Αναζήτηση
Οι κερδισμένοι των ευρωεκλογών, βάσει των ποσοστών τουλάχιστον, βρίσκονται στα αντισυστημικά άκρα του πολιτικού φάσματος: είναι όλοι εκείνοι τους οποίους, για την οικονομία του λόγου, πακετάρουμε ως Ακρα Δεξιά και Ακρα Αριστερά. Χαρακτηριστικότερο όλων το 9,25% που κατέγραψε το ΚΚΕ, από 5,35% στις ευρωεκλογές του 2019, όπως και το 9,3% του Βελόπουλου (Ελληνική Λύση) – που στέλνει στην Ευρωβουλή την κυρία Γαλάτω (η οποία είναι και κτηνοτρόφος, κατά ευτυχή σύμπτωση) – ποσοστό σχεδόν διπλάσιο από το 4,18% που είχε καταγράψει το 2019. Πρέπει να προσμετρηθούν όμως και οι επιτυχίες της Ζωής Κωνσταντοπούλου (Πλεύση Ελευθερίας) με 3,4%, καθώς επίσης της Νίκης που σημείωσε 4,37% αλλά και την επιτυχία της Αφροδίτης Λατινοπούλου (Φωνή Λογικής), που κατάφερε επιτέλους να λύσει διά παντός το πρόβλημα του επαγγελματικού μέλλοντός της, με την εκλογή της.
Ολα αυτά παραπάνω είναι επιτυχίες, χωρίς αμφιβολία. Είναι όμως επιτυχίες συμβολικές, χωρίς πρακτική αξία. Κανένας από αυτούς δεν έχει πιθανότητα να κυβερνήσει ή, έστω, να συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας. Είναι κόμματα τα οποία ουσιαστικά εγκλωβίζουν ψήφους και τις αφαιρούν από το παιχνίδι. Για τα κόμματα που είτε έχουν κυβερνητική προοπτική είτε φιλοδοξούν να αποκτήσουν, πολύ μεγαλύτερη αξία έχουν οι συστημικές ψήφοι, που προτίμησαν να πάνε για μπάνιο. Διότι υποθέτω ότι εκείνος που θέλει σοβαρή κυβέρνηση και είναι δυσαρεστημένος τόσο με την κυβερνώσα Κεντροδεξιά όσο και με τις διαθέσιμες εκδοχές της Κεντροαριστεράς, δεν ψηφίζει Λατινοπούλου ούτε Γαλάτω. Μένει σπίτι του, αφού άλλωστε δεν απειλείται άμεσα η διακυβέρνηση της χώρας από την κάλπη των ευρωεκλογών.
Δυστυχώς δε για τον Ανδρέα, ο ψηφοφόρος για τον οποίο μιλάμε δεν ψηφίζει Loveρδο. Με μόνο 1,45% οι Δημοκράτες του Ανδρέα Loveρδου κατατάσσονται πίσω από τη Νέα Αριστερά του 2,45%, αλλά και πίσω από τον Βαρουφάκη του 2,54%. Πώς εξηγείται η αξιοθρήνητη επίδοση; Επειδή, νομίζω, ο συστημικός ψηφοφόρος ξέρει ότι η χώρα έχει κυβέρνηση, με Πρωθυπουργό τον καταλληλότερο, που είναι μάλιστα και ο μοναδικός στον ορίζοντα. Δεν περιμένει, λοιπόν, από κάποιον καλό άνθρωπο, π.χ. τον Ανδρέα, να ξεκινήσει μόνος του μια προσπάθεια ανάλογη με αυτήν που έχει ήδη επιτευχθεί από το 2019. Περιμένει από την κυβέρνηση αυτή, όχι από κάποια άλλη, να δουλέψει και να παραγάγει έργο.
Η τελευταία γενική παρατήρηση που έχω, για το αποτέλεσμα των δικών μας ευρωεκλογών, αφορά την ποιότητα των προσώπων που εξελέγησαν. Είναι απαραίτητο να τροποποιηθεί το εκλογικό σύστημα, ώστε τουλάχιστον να μην κάνουμε μισές δουλειές. Στείλαμε, συγκεκριμένα, στην Ευρωβουλή τον Γιώργο Αυτιά, για να διδάξει επιτέλους στους ευρωπαϊκούς θεσμούς οικονομία. Ας στέλναμε τουλάχιστον και τον Γιώργο Παπαδάκη, να τους διδάξει κοινωνική πολιτική και ανθρωπιά! Πρέπει, θέλω να πω, να θεσπιστεί ένα εκλογικό σύστημα, που θα πριμοδοτεί προσωπικότητες τέτοιου κύρους. Δεν είναι κρίμα, ας πούμε, που χάθηκε η ευκαιρία να αναγνωριστούν τα ελληνικά ως παγκόσμια γλώσσα και να γαλουχηθούν νέοι φιλέλληνες, επειδή πάτωσε η Βίκυ Φλέσσα;
ACHTUNG, ACHTUNG
Δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας, σας βεβαιώ. Δεν έχετε να φοβάστε το παραμικρό. Μπορεί η κ. Κωνσταντοπούλου να είπε ότι σκοπεύει να πιάσει έναν προς έναν προσωπικά όσους δεν ψήφισαν, για να τους εμπνεύσει, όπως είπε, αλλά το είπε ως σχήμα λόγου. Δεν το εννοούσε κυριολεκτικά, ήθελε να δείξει την αποφασιστικότητά της να συνεχίσει την πολιτική πορεία που έχει ξεκινήσει. Δεν θα το κάνει, το ξαναλέω, μην ανησυχείτε. Επίσης, πραγματικά δεν ξέρω και ούτε θέλω να φανταστώ τι σημαίνει να σου έρχεται η κ. Κωνσταντοπούλου σε απόσταση αναπνοής, με τον σκοπό να σε εμπνεύσει, σας βεβαιώ όμως ότι δεν πρόκειται να συμβεί σε κανέναν σας. Εντάξει; Μια κουβέντα παραπάνω είπε η γυναίκα από τον ενθουσιασμό της, ας μη δίνουμε στο θέμα διαστάσεις που δεν τις έχει…
ΜΗ ΤΟ ΚΑΛΣΟΝ!
Κάπου διάβασα ότι, μέσω συνεργατών του, ο Αντώνης Σαμαράς προειδοποιεί ότι «χάνεται η παράταξις». Πρώτον, μου φαίνεται απίθανο ο Σαμαράς να χρησιμοποίησε τον καθαρεύοντα όρο. Δεύτερον, ποια «παράταξιν» εννοεί, εκείνη που υπό την ηγεσία του έπιασε 18,85% σε εθνικές εκλογές;
