Ακόμη δεν έχω πειστεί ότι το απερίγραπτο θέαμα που είδαμε το βράδυ της περασμένης Παρασκευής ήταν πράγματι η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών. Το σαμποτάζ στις γραμμές των τρένων υψηλής ταχύτητας, που είχε προηγηθεί, έμοιαζε με αστειάκι μπροστά στο πραγματικό σαμποτάζ, δηλαδή την άθλια τηλεοπτική μετάδοση με την ανύπαρκτη σκηνοθεσία. Παρακολουθούσα την τελετή μόνος (η οικογένεια λείπει σε διακοπές) και, κάθε τόσο, τηλεφωνούσα στη γυναίκα μου, της περιέγραφα αυτό που έβλεπα και τη ρωτούσα αν και εκείνοι έβλεπαν το ίδιο. Δεν το πίστευα ότι αυτό το κάζο ήταν η μετάδοση της τελετής.
Πολύ σωστά οι Γάλλοι αποφάσισαν ότι πρωταγωνίστρια της τελετής θα έπρεπε να είναι η ίδια η πόλη, που είναι πράγματι η ωραιότερη πρωτεύουσα του κόσμου. Oμως η τελετή έναρξης, όπως και οι ίδιοι οι Aγώνες, είναι πρωτίστως μια τηλεοπτική διοργάνωση. Αυτό είναι που την κάνει παγκόσμια, διαφορετικά με τους Ολυμπιακούς θα ασχολούνταν μόνον όσοι θα μπορούσαν να ταξιδέψουν μέχρι την πόλη που τους φιλοξενεί. Δεν είναι τυχαίο ότι ο θεσμός αναβίωσε ταυτόχρονα με την εφεύρεση της κινούμενης εικόνας, χωρίς τον κινηματογράφο αρχικά και την τηλεόραση αργότερα οι Ολυμπιακοί θα ήταν μια τοπική υπόθεση για πλούσιους και αργόσχολους. Επομένως, πώς διάολο δικαιολογείται η απουσία σκηνοθεσίας;
Υποψιάζομαι ότι κάτι πολύ σοβαρό πρέπει να έχει συμβεί και μας το κρύβουν. Μπορεί, ας πούμε, να απήγαγαν τον σκηνοθέτη ισλαμιστές τρομοκράτες μαζί με όλη την ομάδα του και οι Αρχές να το κρύβουν για να μην τιναχτούν στον αέρα οι Αγώνες προτού ξεκινήσουν. Μπορεί πάλι να έχει συμβεί μία φρικτή τραγωδία, π.χ. καθώς ο σκηνοθέτης με τους βοηθούς του έπλεαν στον Σηκουάνα για τις τελευταίες λεπτομέρειες ένας γιγάντιος κροκόδειλος ξεπρόβαλε απροειδοποίητα (γιατί αυτοί συνήθως προειδοποιούν…) και τους έκανε μια χαψιά μαζί με τη μαούνα τους. (Θα παρατηρήσατε, φαντάζομαι, ότι οι μαούνες του Σηκουάνα, για λόγους πολιτικής ορθότητας, προβιβάστηκαν σε φορτηγίδες, για τις ανάγκες της τελετής.) Κάτι τέτοιο, από τα απίθανα, πρέπει να έχει συμβεί και η οργανωτική επιτροπή να έκρινε ότι καλύτερα να πάνε στη μετάδοση χωρίς σκηνοθεσία, με συλλογικό αυτοσχεδιασμό των εικονοληπτών, κάτι σαν την αυτόματη γραφή των σουρεαλιστών, παρά να αναβάλουν την τελετή, κάτι που δεν μπορούσε να γίνει άλλωστε.
Υπάρχει και μια ακόμη εκδοχή, που βασίζεται στη σπουδαία – αν και όχι όσο γνωστή της αξίζει – ταινία του Γούντι Αλεν «Hollywood Ending» (εδώ προβλήθηκε με τον τίτλο «Παίζοντας στα τυφλά»). Στην ταινία, ένας ακραία νευρωτικός σκηνοθέτης χάνει την όρασή του, καθώς γυρίζει μια ταινία καλλιτεχνικών αξιώσεων, η οποία είναι η τελευταία ελπίδα του. Το κρύβει από όλους και συνεχίζει να σκηνοθετεί τυφλός, ώσπου η ταινία ολοκληρώνεται. Εννοείται ότι δεν βλέπεται και η αποτυχία είναι βέβαιη, όμως αρέσει τρελά στους Γάλλους, οι οποίοι την τιμούν με το σημαντικότερο βραβείο τους. Και έτσι ο σκηνοθέτης σώζεται από την καταστροφή και ξαναβρίσκει το φως του. Επομένως, το ασκηνοθέτητο που είδαμε την περασμένη Παρασκευή μπορεί να ήταν σκηνοθετημένο, αφού οι δημιουργοί του ήταν Γάλλοι.
Δεν θα το απέκλεια, όσο και αν είναι ακραία η υπόθεση. Περιμένω να δω τι θα γίνει σήμερα και αύριο και μετά θα μπορώ να σας πω κι εσάς. Εννοώ ότι αν μέσα στις επόμενες 48 ώρες δεν έχουμε την είδηση της αυτοκτονίας του προέδρου της οργανωτικής επιτροπής, τότε αυτό θα είναι επιβεβαίωση της θεωρίας μου ότι υπήρχε σκηνοθεσία, αλλά ήταν γαλλική και γι’ αυτό δεν έβγαζε νόημα. Υστερα από αυτό, πάντως, νομίζω ότι δεν υπάρχει λόγος να μεταδοθεί η τελετή λήξης των Αγώνων. Δεν υπάρχει καν λόγος να γίνει τελετή. Ποιος θα τη δει; Ας κάνουν μεταξύ τους ένα αποχαιρετιστήριο πάρτι.
Ο αρχηγός
Γινόμαστε μάρτυρες ιστορικών στιγμών, αν δεν το έχετε καταλάβει. Τα προσχήματα καταρρέουν και αποκαλύπτεται η πραγματική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν χρειάζεται να την ονομάσω, προκύπτει από τη χρονική αλληλουχία των γεγονότων. Πρώτα ο Παύλος Πολάκης απείλησε, με την ανάρτησή του ότι «δεν φτάνουν μόνο οι αγάπες» και μετά ακολούθησε η μνημειώδης μεταμεσονύκτια ανάρτηση του Στέφανου Κασσελάκη, με την οποία ουσιαστικά τον υμνεί ως στέλεχος «με έργο, αντιπολιτευτική ισχύ και ανιδιοτελή παρουσία». Κατόπιν αυτού, καταλαβαίνω γιατί δεν πήγε ο Πολάκης στη δεξίωση της 24ης Ιουλίου. Θα έβλεπε τον Στέφανο στη δική του θέση, στο περίπτερο με την πολιτική ηγεσία, μπορεί να τα έπαιρνε και να γινόταν κανέναν επεισόδιο! Εφεξής, πάντως, όποτε χρησιμοποιώ τη φράση «ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ» να ξέρετε ότι εννοώ τον Παύλο Πολάκη…
