Το γεγονός ότι η χυδαία επίθεση του Παύλου Πολάκη σε συνεργάτιδα του υπουργού Υγείας σημειώθηκε κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση είναι στοιχείο που πρέπει να μας προϊδεάζει για τη φύση του προβλήματος που αντιπροσωπεύει ο Πολάκης. Επιτέθηκε λεκτικά στη γυναίκα, με σκαιότητα που εκπλήσσει ακόμη και για τα δικά του μέτρα, επειδή δεν του άρεσε η μούρη (sic) της. Ο άνθρωπος είναι προφανώς για δέσιμο! Υποψιάζομαι ότι ενδέχεται να έπαιξε ρόλο και ο παρατεταμένος καύσωνας. Τώρα πια έχουμε κλιματιστικά και δεν πεθαίνουμε, αλλά η δοκιμασία στους σαράντα βαθμούς επί δύο εβδομάδες είναι μια ακραία κατάσταση και δεν ξέρουμε ακόμη τι βλάβες μπορεί να προκαλεί στην υγεία.
Εν πάση περιπτώσει, η ουσία του θέματος είναι ότι ακόμη και τούτη τη φορά ο Πολάκης τη γλίτωσε. Το λέω, γιατί, αν πράγματι υπήρχε η επιθυμία στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να ξεμπερδεύει μαζί του, αυτή ήταν η τέλεια, η ονειρεμένη ευκαιρία για να το κάνει. Επρόκειτο για το δεύτερο επεισόδιο λεκτικού εκφοβισμού εις βάρος γυναίκας μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και πάντα με την ίδια, ανείπωτη χυδαιότητα. Εδώ μιλάμε πια για έναν «serial bully», κατ’ αντιστοιχία με τον όρο «serial killer». Το γεγονός λοιπόν ότι του τη χάρισαν σημαίνει ότι τον φοβούνται όλοι και κανείς εκεί μέσα δεν τολμά να του κουνηθεί. Η επιείκεια της ηγεσίας απέναντί του δεν κρύβεται, παρά την άμεση επιβολή της ποινής. Θα περάσει το καλοκαίρι, θα ξεκουραστεί, θα ηρεμήσει, θα επιστρέψει και φτου κι απ’ την αρχή! Σαν την Ελλάδα του εμβατηρίου είναι ο Πολάκης για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ποτέ δεν πεθαίνει, μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και μετά προς τη δόξα τραβά…
Επιστροφή στην πλατεία
Για λόγους που ο ίδιος μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει να εξηγήσει, τους οποίους όμως μπορούμε να υποθέσουμε, ο Στέφανος Κασσελάκης έχει λυσσάξει με την προοπτική της δημιουργίας ενός πέμπτου τραπεζικού πυλώνα. Ετσι, επιτίθεται με πρωτοφανή δριμύτητα στο σχέδιο συγχώνευσης της Attica Bank με την Παγκρήτια Τράπεζα, το οποίο παρουσιάζει περίπου σαν ληστεία του δημόσιου χρήματος προς όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων και άλλα ηχηρά παρόμοια του ιδίου ύφους, που είχαμε να τα ακούσουμε από την εποχή της περιώνυμης πλατείας. Το αξιοσημείωτο είναι ότι αυτή η στάση είναι η προσωπική του και δεν εκφράζει απολύτως το κόμμα του, στελέχη του οποίου έχουν ήδη εκφράσει αντιρρήσεις για τη στάση του προέδρου. Είναι εύλογο από πλευράς τους να αντιδρούν, γιατί αυτοί ήταν που υποχρεώθηκαν να κάνουν την περιβόητη κωλοτούμπα. (Θυμίζω ότι κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες περίπου, είναι που κλαίει η σύζυγος του κ. Τσίπρα ενθυμούμενη την ήττα της επανάστασης…) Είναι λοιπόν τελείως ασυνάρτητο και ξεκούδουνο να επιστρέφει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ στο αντιτραπεζικό μένος της πλατείας με επιχειρήματα δανεικά από τον Βαρουφάκη του 2012.
Η επιμονή του εξάπτει την περιέργεια, καθώς ο κ. Κασσελάκης θυμίζω ότι δεν παύει να είναι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όσο κι αν αυτό ακούγεται πια ως αστείο. Στους ισχυρισμούς του λοιπόν υποχρεώθηκε να απαντήσει ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος με ομιλία του στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή. Ο κ. Στουρνάρας είπε στα μέλη της, όσο πιο κομψά μπορούσε, ότι όποιος διακινεί τέτοια επιχειρηματολογία απλώς δεν καταλαβαίνει πώς λειτουργούν οι αγορές. Και για τον λόγο αυτόν – να προσθέσω εγώ – τον απολύουν από την Goldman Sachs. Γιατί, αν δεν μπορείς να καταλάβεις πώς λειτουργούν οι αγορές, ποιον λόγο έχουν να σε κρατούν και να σε πληρώνουν σε μια επενδυτική τράπεζα; Επομένως, εκείνος μεν δεν καταλαβαίνει πώς λειτουργούν οι αγορές, εμείς όμως καταλάβαμε γιατί τον απέλυσαν από την Goldman Sachs! Φυσικά, ο κ. Στουρνάρας δεν ονόμασε εκείνον που εννοούσε. Ούτε και εγώ όμως. Αρκεί ότι όλοι καταλάβαμε…
