Κι όμως, παρά τα όσα συνέβησαν, και κυρίως ελέχθησαν, το Σάββατο, στις δυο πλευρές της «πράσινης γραμμής», του μοναδικού «τείχους» που χωρίζει εδώ και 50 χρόνια μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, τη Λευκωσία, ανήμερα της επετείου της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, η γνώμη μου είναι ότι κάτι θετικό «ψήνεται» για το Κυπριακό. Οι «φιέστες» τής από κει πλευράς δεν ήταν τίποτε περισσότερο από το αναμενόμενο, και οι εκδηλώσεις μνήμης και θλίψης των δικών μας δεν ξέφυγαν πέρα από αυτό που θα περίμενε κανείς. Και αν αφήσουμε κατά μέρος τις εκατέρωθεν (εθνικιστικές) κραυγές περί «αδιανόητων προκλήσεων», διαβάζοντας προσεκτικά τα όσα είπε ο Κυριάκος στους δικούς μας, και ο πρόεδρος Ερντογάν στους από κει, θα καταλάβει ότι τίποτε δεν άλλαξε στο κλίμα προσέγγισης που έχουν εγκαινιάσει εδώ και καιρό οι δύο ηγέτες. Υπάρχει ισχυρή βούληση να λυθεί το Κυπριακό ως το κλειδί για να προχωρήσει η διευθέτηση των διαφορών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Και το Σάββατο δεν συνέβη τίποτε που να δυσχεραίνει αυτή την προσέγγιση.

Το σημαντικό για μένα λοιπόν είναι ότι οι φόβοι δεν επαληθεύτηκαν και όλα οδεύουν πλησίστια προς τον Σεπτέμβριο, οπότε και θα εκδηλωθούν οι πρωτοβουλίες του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες στο περιθώριο της ετήσιας γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ.

Ουφ…

(Στεναγμός ανακούφισης)

Εμφύλιος (και) για τον Δραγασάκη

Βλέπω τον πόλεμο που εξελίσσεται στο Διαδίκτυο μεταξύ των οπαδών του προέδρου Κασσελάκη και των άλλων, των «απέναντι», με αφορμή τα όσα δημοσίως, και περισσότερο (και χειρότερα) υπογείως, αναφέρει το κόμμα της χαράς για την παραίτηση-αποχώρηση του Γιάννη Δραγασάκη. Οι μεν εστιάζουν στη χρονική συγκυρία κατά την οποία εκδηλώθηκε η παραίτηση (ενώ ολοκληρωνόταν η συγχώνευση της Attica Bank με την Παγκρήτια Τράπεζα, την οποία ο πρόεδρος Κασσελάκης θεωρεί σκάνδαλο, άρα ο Δραγασάκης είναι ενεργούμενο της διαπλοκής), οι δε στην άθλια στάση του κόμματος απέναντι στο ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς.

Διάβαζα εδώ, που λέτε, διάβαζα εκεί, διάβαζα και πάρα πέρα, αλλά κάτι έλειπε. Κάτι μου έλειπε, για την ακρίβεια, για να συμπληρώσω το puzzle. Κι αυτό το κάτι έχει ονοματεπώνυμο: Αλέξης Τσίπρας.

Πού είναι αυτό το… λαμπρό αστέρι της Αριστεράς, πού βρίσκεται αυτό το… φωτεινό μονοπάτι της Κεντροαριστεράς, ο Μεγάλος Ηγέτης πασών των Πρεσπών και των περιχώρων; Σε ποια ξαπλώστρα του Σουνίου έχει χωθεί, με τη φραπεδιά στο ένα χέρι και το πούρο στο άλλο, αναμιμνησκόμενος τη «ζωάρα» της πρωθυπουργίας του, και δεν αισθάνεται την ανάγκη να βγει να υπερασπιστεί τον πρώην αντιπρόεδρο των κυβερνήσεών του; Να στηρίξει ηθικά και πολιτικά έναν άνθρωπο ο οποίος φεύγει ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΣ από την πολιτική, σε αντίθεση με κάποιους (πολλούς) άλλους;

Εναν πραγματικό αγωνιστή, ο οποίος έδωσε μάχες για την καθαρότητα και το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς;

Αλέξη, λείπεις…

Η τακτική του Αλέξη

Στον ΣΥΡΙΖΑ τώρα, ή τέλος πάντων σε αυτό το «πράγμα» που σήμερα ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ, κι αύριο ποιος ξέρει πώς, ακολουθείται πιστά η τακτική (και η πρακτική) των ημερών του παμμέγιστου αρχηγού Αλέξη. «Οπως παλιά», που έλεγε κι ένα τραγούδι του μεγάλου Βασίλη Καρρά, οι άνθρωποι έχουν επιλέξει να κάνουν αντιπολίτευση στην κυβέρνηση για ό,τι πετάει κι ό,τι κολυμπάει. Θα μου πεις και σένα τι σε νοιάζει; Ποσώς.

Απλώς επισημαίνω ότι βαδίζουν (και παραμιλούν) στα ίδια βήματα που χάραξε Εκείνος (και μετά ο Κυριάκος του έριξε καμιά 25αριά μονάδες στο κεφάλι και τον τελείωσε).

