Πάθος

Υπάρχουν αυτά που έκανε, και είναι απαράδεκτα, «καταφρόνηση του πολιτειακού θεσμού» τα χαρακτήρισε ο πρόεδρος της Βουλής. Οπως δείχνει το βίντεο που κυκλοφόρησε χθες, ο Λευτέρης Αυγενάκης όρμησε με άγριες διαθέσεις στον υπάλληλο που του είχε εξηγήσει ότι δεν μπορεί να μπει στο αεροπλάνο, του άρπαξε το κινητό, ενώ φαίνεται να του τραβάει και μία ανάποδη. Σύμφωνα με καταγγελίες που μετέφερε η Ομοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων στις Υπηρεσίες και το Εμπόριο, και προκάλεσαν την παρέμβαση του εισαγγελέα, ο βουλευτής χτύπησε με την άκρη του κινητού του στο κεφάλι τον υπάλληλο και στη συνέχεια εκτόξευσε διάφορες απειλές στους αστυνομικούς που έσπευσαν στη σκηνή.

Υπάρχουν αυτά που έγραψε και είπε, και είναι ακόμη χειρότερα – αν και αυτοί που γνωρίζουν το ποιόν του ανδρός δεν εκπλήσσονται καθόλου. Σε μια πρώτη ανάρτηση, κατηγόρησε το θύμα της επίθεσής του για «αδιανόητη αντιεπαγγελματική συμπεριφορά». Στη συνέχεια διέγραψε αυτές τις λέξεις, επιμένοντας όμως ότι ο υπάλληλος αρνούνταν («κατ’ επανάληψη»!) να τον αφήσει να επικοινωνήσει με τον… προϊστάμενό του και χαρακτηρίζοντας «περιστατικό λεκτικής έντασης» την προσπάθειά του να του αρπάξει το τηλέφωνο. Οταν άρχισε να σφίγγει ο κλοιός γύρω του, πήρε σβάρνα τα κανάλια και μοίραζε συγγνώμες (τζάμπα είναι), συνεχίζοντας να υποβαθμίζει το θέμα. Και όταν διεγράφη, ξεκαθάρισε ότι παραμένει βουλευτής και θα συνεχίσει να υπηρετεί τους πολίτες της Κρήτης «με το ίδιο πάθος». Ευτυχώς οι υπόλοιποι τη γλιτώνουμε.

Υπάρχουν κι αυτά που έκανε το κόμμα του. Μολονότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μίλησε για «ακαριαία αντίδραση», και κάποια δημοσιεύματα αναφέρθηκαν στα «γρήγορα αντανακλαστικά Μητσοτάκη», η αλήθεια είναι ότι χρειάστηκε να βγάλουν ανακοινώσεις όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, και να παρέμβει ο Κωνσταντίνος Τασούλας, ώστε να καταστεί αναπόφευκτη η απόφαση της διαγραφής (για δεύτερη φορά!). Σκεπτόταν σοβαρά ο Πρωθυπουργός ότι υπήρχαν άλλες λύσεις; Ζήτησε από τον πρώην υφυπουργό (Πολιτισμού!) να παραδώσει την έδρα του; Και αν το έκανε, πώς εισέπραξε την άρνησή του;

Nα το πούμε διαφορετικά. Τα νεύρα είναι ανθρώπινα. Αν έχεις χάσει και την πτήση σου, μπορεί να πεις και μια κουβέντα παραπάνω. Οχι όμως όταν είσαι βουλευτής. Τότε προσέχεις. Αν παρασυρθείς σε απρόκλητη «λεκτική ένταση», ζητάς συγγνώμη, αμέσως, όχι μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου. Αν δεν έχεις την ψυχραιμία να το κάνεις, δεν αρχίζεις τις αναρτήσεις, αλλά απολογείσαι το ταχύτερο, όχι μετά τη δημοσιοποίηση των πειστηρίων, τόσο προς τον ελληνικό λαό που σε έβγαλε βουλευτή όσο και προς το θύμα των νεύρων σου. Αν, πάλι, σήκωσες χέρι, πας σπίτι σου, νέος άνθρωπος είσαι, υπάρχουν τόσα πράγματα να κάνεις στη ζωή.

Κι αν δεν το κάνεις, το κόμμα που σε κρατούσε στις τάξεις του για είκοσι χρόνια (έστω και με ένα διάλειμμα) βρίσκει τον τρόπο να σε πείσει.