Σκληρή επιστολή με αποδέκτες τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, τον υπουργό Δικαιοσύνης Γιώργο Φλωρίδη, την πρόεδρο του Αρείου Πάγου Ιωάννα Κλάπα και την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργία Αδειλίνη απέστειλε η πρόεδρος του Συλλόγου Ατόμων Πληγέντων Δυστυχήματος Τεμπών και μητέρα της αδικοχαμένης Μάρθης, Μαρία Καρυστιανού.
Όπως σημειώνεται στην επιστολή της Μαρίας Καρυστιανού -με αφορμή την επέτειο της επιστροφής της δημοκρατίας- «συνεχίζετε να υποδύεστε ότι ζούμε σε ένα Κράτος αξιοκρατίας και Δικαίου ενώ όλη η φροντίδα από μεριάς σας έχει εξαντληθεί στη συγκάλυψη και στην αδράνεια».
Τονίζεται ότι «παρόλο που κανένας από σας δε θα κάνει σχετικές δηλώσεις, δε θα παραιτηθεί (που να βρεθεί τσίπα εκεί ψηλά), γνωρίζω καλά, πως αντιλαμβάνεστε εν μέρει τη σήψη μέσα στη οποία ζείτε».
Ακόμη, από τη Μαρία Καρυστιανού υπογραμμίζεται πως «η αλαζονεία, σας έχει τυφλώσει. Εμάς πάλι τα μάτια μας άνοιξαν για τα καλά! Επιτέλους πέφτουν οι μάσκες, όλα και όλοι αποκαλύπτονται».
Αναλυτικά η επιστολή της Μαρίας Καρυστιανού:
«Σήμερα, η γιορτή της «δημοκρατίας».
Πριν ξεκινήσει η γιορτή,
Πρωθυπουργέ,
Υπουργέ Δικαιοσύνης,
Κα. Κλάπα,
Κα Αδειλίνη,
Παρά τα τόσα αίσχη που βλέπουμε τόσους μήνες για τα Τέμπη, παρά την καταστροφή, στο έγκλημα Καραϊβάζ, στοιχείων με συρραπτικό που καίνε τους άριστους γνωστούς- αγνώστους, παρά τα πλημμελήματα στο Μάτι, συνεχίζετε και παρουσιάζεστε περήφανοι για την επάρκεια και ταχύτητα με την οποία έχετε φροντίσει να λειτουργεί η δικαιοσύνη.
Συνεχίζετε να υποδύεστε ότι ζούμε σε ένα Κράτος αξιοκρατίας και Δικαίου ενώ όλη η φροντίδα από μεριάς σας έχει εξαντληθεί στη συγκάλυψη και στην αδράνεια.
Παρόλο που κανένας από σας δε θα κάνει σχετικές δηλώσεις, δε θα παραιτηθεί (που να βρεθεί τσίπα εκεί ψηλά), γνωρίζω καλά, πως αντιλαμβάνεστε εν μέρει τη σήψη μέσα στη οποία ζείτε. Είστε εξοικειωμένοι με αυτό, σαν το σπίτι σας.
Εμείς όμως δεν ανεχόμαστε άλλο αυτήν την κατάντια.
Οφείλουν ή όχι, οι δικαστικοί να διερευνήσουν την καταστροφή των στοιχείων;
Οφείλουν ή όχι, να τιμήσουν τον όρκο και το Ιερό θεσμό που εκπροσωπούν;
Πώς να νιώσουμε ασφάλεια εμείς που περιμένουμε δικαίωση για τον θάνατο των παιδιών μας;
Μέχρι πότε πιστεύετε θα κάνουμε υπομονή και θα δείχνουμε αξιοπρέπεια;
Πιστεύετε ότι υπάρχει πιθανότητα ένας γονιός να ξεχάσει τον πόνο της ψυχής του; Να κουραστεί; Να απελπιστεί;
Πόσο μακριά είστε από το φυσιολογικό και την απόλυτη αγάπη…
Η αλαζονεία, σας έχει τυφλώσει.
Εμάς πάλι τα μάτια μας άνοιξαν για τα καλά! Επιτέλους πέφτουν οι μάσκες, όλα και όλοι αποκαλύπτονται».
