Μπορεί ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο να επηρεάσει την πορεία μιας αμφίρροπης εκλογικής αναμέτρησης; Η αβίαστη απάντηση όποιου κοιτάει το ενσταντανέ της τραμπικής γροθιάς που υψώθηκε πάνω απ’ τα κεφάλια των πρακτόρων των Μυστικών Υπηρεσιών είναι «ναι». Εύλογα, αφού δεν χρειαζόταν καν να προσθέσει ο γιος του θύματος τη λεζάντα «αυτόν τον αγωνιστή χρειάζεται η Αμερική» για να πληκτρολογήσουν Ρεπουμπλικανοί κατηγορίες για το «κεντρικό πρόταγμα της εκστρατείας Μπάιντεν» το οποίο «οδήγησε απευθείας στην απόπειρα δολοφονίας».
Η ρητορική των Δημοκρατικών (σύμφωνα με την οποία η επιστροφή του Τραμπ στον Λευκό Οίκο πρέπει να αποφευχθεί) όπλισε το χέρι του δράστη, φωνάζουν οι θαυμαστές του 45ου αμερικανού προέδρου – ενώ διακρίνουν στην επίθεση εναντίον του μια ευκαιρία να κινητοποιήσουν τους απρόθυμους να τον στηρίξουν ψηφοφόρους του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.
Γι΄αυτό, στο απέναντι στρατόπεδο αντιλήφθηκαν αμέσως πως εφόσον θέλουν να διατηρήσουν τις ελπίδες τους για νίκη, δεν μπορούν παρά να εστιάσουν στην καταδίκη της βίας, αφήνοντας στην άκρη – για την ώρα τουλάχιστον – την κριτική στα πεπραγμένα της διακυβέρνησης που δίχασε κι απομόνωσε όσο καμία άλλη τις ΗΠΑ.
Θυμικό
Τι κι αν οι τρίτοι παρατηρητές, όσοι δηλαδή έχουν την πολυτέλεια να παρακολουθούν την προεκλογική μάχη έξω απ’ τα αμερικανικά σύνορα, βλέπουν καθαρά πως το ύφος και τα ήθη του τραμπισμού δημιούργησαν τις ιδανικές συνθήκες για μια πολιτική αντιπαράθεση στην οποία μιλάνε τα όπλα και δεν ακούγονται τα επιχειρήματα;
Οι αντίπαλοι των τραμπιστών έχουν μάθει με τον δύσκολο τρόπο ότι δεν γίνεται να αγνοήσουν την ψυχολογία – τα συναισθήματα και τις παρορμήσεις – των εκλογέων που το 2016 έστειλαν στο Οβάλ Γραφείο έναν μεγιστάνα ο οποίος δήλωνε εκφραστής των λεγόμενων white trash (των φτωχών λευκών Αμερικανών) επιδεικνύοντας τον πλούτο του. Ξέρουν, για να το πούμε διαφορετικά, πως οι εκλογές δεν κερδίζονται μόνο με προσεκτικά διατυπωμένα προγράμματα.
Ούτε μόνο με εμπεριστατωμένη αποδόμηση των ανεδαφικών υποσχέσεων της άλλης πλευράς. Ακόμη κι όταν υπάρχει προηγούμενο άσχημων κυβερνητικών επιδόσεων, ένας υποψήφιος που έχει ήδη κριθεί αρνητικά σε μια κάλπη ενδέχεται να επικρατήσει σε μια επόμενη θυματοποιώντας τον ίδιο του τον εαυτό. Γιατί πολλοί δεν ψηφίζουν με ορθολογικά κριτήρια. Ούτε με βάση το προσωπικό τους συμφέρον, όπως υποστηρίζει η βιβλιογραφία των πολιτικών επιστημών. Διαλέγουν ψηφοδέλτιο με το θυμικό, όχι με το μυαλό.
