Κατηφορίζω την Κηφισίας, αποφασισμένος να ιδρύσω ένα Σύλλογο Φίλων του Ελληνικού Χειμώνα. Σκέφτομαι ότι φέτος θα κάνω διακοπές στη Σαμαρίνα, που ακόμα και αυτές τις μέρες το βράδυ η θερμοκρασία πέφτει στα μονοψήφια. Αλλωστε αν δεν υπήρχαν τα κλιματιστικά, θα είχαμε πάρει, στην κυριολεξία, τα βουνά. Θυμίζω ότι ο άνθρωπος είναι το μοναδικό θηλαστικό που τα καλοκαίρια κινείται προς τη θάλασσα και τον χειμώνα ανεβαίνει στα βουνά. Ολα τα υπόλοιπα ζώα κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Ας είναι.
Το διπλανό αυτοκίνητο, στο αργόσυρτο μποτιλιάρισμα, έχει ανοιχτά παράθυρα. Δεν ξέρω αν αυτό που δεν λειτουργεί είναι το κλιματιστικό ή ο εγκέφαλος του οδηγού. Τον παρατηρώ έκπληκτος, σαν απορημένο κουτάβι. Πρέπει να ζυγίζει περίπου 140 κιλά. Το αριστερό χέρι κρέμεται σαν τσαμπί από το παράθυρο, ενώ ανάμεσα στον δείκτη και στο μέσο βρίσκεται ένα αναμμένο πουράκι. Ο τύπος μιλάει στο τηλέφωνο, μέσω bluetooth. Kαι το στόμα του είναι όπλο που αδειάζει, κατά ριπάς, γεμιστήρες με μπινελίκια. Εχουμε, λοιπόν, έναν υπερβολικά παχύσαρκο μεσήλικα, καπνιστή πούρων, μούσκεμα στον ιδρώτα, εμφανώς αγχωμένο. Ντρέπομαι που το παραδέχομαι, αλλά τον φαντάστηκα να βαδίζει το «Πράσινο Μίλι» και μετά να στρίβει στη μακαρία την οδό και όλο ευθεία να καταλήγει στους αιώνιους λειμώνες που, αν μη τι άλλο, έχουν τη δροσιά τους. Μετά όμως διάβασα την έκθεση του ΠΟΥ. Τα κουνούπια θα σκοτώσουν φέτος πολλούς Ευρωπαίους με κάτι περίεργους πυρετούς και ιούς.
Ο καπνός, το αλκοόλ, τα ορυκτά καύσιμα και τα επεξεργασμένα τρόφιμα σκοτώνουν 7.400 Ευρωπαίους κάθε μέρα – έτσι εξηγείται… και ένα κομμάτι της αποχής στις ευρωεκλογές. Χονδρικά, περίπου δύο εκατομμύρια Ευρωπαίοι μας χαιρετούν κάθε χρόνο λόγω του τρόπου ζωής. Είναι όλοι τους θύματα των μεγάλων πολυεθνικών που μας ποτίζουν και μας ταΐζουν. Θα μου πείτε ότι αν δεν φάμε επεξεργασμένα τρόφιμα, θα πεθάνουμε από την πείνα. Σωστό. Και έτσι διαλέγουμε τον πιο αργό, τον πιο κομψό τρόπο για να πεθάνει κανείς. Θα μπορούσε, αλήθεια, να βελτιωθεί η κατάσταση; Να μας ταΐσουν με λίγο καλύτερα πράγματα; Να ζήσουμε πιο καλά; Μεγάλη κουβέντα. Που έπρεπε να γίνει στις ευρωεκλογές. Αλλά δεν έγινε.
Στοίχημα ένα πενηντάρικο
Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι το κόμμα με τη μεγαλύτερη αναλογία δελφίνων ανά χίλιους οπαδούς. Και ακόμα δεν έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον ο Κασσελάκης, κάτι που θα μπορούσε να γίνει σχετικά εύκολα. Να κατέβει και για αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, να κερδίσει και εν συνεχεία να προχωρήσει στο ποθούμενο, στη συνένωση για τη μεγάλη Κεντροαριστερά. Τι πρόκειται να συμβεί στο ΠΑΣΟΚ; Μεσοπρόθεσμα αποκλείεται να συμβεί κάτι καλό. Τα στελέχη δείχνουν την πόρτα στον Ανδρουλάκη και εκείνος παραπέμπει στον Οκτώβριο του 2025, όπως περίπου κάνουν οι προπονητές που οχυρώνονται στο συμβόλαιό τους και ζητούν την αποζημίωση από τον πρόεδρο. Δεν ξέρω αν και πότε μπει στο στοίχημα το θέμα της ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ. Αν όμως στηθούν οι κάλπες, εγώ προσωπικά θα βάλω ένα πενηντάρικο στον Χριστοδουλάκη.
Η κατάσταση στην Κεντροαριστερά
Χώρισε ο Λουκάς με τη Μαρίνα και γύρισε ξανά στην Αθηνά. Ψωνίστηκε ο Αντώνης με την Ντίνα που τα ‘χε με ένα φίλο του Μηνά. Και τα ‘φτιαξε η Γκέλη ξαφνικά με τον Βαγγέλη που τα είχε με την Τζίνα και παλιά με την Ηρώ που αγαπούσε τον Ηλία που τα είχε με τη Λία λίγο πριν να του την πέσει η Αργυρώ. Τα ‘φτιαξε κι η Ρέα τελικά με τον Ανδρέα που τον ήθελε και η Νίνα πριν γνωρίσει τον Θαλή που τα είχε με τη Λέλα και φλερτάριζε τη Στέλλα λίγο πριν να γνωριστούν με τη Λιλή.
Εφαγε η Μαρούλα τον Μανώλη από τη Ρούλα που του άρεσε και η Μίνα που του γνώρισε η Γωγώ που τα είχε με τον Αρη πριν τα φτιάξει με τη Μάρη και που ίσως να την πήδηξα κι εγώ. (Λουκιανός Κηλαηδόνης, «Πού βαδίζουμε κύριοι»).
