τέλος, οι δασμοί δεν θα βελτιώσουν το ιστορικό της Κίνας όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Αλλά οι δασμοί θα έχουν αντίκτυπο: θα βοηθήσουν τον Μπάιντεν να χάσει τις εκλογές. Ανεξάρτητα από το πόσο ψηλά τους θέτει η σημερινή κυβέρνηση, ο Τραμπ θα μπορεί πάντα να ισχυρίζεται ότι θα τους ανέβαζε πιο πολύ. Επιπλέον, οι δασμοί επικύρωσαν το επιχείρημα του κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ και του ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν ότι η παλιά διεθνής τάξη έχει αλλάξει επειδή η Αμερική παίζει γρήγορα και χαλαρά με τους κανόνες.
Η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει μια επιθετική πολιτική συνειδητής αποσύνδεσης με την Κίνα. Μια κυβέρνηση δεν θα εμπνεύσει ξαφνικά τους ψηφοφόρους επειδή αποφάσισε να «αποσυνδεθεί», ούτε θα σημειώσει ουσιαστική πρόοδο στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής μεταθέτοντας το κόστος σε άλλους.
Οι πολιτικοί ηγέτες εμπνέουν εμπιστοσύνη όταν μπορούν να δείξουν ότι οι πολιτικές τους ωφελούν τους απλούς ανθρώπους, μειώνουν τις τιμές και καθιστούν διαθέσιμα καλύτερα προϊόντα. Ετσι θα έμοιαζε μια αποτελεσματική κυβέρνηση και πολλές δημοκρατίες επί του παρόντος δεν το καταφέρνουν.