Προσέξτε τώρα παράδειγμα: γίνεται ο κακός χαμός σε όλο τον πλανήτη εξαιτίας του blackout που προκάλεσε μια αναβάθμιση ενός συστήματος της Microsoft και δεν το εντόπισε έγκαιρα ένας κολοσσός της κυβερνοασφάλειας. Δεν λειτουργούν τράπεζες, «κατεβαίνουν» αεροπλάνα, εκατομμύρια επιβάτες παραμένουν εγκλωβισμένοι στα αεροδρομίου, ΑΤΜ δεν δίνουν χρήματα, ηλεκτρονικά Μέσα Ενημέρωσης «πέφτουν», νοσοκομεία αναδιοργανώνονται – το είπα και προηγουμένως, ο κακός χαμός. Ναι, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει με κάποιον τρόπο – αυτή είναι η «γραμμή» – να καταγγείλει την κυβέρνηση που δεν… πρόλαβε το παγκόσμιο blackout!

Ανατίθεται λοιπόν στον Γιωργάκη τον Καραμέρο, συνάδελφό μας το πάλαι, να κάνει μια δήλωση. Καταγγελτική φυσικά. Διότι δεν μπορεί να είναι αμέτοχη η κυβέρνηση Μητσοτάκη στο παγκόσμιο blackout, α – πο – κλεί – ε – ται!

Κι ο Καραμέρος, ποιών την ανάγκη φιλοτιμία, την κάνει τη δήλωση. Και κλαίει έκτοτε ολόκληρος ο πλανήτης…

Τρόμαξαν τις πολυεθνικές

Ιδού το σχετικό απόσπασμα, για να έχετε κι εσείς μια καλή εικόνα των… κυβερνητικών ευθυνών: «Πώς σκέφτεται το υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης, μετά από αυτά τα συμβάντα, να διαφυλάξει την αδιάλειπτη λειτουργία των Ψηφιακών Συστημάτων της χώρας;

Είναι γνωστό ότι τα Linux συστήματα ιδιαίτερα στους servers δεν πάσχουν από τέτοια προβλήματα μαζικής διάστασης. Σκέφτεται η κυβέρνηση να στραφεί περισσότερο προς servers ελεύθερου λογισμικού έστω σαν backup servers σε περίπτωση τέτοιας ανάγκης;

Είναι δε ακατανόητο, αν όχι απαράδεκτο, το πώς ένας τεχνολογικός γίγαντας κάνει update λογισμικού για crowdstrike και cloud χωρίς λήψη όλων των μέτρων ασφαλείας. Προκύπτει δε πως δεν λειτουργούσε όλο το Office 365 σε πάρα πολλές περιπτώσεις. Δεν ήταν ότι έκαναν update to kernel του os κατά τα γραφόμενα.

Οταν μάλιστα αυτό έχει ξαναγίνει, πρέπει τα αρμόδια υπουργεία να διαφυλάξουν τα δικαιώματα του Δημοσίου εγείροντας ζήτημα απαιτήσεων κατά περίπτωση»!..

Υποθέτω, δεν χρειάζονται επεξηγήσεις ιδιαίτερες για να αντιληφθείτε επίσης και τον… πανικό που έχει πέσει σε Microsoft και Crowdstrike (πρόκειται για την πολυεθνική της κυβερνοασφάλειας) μετά από αυτή την ανακοίνωση…

Εγκληματικότητα στην Πάτμο

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έχει πάρει επί προσωπικού σχεδόν το θέμα της εκκαθάρισης της Μυκόνου και της Ζακύνθου από τις τοπικές μαφίες που έχουν εγκαθιδρύσει στα νησιά αυτά ένα καθεστώς απόλυτης ανομίας, και το δηλώνει σε κάθε ευκαιρία. Δεν θέλω να του το χαλάσω, αλλά πληροφορούμενος διάφορα που συμβαίνουν επί καθημερινής σχεδόν βάσεως στην Πάτμο, νομίζω ότι οφείλει να ρίξει μια ματιά και εκεί. Συμμορίες αλβανών μαφιόζων συγκρούονται με έλληνες «συναδέλφους» τους για τον έλεγχο του νησιού σε όλα τα επίπεδα: προστασίες, ναρκωτικά, ακόμη και trafficking!

Μεσοβδόμαδα «σφάχτηκαν» στη Σκάλα του νησιού δυο αντίπαλες συμμορίες μπροστά στα μάτια έντρομων τουριστών που δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν να εξελίσσεται ανάμεσά τους.

Πανικόβλητοι και άμαθοι σε αυτά, κάτοικοι απευθύνθηκαν στο οικείο αστυνομικό τμήμα, αλλά τα στελέχη του σήκωσαν τα χέρια, αδύναμα να ελέγξουν πρωτόγνωρες για την Πάτμο άλλα και για την τοπική αστυνομία καταστάσεις. Επειδή λοιπόν η Πάτμος, λόγω και της ιδιαιτερότητας του νησιού, δεν πρέπει – και δεν γίνεται! – να μπει στον χάρτη της εγκληματικότητας «παρέα» με τη Μύκονο, τη Ζάκυνθο, τη Σαντορίνη ενδεχομένως, νομίζω ότι ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη πρέπει να σπεύσει να προλάβει την επέκταση της δράσης των συμμοριών. Τώρα, πριν είναι αργά…

Τελευταία Νέα