Τσάμπα μάγκας ο γείτονας. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση βέβαια να πραγματοποιηθεί η απειλή που απηύθυνε προσφάτως ο Ερντογάν στο Ισραήλ. Δεν γίνεται «να πάνε νύχτα» στο Ισραήλ, για να θυμηθούμε την ωραία φράση που εισήγαγε ο τούρκος ηγέτης στην ορολογία της διεθνούς πολιτικής, διότι ο τουρκικός στρατός θα εξευτελιστεί και οι επιπτώσεις στο εσωτερικό της Τουρκίας θα είναι ανυπολόγιστες. Ηταν ένα από αυτά που λέγονται στο πλαίσιο ενός ξεκατινιάσματος, αλλά βεβαίως δεν γίνονται. Μην αμφιβάλλετε ότι ξεκατίνιασμα ήταν η μονομαχία δηλώσεων μεταξύ Ερντογάν και Ισραηλινών, από την ώρα που ο ένας τον λέει Χίτλερ κι ο άλλος Σαντάμ. Αλλωστε, ακόμη και αν εννοούσε κατά το 1% και μόνο την απειλή του ο Ερντογάν, θα την ξεχάσει αφού θα έχει δει την ανταπόδοση του Ισραήλ στη Χεζμπολάχ για το χτύπημα στο Γκολάν με τους δώδεκα νεκρούς.

Εκεί είναι το πεδίο των κρίσιμων εξελίξεων, όχι στις ρητορικές προσπάθειες του Ερντογάν να ανασυστήσει τον αυτοκρατορικό ρόλο που είχε η Τουρκία στη Μέση Ανατολή επί Οθωμανών. Η εμπλοκή της Χεζμπολάχ, τώρα μάλιστα που η Χαμάς κοντεύει να αφανιστεί ως στρατιωτική δύναμη, ουσιαστικά επαναλαμβάνει, αν και σε πολύ μικρότερη κλίμακα, την πρόκληση της 7ης Οκτωβρίου. Ας μην αμφιβάλλουμε ότι η ανταπόδοση των Ισραηλινών θα είναι τόσο ισχυρή ώστε η Χεζμπολάχ να μη συνεχίσει, όπως περίπου είχε γίνει με το Ιράν προ καιρού. Αν όχι, αν δηλαδή η αναμέτρηση των δύο πλευρών πάρει διαστάσεις κανονικού πολέμου, με εισβολή χερσαίων δυνάμεων στον Λίβανο, τότε ας ελπίζουμε μόνο στη θεά Fortuna.

Η εμπλοκή της Χεζμπολάχ όμως δεν εκπλήσσει. Οι ειδικοί προειδοποιούσαν για τον κίνδυνο από την επομένη σχεδόν της 7ης Οκτωβρίου και όσοι παρακολουθούν την υπόθεση το περίμεναν, διότι πίσω από την ανάφλεξη του Μεσανατολικού βρίσκεται το Ιράν. Δικός του στρατός είναι η Χεζμπολάχ στον Λίβανο, όπως είναι και η Χαμάς στην Παλαιστίνη και οι Χούτι στην Υεμένη. Είναι στρατιωτικές δυνάμεις που οργανώνονται, εκπαιδεύονται, συντηρούνται και εξοπλίζονται από το Ιράν, με τον σκοπό να πολεμούν για λογαριασμό των συμφερόντων της ισλαμικής επανάστασης. Στο Ιράν εντοπίζεται συνεπώς η ρίζα του προβλήματος και ένα μέρος της ευθύνης ανήκει οπωσδήποτε στην κυβέρνηση Μπάιντεν και γενικώς στην πολιτική των Δημοκρατικών έναντι του Ιράν, η οποία είναι ένα μείγμα ανοχής, φόβου και αδιαφορίας.

Από αυτή τη συγκεκριμένη σκοπιά, λοιπόν, δεν θα στενοχωρηθώ καθόλου αν εκλεγεί ο Τραμπ τον Νοέμβριο, γιατί η πολιτική των ΗΠΑ στο Μεσανατολικό επί των ημερών του ήταν ασυζητητί καλύτερη και σοβαρότερη από τα σαλιαρίσματα του Μπλίνκεν με την ηλεκτρική κιθάρα του. Η προσέγγιση του Ισραήλ με τη Σαουδική Αραβία, που κατέληξε στις ιστορικές Συμφωνίες του Αβραάμ (Abraham Accords), τις οποίες αργότερα υπέγραψαν το Μπαχρέιν, τα Εμιράτα (ΗΑΕ) και το Μαρόκο, ήταν έργο της κυβέρνησης Τραμπ. Η Αμερική του Τραμπ μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το Ιράν, όπως και στο παρελθόν. Αν όχι τίποτα άλλο, η Αμερική του Τραμπ θα μπορεί να στείλει στους Χούθι αυτό που τους αξίξει: έναν πύραυλο στο δοξαπατρί. Σήμερα, η Αμερική τούς ανέχεται, με μεγάλο κόστος για το διεθνές εμπόριο· και το περισσότερο που κάνει, όταν οι Χούθι αποθρασύνονται και επιτίθενται σε αμερικανικά πολεμικά, είναι να ξοδεύει πυραύλους αξίας εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων για να καταρρίπτει περσικά ντρόουν των 15.000 δολαρίων. Προτιμώ να σκέφτομαι τι θα σημαίνει για το Μεσανατολικό τυχόν εκλογή της Κάμαλα Χάρις…

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΥΦΟΣ

Αυτό τώρα πώς να το πεις; Στο Παρίσι ανακάλυψαν την υστάτη ώρα, κυριολεκτικά, ότι τα επίπεδα μόλυνσης του Σηκουάνα δεν επιτρέπουν την ασφαλή κολύμβηση, με αποτέλεσμα, όπως άκουγα χθες το μεσημέρι, να σκέφτονται να ματαιώσουν κάποια αγωνίσματα. Ετσι το τρίαθλο, λ.χ., μπορεί να γίνει δίαθλο χωρίς κολύμβηση. Η απορία μου δεν αφορά την απουσία στοιχειώδους οργάνωσης – γιατί η ποιότητα του νερού μέσα στο οποίο θα συναγωνιστούν οι αθλητές ανήκει στα στοιχειώδη. Ανήκει σε αυτά από τα οποία ξεκινάς, για να το πω αλλιώς. Δεν περιμένεις να φτάσει η τελευταία στιγμή για να διαπιστώσεις ότι δεν μπορείς να βάλεις τους ανθρώπους να κολυμπήσουν στα λύματα των Παριζιάνων. Η απορία μου όμως είναι άλλη, αφού ματαιώνουν την κολύμβηση στο τρίαθλο, γιατί δεν την αντικαθιστούν τουλάχιστον με breakdance; Ούτως ή άλλως και η οργάνωση των Αγώνων, όπως φαίνεται, είναι στο ίδιο ύφος με τη σκηνοθεσία της τελετής έναρξης.

Τελευταία Νέα