Αφού το παραδέχεται ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, το θέμα δεν σηκώνει συζήτηση: «Δεν υπάρχει πια το 41%» είπε στην πρώτη μετεκλογική συνέντευξή του. Κατόπιν τούτου, τα μόνα που ενδιαφέρουν είναι γιατί συνέβη αυτό και πώς θα αναστραφεί. Προτού όμως καταπιαστώ με αυτά, να επισημάνω μια δευτερευούσης σημασίας διάσταση της παραδοχής του Πρωθυπουργού, επειδή οι καλοί τρόποι στην πολιτική είναι κάτι σπάνιο και, γι’ αυτό, όποτε τους βλέπουμε, οφείλουμε να το επισημαίνουμε και να το επαινούμε! Παραδεχόμενος, λοιπόν, ότι το 41% δεν υπάρχει πια, ο Πρωθυπουργός έκανε ένα δωράκι στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, μικρό μεν αλλά χρήσιμο. Δεν έλεγε ο Κασσελάκης ότι στόχος του ήταν να κατεδαφίσει «την αλαζονεία του 41%»; Ε, λοιπόν, τώρα μπορεί να υποστηρίζει ότι τουλάχιστον τον συγκεκριμένο στόχο τον πέτυχε. Βέβαια, το ποσοστό που σημείωσε ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ότι ο Κασσελάκης δεν συνέβαλε καθόλου σε αυτό – άλλοι ήταν οι λόγοι. Αυτό δεν τον εμποδίζει, όμως, να διατείνεται ότι συνέβη επειδή εκείνος το θέλησε. Αλλωστε, η σχολή πολιτικής σκέψης την οποία εκφράζει με τις θέσεις του είναι εκείνη του μαγικού ρεαλισμού…

Το 41% δεν χάθηκε εξαιτίας του γάμου των ομοφύλων, όπως το θέλει η απλοϊκή ερμηνεία των πραγμάτων. Χάθηκε, επειδή δεν υπήρχε τίποτε άλλο για να αντισταθμίσει ο ψηφοφόρος τον θόρυβο που προκλήθηκε από την εισαγωγή της συγκεκριμένης ρύθμισης. Το πρόβλημα, δηλαδή, ήταν το κενό του κυβερνητικού έργου, μέσα στο οποίο εξελίχθηκε η σφοδρή διαμάχη μεταξύ υποστηρικτών και διαφωνούντων επί του ζητήματος. Η κυβέρνηση πλήρωσε στην κάλπη την απραξία του 41%, όχι την αλαζονεία του 41%, όπως ισχυρίζεται η αντιπολίτευση. Πλήρωσε, ας πούμε, τέσσερα ολόκληρα χρόνια κοροϊδίας στους δύο βασικότερους τομείς για τη δημόσια ασφάλεια, τη Δημόσια Τάξη και τη Δικαιοσύνη, μέχρι να καταλάβει ότι δεν πάει άλλο και να αναλάβουν τους συγκεκριμένους τομείς υπουργοί με μεταρρυθμιστικές προθέσεις. Πλήρωσε, επίσης, ότι την αναμόρφωση των δημοσίων συγκοινωνιών, μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, ανέλαβε ο Χρήστος Σταϊκούρας: ένας γκρίζος γραφειοκράτης της ακινησίας και της συντήρησης των ισορροπιών. Πλήρωσε, ακόμα, τον συνδυασμό ανεξήγητης αυταρέσκειας και εμφανούς ανεπάρκειας, που βλέπει κάθε μέρα στο πάντα χαμογελαστό πρόσωπο του Κώστα Σκρέκα. Πλήρωσε, εν ολίγοις, το χάσμα ανάμεσα στην υπόσχεση και την πράξη.

Ο Πρωθυπουργός αυτό το έχει καταλάβει και το παραδέχεται δημοσίως, όταν λέει π.χ. ότι το πρόβλημα ήταν η αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης και όχι η ιδεολογική κατεύθυνσή της. Συνεπώς, ο ανασχηματισμός είναι βέβαιος. Αυτόν περιμένουμε για να καταλάβουμε προς τα πού θα κινηθεί η κυβέρνηση, γιατί προς το παρόν μένει ακίνητη.

ΕΝΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

Το είδα με τα μάτια μου αυτό που θα σας αφηγηθώ, χθες, ώρα 12.15, στη γωνία Δημοκρίτου και Αναγνωστοπούλου στο Κολωνάκι. Ενα μηχανάκι κατεβαίνει ανάποδα την ανηφόρα της Δημοκρίτου και στρίβει αριστερά στην Αναγνωστοπούλου. Δεν είναι μόνο ότι κινείται ανάποδα στη Δημοκρίτου, είναι και ότι ο οδηγός παίρνει τη στροφή με το ένα χέρι. Στο άλλο χέρι κρατάει το κινητό του, όπου ψάχνει έναν αριθμό με τη μούρη κολλημένη στην οθόνη. (Φοράει και μαύρα γυαλιά που δεν βοηθάνε να διακρίνει τους αριθμούς…) Ετσι, με τη μούρη στο κινητό, παίρνει τη στροφή με το ένα χέρι, χωρίς να συμβεί τίποτα. Για λίγες στιγμές έμεινα κόκαλο με αυτό που είχα μόλις δει. Αμέσως μετά, όμως, επιτάχυνα το βήμα, παρά τον καύσωνα και την αφρικανική σκόνη, με την προσμονή και, ομολογουμένως, την ελπίδα ότι, αν όχι στην επόμενη γωνία, οπωσδήποτε στη μεθεπόμενη ή την παρακάτω, θα δω τη φρικτή σκηνή που φανταζόμουν: ένα splatter. Διότι ο οδηγός δεν φορούσε και κράνος. Ομως, έφτασα μέχρι κάτω στην πλατεία χωρίς να συναντήσω ίχνη ατυχήματος σε καμία διασταύρωση.

Πώς τη γλίτωσε ο ανεκδιήγητος αυτός τύπος; Μήπως αναλήφθηκε στους ουρανούς; Ισως. Μπορεί να ήταν ένας άγγελος, απεσταλμένος του Θεού σε μυστική αποστολή και γι’ αυτό κυκλοφορούσε μεταμφιεσμένος σε κάγκουρα. Για μένα, πάντως, αυτό που είδα ήταν ένα θαύμα. «Βιωματικό θαύμα», όπως θα το έλεγε ο πρόεδρος Κασσελάκης, σαν τον σταυρό από το λάδι στην κολυμβήθρα του…

Τελευταία Νέα