Μερικές φορές η συγκυρία λειτουργεί τόσο καταλυτικά, «κουμπώνει» τόσο άψογα για να διορθώσει ένα πρόβλημα που γρήγορα αρχίζει (περίπου σαν ελπίδα πως υπάρχει κάπου κάποια πραγματική Ολίβια Πόουπ που ξέρει τι κάνει) η θεωρία συνωμοσίας: κι αν ήταν όλα ένα καλοστημένο σχέδιο; Ο Τζο Μπάιντεν είχε πει από την πρώτη στιγμή, στην προεκλογική καμπάνια του 2020, πως είχε απόλυτη επίγνωση πως θα είναι πρόεδρος «μιας θητείας». Ηξερε επίσης πως η Κάμαλα Χάρις δεν σκοράρει καλά στους δείκτες δημοτικότητας. Ξαφνιάζει τους πάντες πέρυσι ανακοινώνοντας πως θα διεκδικήσει ακόμα μια τετραετία, όμως, όσο ο καιρός περνούσε, τα σημάδια φυσικής κόπωσης έκαναν όλο την εμφάνισή τους στη δημόσια παρουσία του σημερινού προέδρου. Ο Ντόναλντ Τραμπ δυνάμωνε, ρίχνοντας όλο του το βάρος (και όλα τα χρήματα των χορηγών του) σε ένα και μόνο επιχείρημα: πως ο αντίπαλός του είναι πολύ γέρος και πολύ άρρωστος για να διοικήσει σωστά τις ΗΠΑ. Εξυπνα, προσπαθούσε όλα τα υπόλοιπα να περάσουν κάτω από το ραντάρ: το «Project 2025», ένα ακροδεξιό μανιφέστο που προβάλλει ως πρόγραμμα και στενεύει τρομακτικά τα δημοκρατικά όρια στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, είναι βασικά ένας τίτλος στις ομιλίες του για τις αλλαγές που θα «διορθώσουν» την Αμερική.

Και έπειτα ήρθε το πρώτο καταστροφικό ντιμπέιτ, ήρθε το αναπάντεχο επικοινωνιακό δώρο της απόπειρας δολοφονίας και της τρομερής φωτογραφίας με την υψωμένη γροθιά. Τα πράγματα είχαν σκουρύνει για τους Δημοκρατικούς, οι πιέσεις για παραίτηση πλήθαιναν, όμως ο Μπάιντεν φαινόταν απολύτως διατεθειμένος να μείνει στη θέση του – κι άλλα σαρδάμ, κι άλλες αμφιβολίες. Πέρασε πάνω από μία εβδομάδα με την προτροπή «δήλωσε ότι αποχωρείς από την κούρσα» να κρέμεται πάνω από τον Λευκό Οίκο σαν δαμόκλειος σπάθη. Και συνεχίζει η θεωρία συνωμοσίας: ο Μπάιντεν όμως περίμενε να περάσει και το συνέδριο των Ρεπουμπλικανών. Περίμενε να ανακοινωθεί ένας εντελώς ακατάλληλος υποψήφιος αντιπρόεδρος, ο οποίος είναι υπέρ της νομοθετικής ρύθμισης καθολικής απαγόρευσης των αμβλώσεων και να τυπωθούν μπλουζάκια με τρολαριστικά συνθήματα που στοχεύουν στην ηλικία του αντιπάλου του. Τότε, μόνο τότε, ανακοίνωσε πως αποχωρεί, «δείχνοντας» την αντικαταστάτριά του που δεν αφήνει πολλά περιθώρια ούτε από το «βαθύ» Δημοκρατικό Κόμμα να την αμφισβητήσει.

Ξάφνου, η Κάμαλα Χάρις δεν φαίνεται και τόσο κακή επιλογή. Δεν ανήκει στη σκληρή προοδευτική πτέρυγα, επενδύει στη γυναικεία ψήφο και σε όλες εκείνες που φοβούνται για τα δικαιώματά  τους (και στην κάλπη φτάνουν μόνες τους), μιλάει για την ενίσχυση της μεσαίας τάξης ως κινητήριο μοχλό απέναντι στις μεγάλες εταιρείες και τα συμφέροντα που στηρίζουν τον αντίπαλό της. «Γνωρίζω τον τύπο του», είπε στην πρώτη της ομιλία η αντιπρόεδρος, χτίζοντας μέσα σε μια μέρα το δικό της αφήγημα που παίζει ασταμάτητα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: μια εισαγγελέας απέναντι σε έναν απατεώνα, μια γυναίκα απέναντι σε έναν λευκό άντρα που έχει κατηγορηθεί πολλές φορές για σεξουαλική παρενόχληση, μια 59χρονη απέναντι σε έναν 78χρονο. Τώρα ποιος είναι ηλικιωμένος υποψήφιος, ποιος θα βρεθεί να φορέσει το τρολ μπλουζάκι;

Μόνο μια γυναίκα θα μπορούσε να αναλάβει ένα κόμμα σε πανικό, αντιμέτωπο με την πιθανότητα μιας ήττας ιστορικής σημασίας για την πορεία των ΗΠΑ. Η Χάρις όμως έχει το μομέντουμ χάρη στον Τζο Μπάιντεν. Και μαζί έχει τη μοναδική ευκαιρία να αποδείξει ότι και η αμερικανική κοινωνία (που κάηκε το 2016 στον χυλό και το 2020 είδε εισβολή στο Καπιτώλιο σε απευθείας μετάδοση), έμαθε να αναγνωρίζει τον κίνδυνο και, κυρίως, να τον αντιμετωπίζει.

Τελευταία Νέα