Αν υπάρχει μια ομάδα που θα έπρεπε τα όσα σε αυτή συμβαίνουν να είναι αντικείμενο μελέτης των μεγαλύτερων πανεπιστημίων του κόσμου, αυτή είναι η Αγγλία. Τελειώνει το ματς με τους Σλοβένους (0-0) κι ο προπονητής Γκάρεθ Σαουθγκέιτ στο κέντρο του γηπέδου της Κολωνίας κάνει τις εξής δηλώσεις: «Καταλαβαίνω την απογοήτευση των φιλάθλων. Δεν με τρομάζει η κριτική, την αποζητώ. Καταλαβαίνω την ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί γύρω μου και είναι καλύτερο για την ομάδα, αυτή η απογοήτευση να απευθύνεται σε εμένα, ακόμα κι αν δημιουργεί ένα ασυνήθιστο περιβάλλον για να δουλέψω. Δεν έχω δει καμία άλλη ομάδα να προκρίνεται στους 16 και να έχει παρόμοια μεταχείριση. Ισως φταίμε εμείς γιατί με τις προσδοκίες που έχουμε δημιουργήσει έχουμε ανεβάσει τις απαιτήσεις» είπε.

Ποιος

Τις διαβάζεις τις δηλώσεις, βλέπεις ότι οι Αγγλοι έχουν φύγει από το γήπεδο δέκα λεπτά πριν από το τέλος του ματς, ακούς τις αποδοκιμασίες όσων παρέμειναν και πιστεύεις ότι η Αγγλία έχασε με 3-0! Αντιθέτως συνεχίζει αήττητη, πέρασε πρώτη από τον όμιλο κι αν μη τι άλλο έχει εμφανιστεί στο τουρνουά με μια άμυνα αξιοπρεπέστατη καθώς σε τρία ματς έχει δεχθεί μόνο ένα γκολ. Εντάξει, επιθετικά δεν ενθουσιάζει. Αλλά αν εξαιρέσεις την Ισπανία ποιος εντυπωσιάζει επιθετικά από τα υποτιθέμενα φαβορί; Οι Γάλλοι που έχουν πετύχει δύο γκολ – το ένα αυτογκόλ και το άλλο με πέναλτι; Οι Γερμανοί που ισοφάρισαν την Ελβετία στις καθυστερήσεις στο πρώτο δύσκολο ματς; Ή οι Ιταλοί που ακόμα δεν έχουν καταλάβει πώς σώθηκαν στο ματς με την Κροατία;

Θάψιμο

Η Αγγλία έχει πρόβλημα στη δημιουργία. Η στατιστική λέει πως στον πρώτο γύρο έκανε λίγες τελικές προσπάθειες – μόλις 20, μόνο η Σκωτία έχει λιγότερες. Αλλά η κριτική που γίνεται στους Αγγλους δεν είναι απλώς υπερβολική: είναι μόδα! Ακουγα π.χ. τη μετάδοση του αγώνα στην ελληνική τηλεόραση και νόμιζα ότι ζω στο Λονδίνο, έξω ψιλοβρέχει και στα γκάλοπ προηγούνται οι Εργατικοί. Ολες οι αναφορές είχαν να κάνουν με τους Αγγλους, τις δυσκολίες τους, το τι πρέπει να αλλάξει ο Σαουθγκέιτ, το πώς θα φτάσουν στη νίκη, το γιατί δεν παίζουν καλά κ.λπ. Στο μεταξύ στο γήπεδο υπήρχαν οι Σλοβένοι που έδιναν και την ψυχή τους για να κρατήσουν την ισοπαλία και να γράψουν ιστορία αφού πέρασαν για πρώτη φορά στους 16. Η προσπάθειά τους έμοιαζε να μην απασχολεί κανέναν. Οχι γιατί τους τηλεσχολιαστές τους πήρε ο πόνος για την Αγγλία, αλλά γιατί ήθελαν κι αυτοί να είναι με τον τρόπο τους μέρος της ευρωπαϊκής μόδας που είναι το «θάψιμο» των Αγγλων.

Σημασία

Στο μεταξύ δεν υπήρχε η παραμικρή επισήμανση του εξής απλού γεγονότος: ότι τόσο η Σλοβενία, όσο και η Δανία που έδωσε κι αυτή τη μάχη της με τη Σερβία, έπαιζαν για να πάρουν έναν βαθμό και μια πρόκριση. Με την Ουγγαρία να έχει ολοκληρώσει ως τρίτη στον πρώτο όμιλο με 3 βαθμούς (και ένα αρνητικό 2-5 στη διαφορά των γκολ) και την Κροατία να έχει αποκλειστεί όντας τρίτη στον δεύτερο όμιλο με δύο μόνο βαθμούς, όποιος πλέον είναι τρίτος έχοντας 3 βαθμούς (και όχι -3 στα γκολ) περνάει. Η Δανία και η Σλοβενία είχαν πριν από τα ματς με τη Σερβία και την Αγγλία δύο βαθμούς. Ο στόχος τους ήταν στα παιχνίδια αυτά ένας και μόνος: να μην ηττηθούν καθώς φτάνοντας τους τρεις βαθμούς έπαιρναν πρόκριση. Και οι δύο ομάδες τα κατάφεραν κάνοντας το πιο απλό σε αυτή την περίπτωση: κρατώντας το μηδέν. Οι Αγγλοι εν προκειμένω είχαν προκριθεί. Το ότι πριν από το ματς ο Σαουθγκέιτ είχε υποσχεθεί μια καλύτερη εμφάνιση είναι μάλλον δευτερεύον ζήτημα. Εκτός αν ένα Euro γίνεται για να αξιολογούμε και να συζητάμε τις εμφανίσεις των Αγγλων και τα υπόλοιπα δεν έχουν σημασία…

