Αναζήτηση
Η Ακροδεξιά έχασε. Ούτε πρώτη βγήκε στη Γαλλία και φυσικά ούτε πήρε την κυβέρνηση.
Η Αριστερά είναι πρώτη αλλά με μια χαμηλή επίδοση. Ισως βρει σύντομα έναν σημαντικότερο ρόλο, αν ξεφύγει από τα παλιομοδίτικα «Λαϊκά Μέτωπα».
Το Κέντρο άντεξε. Αποδυναμώθηκε αλλά άντεξε.
Αυτά με λίγα λόγια έβγαλαν οι γαλλικές εκλογές. Η συνέχεια επί της οθόνης.
Μια κι ο λόγος όμως για τη Γαλλία νομίζω πως για να την καταλάβουμε καλύτερα βοηθάει ένα περιστατικό που αποκάλυψε το Canard Enchaine (3/7).
Συνέβη στις 27 Μαΐου. Ενα 15χρονο αγόρι μπήκε στο μετρό. Οκτώ τραμπούκοι 20 έως 30 ετών υποπτεύτηκαν ότι ανήκει σε κάποιον Εβραϊκό Σύνδεσμο.
Του επιτέθηκαν, τον έδειραν, τον ξεγύμνωσαν, τον υποχρέωσαν να φωνάξει «Ζήτω η Παλαιστίνη!», τον μαγνητοσκόπησαν κι ανέβασαν το βίντεο στα Διαδίκτυο.
Εναν 15χρονο που απλώς πήρε το μετρό!
Ευτυχώς και σε δεύτερο χρόνο η αστυνομία μάζεψε τους τραμπούκους. Αποκαλύφθηκε πως και οι οκτώ ανήκαν στην «αντιφασιστική οργάνωση» Jeune Garde, ελληνιστί Νέα Φρουρά.
Ερώτηση. Αν αυτοί είναι οι «αντιφασίστες», τότε πόσο χειρότεροι είναι οι «φασίστες»;
Νομίζω ότι αυτό το ερώτημα απασχόλησε πολλούς Γάλλους το τελευταίο διάστημα. Κι ότι η περίπλοκη απάντηση αποτυπώθηκε στο χθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα.
Μια απάντηση περίπλοκη επειδή η ευρωπαϊκή δημοκρατία δεν είναι πεζοδρόμιο στο οποίο συγκρούονται συμμορίες από «φασίστες» και «αντιφασίστες». Ούτε αρένα στην οποία διάφοροι αληταράδες της μιας ή της άλλης πλευράς πλακώνουν τα παιδιά μας.
Η απάντηση σε αυτό είναι φυσικά πρωτίστως εκλογική και πολιτική. Είναι ασφαλώς αστυνομική όταν έχουμε βιαιοπραγίες.
Θα έπρεπε να είναι όμως και βαθιά ανθρώπινη.
Στις 4 Ιουλίου ομάδες συνδικαλιστών και φοιτητών μπούκαραν στο γραφείο της αντιπρύτανη του ΕΚΠΑ. Απαιτούσαν εκβιαστικά να ανακληθεί η απόλυση ενός υπαλλήλου που εν μέσω εξετάσεων είχε κατεβάσει τον server του Πανεπιστημίου επειδή ήθελε να… διαμαρτυρηθεί.
– Εξω από το γραφείο μου!
Ηταν η εύλογη αντίδραση μιας ακαδημαϊκού που εξελέγη να διοικεί το Πανεπιστήμιο κι όχι να νταραβερίζεται με όσους το διαταράσσουν.
Δεν έχω την αίσθηση ότι αντιδρούμε όλοι με αντίστοιχη θιγμένη αξιοπρέπεια σε όλες τις περιπτώσεις.
Κι όμως η δημοκρατία είναι σπίτι όλων μας. Κανείς τραμπούκος καμίας πλευράς δεν δικαιούται να το καταπατεί ή να το παραβιάζει επειδή διαμαρτύρεται ή διαφωνεί για οτιδήποτε.
Οι Γάλλοι λοιπόν έδωσαν χθες μια απάντηση σύνθετη σε ένα περίπλοκο ερώτημα που τίθεται τελικά σε όλη την ευρωπαϊκή δημοκρατία.
Από εκεί και πέρα ο Θεός, ο Μακρόν και το Σύνταγμα να βάλουν το χέρι τους.
