Για την αδικοχαμένη 11χρονη Βασιλική, που δολοφονήθηκε στην Ηλεία από τον ίδιο της το θείο αφού προηγουμένως προσπάθησε να την βιάσει, μίλησε δασκάλα που την βοηθούσε με τα μαθήματα λέγοντας ότι «είχε όνειρα, ήθελε να γίνει γιατρός».
Η δασκάλα γνώριζε, όπως είπε, την οικογένεια μέσα από τη σχέση της με τα αδελφάκια της που ήταν στο νηπιαγωγείο: «Την Βασούλα την ήξερα γιατί ερχόταν με τη μαμά να πάρει τα παιδιά από το σχολείο» λέει μιλώντας στον ANT1.
«Ήταν ένα παιδί με ανησυχίες, είχε μία αίσθηση ας πούμε ‘θα μπορώ εγώ να γίνω κάτι τόσο μεγάλο, μπορώ να τα καταφέρω;’». Η δασκάλα, μάλιστα, πολλές φορές την βοηθούσε με τα μαθήματα όταν η Βασιλική της το ζητούσε.
Αναφερόμενη στην κατάσταση της οικογένειας της 11χρονης, η δασκάλα έκανε λόγο για μία υποδειγματική οικογένεια, μέσα σε αυτές τις συνθήκες τις δύσκολες τις οποίες ζούσαν. «Μιλάμε για πολλή φτώχεια, μιλάμε για ένα σπίτι πολύ μικρό, μιλάμε για δύσκολες καταστάσεις» είπε.
Και πρόσθεσε: «Η Βασιλική πρώτα από όλα ήταν πανέξυπνη και όλα τα παιδιά είναι και πάρα πολύ σεβαστικά, πολύ ευγενικά. Ήταν ένα πλάσμα το οποίο προσπαθούσε ανελέητα για το καλύτερο».
«Όποτε είχε κάποιο πρόβλημα στα μαθηματικά και μου έστελνε στο messenger εικόνα, την έπαιρνα τηλέφωνο και μέσω τηλεφώνου την βοηθούσα» εξηγεί. «Ήθελε προφανώς να γίνει κάτι καλύτερο και να έχει μία εξέλιξη στη γνώση».
Ποτέ δεν είδε κάτι παραβατικό, συμπληρώνει, ενώ για τη μητέρα έχει να πει τα καλύτερα. «Η μητέρα ήταν άψογη στην καθαριότητα των παιδιών, στο φαγητό, των παιδιών στο νοιάξιμο, στο ενδιαφέρον της για το μαθησιακό κομμάτι, να μάθουν».
Το αντίο του δασκάλου της
Ο δάσκαλός της, Τάσος Τζάμαλης, αποχαιρέτησε την 11χρονη μαθήτριά του και με μία συγκινητική ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναφερόμενος στο «χρυσαφένιο φόρεμα» που η Βασιλική ήταν προγραμματισμένο να φορέσει στη σχολική γιορτή.
Συγκεκριμένα έγραψε: «Βασιλικούλα μου, καλό σου ταξίδι. Είχαμε κανονίσει σήμερα να μου φέρεις τα ρούχα τα παλιά να τα βάψουμε με χρυσαφί σπρέι για να είσαι η αμμουδιά στο σκετσάκι στη γιορτή. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα σε έκαναν άγγελο στον ουρανό πια. Δανείζομαι το γέλιο σου για να μην ξεχνάω το παιδί μέσα μου. Εκεί καταφεύγω όταν τρομάζω με τους ανθρώπους».
