Ο σημερινός δήμαρχος Αθηναίων πιστεύει (ακόμα;) ότι είναι άτρωτος. Επτά μήνες δήμαρχος, συμπεριφέρεται ακόμα σαν ο άφθαρτος άγνωστος που είδε φως και μπήκε στην πολιτική – γι’ αυτό και δικαιούται να λέει και να πράττει ό,τι θέλει, επειδή αμπαλάρει τα λόγια και τις πράξεις του με τις καλές προθέσεις του. Προχτές, προσπέρασε την κριτική του Κώστα Μπακογιάννη στο δημοτικό συμβούλιο, λέγοντας στον πρώην δήμαρχο απαξιωτικά ότι αυτός δεν κάνει Περιπάτους (εννοεί τον Μεγάλο Αρχαιολογικό Περίπατο, που ο πρώην δήμαρχος προσπάθησε να επεκτείνει) και προσθέτοντας: «κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μου κουνάει το δάχτυλο για τις πολιτικές μου πεποιθήσεις και για τον αγώνα που κάνω». Σαν τον μακαρίτη τον Κουτσόγιωργα, που έλεγε «δεν δικαιούστε διά να ομιλείτε».
Ο Χάρης Δούκας ως εκ της θέσεώς του οφείλει να κατανοήσει ένα μόνο πράγμα: ότι η πολιτεία του Μπακογιάννη στον Δήμο Αθηναίων κρίθηκε όπως κρίθηκε, τώρα όμως κρίνεται η πολιτεία Δούκα. Ο Μπακογιάννης, στο δημοτικό συμβούλιο, εκεί όπου συζητιούνται τα προβλήματα της πρωτεύουσας, κατηγόρησε τον δήμαρχο ότι η ενασχόλησή του και με άλλους τομείς της πολιτικής, και ιδίως η προσπάθειά του να εκλεγεί στο ΠΑΣΟΚ, του παίρνει ουσιώδη χρόνο από αυτόν που οφείλει να αφιερώνει προκειμένου να εκπληρώσει το πολιτικό συμβόλαιο που συνήψε με τους ψηφοφόρους του.
Του Κώστα Σκλαβενίτη
Υπερβολή; Πιθανόν. Αλλ’ ο Μπακογιάννης δεν μιλάει από το χρονοντούλαπο της ιστορίας. Είναι η αντιπολίτευση. Και είναι απέναντί του, ασκεί μια δημοκρατική υποχρέωση. Ο δήμαρχος δεν είναι ανεξέλεγκτος, οφείλει να λογοδοτεί. Και να μάθει να ακούει ακόμα και την κριτική για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, ιδίως όταν αυτές, έστω συνδυασμένες με τις πολιτικές φιλοδοξίες του, κρίνεται ότι επηρεάζουν αρνητικά τις υποχρεώσεις του έναντι του Δήμου και των δημοτών του.
Ο Χάρης Δούκας έγινε γνωστός για την κριτική του στην προηγούμενη δημοτική αρχή, για τις παρέες του με τα διάφορα κινήματα στα Εξάρχεια και τον Στρέφη, για την οικειοποίηση της ευρείας δυσαρέσκειας γύρω από τη χρονοβόρα ανάπλαση της Πανεπιστημίου και για την υπόσχεση ότι θα ρίξει κατά πέντε βαθμούς τη θερμοκρασία στην πρωτεύουσα. Η τελευταία είναι μια υπόσχεση ανέφικτη. Για να πέσει η θερμοκρασία στην Αθήνα, μια περίοδο που είναι ανεβασμένη εντυπωσιακά σε όλη τη Μεσόγειο, απαιτούνται έργα που θα επιφέρουν αλλαγές στο μικροκλίμα τα οποία στο κτιστό περιβάλλον της πρωτεύουσας είναι αδύνατο να γίνουν. Είναι προφανές ότι επρόκειτο για επιπόλαιη δήλωση εντυπωσιασμού του τότε υποψηφίου, ο οποίος ίσως ήθελε να συνδυάσει την καθηγητική του ιδιότητα με την πολυπραγμοσύνη του.
Σήμερα, δήμαρχος πλέον, ο Χάρης Δούκας δεν έχει αποδείξει ότι έχει κάποιο σχέδιο για την πόλη, που είναι βρώμικη και καταθλιπτική. Η πολιτική του είναι να θυμίζει στον προκάτοχό του, τον Κώστα Μπακογιάννη, την ανάπλαση της οδού Πανεπιστημίου, που συμβόλισε την απομάκρυνση των ψηφοφόρων από τον προηγούμενο δήμαρχο. Και μετά; Τι γίνεται μετά, τη δική του εποχή; Κάτι γίνεται, έτσι υπαινίσσεται, αλλά το αυτοκρατορικό ύφος του δεν του επιτρέπει να μας πει τι είναι αυτό.
Αν συνεχίσει ο Χάρης Δούκας να συμπεριφέρεται σαν αυτοκράτορας, να δημιουργεί δηλαδή πολιτικές αντιπάθειες, πολύ γρήγορα το μόνο που θα θυμούνται θα είναι ότι είναι ο δήμαρχος που υποσχόταν να μειώσει πέντε μονάδες τη θερμοκρασία στην πρωτεύουσα. Θα είναι δηλαδή ανέκδοτο. Και δεν θα το λέει ο Μπακογιάννης.
