Ο Νίκος Ανδρουλάκης την πάτησε σαν πρωτάρης. Θεώρησε ότι ήταν αρκετό να φτιάξει ένα ΠΑΣΟΚ στα μέτρα του, για να μπορεί να είναι στην ηγεσία του και να εποφθαλμιά, στο πέρασμα του χρόνου, την πρωθυπουργία, σαν να επρόκειτο να του εκχωρηθεί στο πλαίσιο μιας άτυπης επετηρίδας.

Η αλήθεια είναι ότι το έφτιαξε το κόμμα. Κι αυτό άρχισε μια μακρόσυρτη πορεία μέσα σε μια πολιτική έρημο, στην οποία ο Μητσοτάκης ήταν ο μόνος πολιτικός που είχε να κάνει και να πει, γι’ αυτό και στα χέρια του ήταν η πρωτοβουλία των κινήσεων. Αλλά ο Νίκος Ανδρουλάκης αυτά δεν τα κατανοεί. Πίστευε ότι καλά το έχει οργανώσει το μαγαζί, ως κόμμα διαμαρτυρίας, με αντικείμενο της διαμαρτυρίας πρωτίστως τον ίδιο τον εαυτό του και την εμπλοκή του στην υπόθεση των υποκλοπών.

Του Κώστα Σκλαβενίτη

Εκανε, δηλαδή, το στρατηγικό λάθος να πιστέψει ότι αφού τον παρακολουθούσαν είναι πολύ σημαντικός. Γι’ αυτό, κάποια στιγμή, τη σημασία που έως χθες του έδιναν οι πράκτορες, σε λίγα χρόνια θα την έδινε «ο λαός». Αναμένοντας όμως τον λαό να του αναγνωρίσει την πρωτοκαθεδρία, έφτιαξε απλώς ένα κόμμα στα μέτρα του. Το αποστράγγισε από ιδεολογία, επιδίωξε να το συνδέσει με την κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου και το οργάνωσε σαν φοιτητική συνδικαλιστική οργάνωση.

Φρόντισε μάλιστα να απαλλαγεί από τα ιστορικά στελέχη που είχαν συμβάλει στην εκσυγχρονιστική παράταξη της εποχής Σημίτη και έδωσαν σημαντικές μάχες για την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ και στην Ευρώπη τα χρόνια της χρεοκοπίας και των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ – ιδίως τα χρόνια μετά τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο Νίκος Ανδρουλάκης φρόντισε να λησμονηθεί ακόμα και η ιταμή εμπλοκή στελεχών του ΠΑΣΟΚ στην υπόθεση Novartis.

Τι κατάφερε έτσι; Εκχώρησε αποκλειστικά στη ΝΔ και στον Κυριάκο Μητσοτάκη τη διόρθωση εξαιτίας της καταστροφικής πολιτείας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ την προηγούμενη δεκαετία. Αφησε στον Μητσοτάκη την πρωτοβουλία των κινήσεων, φανταζόμενος ότι θα εοπωφεληθεί από κάποια μεταφυσική ραγδαία φθορά – και στο τέλος κατάντησε ουρά του ΣΥΡΙΖΑ Κασσελάκη.

Τι περίμεναν οι ψηφοφόροι από το ΠΑΣΟΚ; Το αυτονόητο. Την ανασυγκρότηση ενός κόμματος εξουσίας, με μεταρρυθμιστική ατζέντα, του δεύτερου πόλου ενός συστήματος εναλλαγής στην εξουσία. Τι ΠΑΣΟΚ προέκυψε; Ενας εναλλακτικός ΣΥΡΙΖΑ, κόμμα διαμαρτυρίας που, με ατζέντα τις υποκλοπές και τα Τέμπη, διεκδίκησε τη δεύτερη θέση από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο Κασσελάκης κατάφερε να την κρατήσει. Ενα κόμμα χωρίς δυναμική που σέρνεται.

Η εσωκομματική αμφισβήτηση του Νίκου Ανδρουλάκη, βεβαίως, δεν γίνεται αποκλειστικά με αυτές τις θέσεις. Σε μεγάλο βαθμό, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αμφισβητείται από φιλόδοξους, δυσαρεστημένους και τον Νίκο Παπανδρέου. Με εξαίρεση, μάλιστα, τη Νάντια Γιαννακοπούλου και τον Παύλο Χρηστίδη, που μπορούν να κατανοήσουν τη στρατηγική ενός κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ, οι υπόλοιποι συζητούν μάλλον για μια ριζοσπαστική δύναμη στον χώρο της Αριστεράς. Και ο Χάρης Δούκας, που επίσης ποζάρει ως δελφίνος, θα ήθελε έναν νέο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς το παρελθόν του Τσίπρα και το παρόν του Κασσελάκη – ενδεχομένως σε συνεργασία με τη Νέα Αριστερά και με την τεχνογνωσία στη διαμαρτυρία του ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι σε δύσκολη θέση. Οπως έστρωσε ας κοιμηθεί.

Τελευταία Νέα