Υπερβολές

Η μανιακή σχεδόν ενασχόληση με τους Αγγλους και τις εμφανίσεις τους μαρτυρά μόνο ένα πράγμα: τη δύναμη της Πρέμιερ Λιγκ. Είναι τόσο σπουδαίο προϊόν που τα επισκιάζει όλα: ο κόσμος ασχολείται με την Αγγλία θεωρώντας την εκπρόσωπο του κορυφαίου αυτού πρωταθλήματος. Αλλά η Πρέμιερ Λιγκ είναι υπέροχη και γιατί αγωνίζονται εκεί κορυφαίοι ξένοι παίκτες και δουλεύουν ξένοι προπονητές. Tο Euro έχει τις δικές του ιστορίες. Δεν μου προκύπτει ότι είναι κάποιου τύπου βρετανική υπόθεση. Και βέβαια δεν προκύπτει από πουθενά και ότι η Αγγλία είναι για πέταμα, δεν έχει ελπίδες, θα αποκλειστεί κ.λπ. Η μια υπερβολή διαδέχεται την άλλη. Αλλά έτσι συμβαίνει συνήθως με τις μόδες.

Λάθος

Δεν είναι κακοί οι Αγγλοι και υπέροχοι όλοι οι υπόλοιποι που κουβαλάνε τον άτυπο τίτλο του φαβορί ώστε να ασχολούμαστε συνεχώς με τους Αγγλους ως αξιοπερίεργο φαινόμενο: μπορούν να το κάνουν άνετα και υπερβολικά οι ίδιοι οι Αγγλοι – άλλωστε η Εθνική τους ομάδα είναι. Αλλά αν κάτι φαίνεται μετά τις τρεις πρώτες αγωνιστικές είναι ότι και οι Αγγλοι, όπως και τα υπόλοιπα φαβορί, κουβαλάνε κάμποση κόπωση από τη σεζόν που προηγήθηκε. Ο κόουτς Νάγκελσμαν δεν έκανε αλλαγές και η Γερμανία του με την Ελβετία περπατούσε. Στο ματς της Γαλλίας με την Πολωνία έτρεχε μόνο ο μασκοφόρος Εμπαπέ γιατί δεν είχε αγωνιστεί στο προηγούμενο ματς. Η Ολλανδία έχασε από την Αυστρία γιατί ο Ρόναλντ Κούμαν θέλησε μετά την ισοπαλία με τη Γαλλία να φρεσκάρει κάπως την ενδεκάδα της: διάλεξε το λάθος ματς.

Προβλήματα

Τα φαβορί έχουν φυσικά κι άλλα προβλήματα πέραν της κόπωσης των παικτών τους. Οι Γερμανοί π.χ. έδειξαν με την Ελβετία ότι κουβαλάνε αυτό που λέγεται «στρες του γηπεδούχου». Στο πρώτο ματς όπου δεν άνοιξαν το σκορ έδειξαν να έχουν τον φόβο της ήττας μολονότι είχαν προκριθεί. Οι Ιταλοί είναι μια μέτρια ομάδα. Σώθηκαν στο ματς με την Κροατία γιατί παραδοσιακά δεν τα παρατάνε – ο Τζακάνι έχει πετύχει ένα γκολ βγαλμένο από την ιταλική ιστορία, αλλά δεν ξέρω αν τέτοιο ματς μπορούν να κάνουν άλλο. Η Ολλανδία είναι δύσκολο να έχει συμπεριφορά σοβαρής ομάδας για τρίτο σερί παιχνίδι. Περίμενα την ήττα της από την Αυστρία. Απόδειξη της έλλειψης σοβαρότητας είναι ότι ενώ η καλύτερη γραμμή της είναι η άμυνά της δέχτηκε από την Αυστρία τρία γκολ εκ των οποίων δύο είναι αυτογκόλ κι ένα τρίτο οφείλεται σε λάθος τοποθέτηση του Φαν Ντάικ, του καλύτερου της άμυνάς της. Οι δε Γάλλοι έχουν πρόβλημα στο γκολ. Συγγνώμη, αλλά τα προβλήματα των άλλων δεν μου μοιάζουν λιγότερα από αυτά των Αγγλων…

Τελευταία Νέα