Ενώ το Ισραήλ συμμετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο στρατός του συνεχίζει μια «παράδοση» από ιδρύσεώς του: Να εκτελεί πολιτικούς αντιπάλους, με τελευταίους τον πολιτικό ηγέτη της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια και τον διοικητή Φουάντ Σουκρ.

Θα μπορέσουν όμως αυτές οι επιδέξιες δολοφονίες να φέρουν το «μετάλλιο» της νίκης στο Τελ Αβίβ;

Αναμφίβολα, το Ισραήλ έδειξε ότι μπορεί να φτάσει οποιονδήποτε, οπουδήποτε, όπως εξάλλου αποδεικνύουν δύο εκτελέσεις που πραγματοποίησε σε δύο πρωτεύουσες εχθρικών κρατών, Λίβανος και Ιράν.

Το Ισραήλ έχει δολοφονήσει ή αποπειραθεί να σκοτώσει ηγέτες της Χαμάς και βασικούς στελέχη της από τότε που ιδρύθηκε η ομάδα το 1987 κατά της ισραηλινής κατοχής σε Δυτική Όχθη και Λωρίδα της Γάζας.

Υπενθυμίζεται ότι μετά 7η Οκτωμβρίου η Μοσάντ και οι άλλες ισραηλινές υπηρεσίες δολοφόνησαν, τον ανώτερο διοικητή της Χαμάς στη μονάδα των ειδικών δυνάμεων της Νούχμπα, τον ανώτερο διοικητή της Χαμάς και επικεφαλής των αεροπορικών επιχειρήσεων Μουράντ Αμπού Μουράντ, τον στρατιωτικό διοικητή στη Νούχμπα, Μπιλάλ αλ Κέντρα, τον διοικητή της Ταξιαρχίας Τζαμπάλια, Ιμπραήμ Μπιάρι και τον ανώτερο αξιωματούχο της Χαμάς, Σάλεχ αλ-Αρούρι, τον Ιανουάριο.

Λίγο μετά την ίδρυσή του το Ισραήλ υιοθετεί τακτικές δολοφονιών Παλαιστίνιων ηγετικών μορφών, με τις παράπλευρες απώλειες να είναι κανόνας. Σύμφωνα με τον Παλαιστίνιο-Ισραηλινό δρ. Ανώτατης Σχολής Κοινωνικών Επιστημών στο Παρίσι, Μαρουάν Μπισάρα, υπάρχει ένα πρόγραμμα δολοφονιών Παλαιστινίων ηγετών από τις στρατιωτικές υπηρεσίες πληροφοριών του Ισραήλ, τη Μοσάντ, σε όλον τον κόσμο.

«Έχουν περάσει 50 χρόνια, [από τότε που] προγράμματα δολοφονίας εκτελούνται από τη στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών και τη Μοσάντ, σε όλο τον κόσμο», έχει πει ο Μπισάρα, δείχνοντας επιτυχημένες επιθέσεις εναντίον προσωπικοτήτων, όπως ο ιδρυτής της Χαμάς, Σεΐχης Αχμάντ Γιασίν το 2004 και ο διοικητής της Χεζμπολάχ, Ιμάντ Μουγκνιέ το 2015.

Η πιο πρόσφατη εκτέλεση του εμβληματικού Χανίγια θα αλλάξει κάτι;

«Οι δολοφονίες δεν επηρεάζουν τη Χαμάς», δήλωσε στο Reuters πηγή προσκείμενη στη Χαμάε. «Οι μαχητές στο έδαφος έχουν τις δικές τους εντολές, είναι υποχρεωμένοι να πολεμήσουν μέχρι ο Sinwar (στρατιωτικός ηγέτης) και η ηγεσία να τους πει ότι υπάρχει συμφωνία», είπε.

Πράγματι όπως έχει επισημάνει και ο Μπισάρα, «κάθε φορά το Ισραήλ μπορούσε να ισχυριστεί νίκη, μετά από κάθε δολοφονία ηγέτη, αλλά αν δείτε την μεγάλη εικόνα, ιστορικά, η ισλαμική τζιχάντ έχει γίνει ισχυρότερη, η Χαμάς έχει γίνει ισχυρότερη και η Χεσμπολάχ έχει γίνει ισχυρότερη».

«Όλες αυτές οι οργανώσεις με κάποιον τρόπο βρήκανε στις τάξεις τους περισσότερους ικανούς, χαρισματικούς, πανίσχυρους ηγέτες για να ηγηθούν αυτών των οργανισμών» εξήγησε ο Μπισαρά, καταλήγοντας ότι «μετά από 50 χρόνια η Μοσάντ δεν έχει και πολλά να μας δείξει».

Σχολιάζοντας ο Ισραηλινός εμπειρογνώμονας στις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες Γιόσι Μέλμαν, τις πρόσφατες δολοφονίες Ισμαήλ Χανίγια και Φουάντ Σουκρ είναι πεπεισμένους ότι δεν θα αλλάξουν τίποτα.

«Στο παρελθόν, το Ισραήλ χρησιμοποιούσε στοχευμένες δολοφονίες Παλαιστινίων τρομοκρατών ή Ιρανών πυρηνικών επιστημόνων ως έσχατη λύση και ως μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής».

«Οι δολοφονίες είχαν σκοπό να εξυπηρετήσουν ουσιαστικούς διπλωματικούς σκοπούς. Αλλά από την αρχή του πολέμου, φαίνεται ότι το δόγμα της στοχευμένης δολοφονίας έχει γίνει αυτοσκοπός… Οι δύο δολοφονίες θα κάνουν μόνο τη Χαμάς, τη Χεζμπολάχ και το Ιράν πιο πεισματάρηδες και αποφασιστικούς».

Ουσιαστικά ο Μέλμαν επαναλαμβάνει τις εκτιμήσεις του περασμένου Ιανουαρίου, όταν τόνιζε ότι η στρατηγική των δολοφονιών «δεν λύνει τίποτα».

«Η κοινότητα των ισραηλινών πληροφοριών είναι ερωτευμένη με τις δολοφονίες και τώρα ντρέπονται, ταπεινώνονται και θέλουν να λυτρωθούν», είπε. «Όμως, 50 χρόνια μετά, έχει αποδειχθεί ότι οι στοχευμένες δολοφονίες δεν είναι η απάντηση. Κάθε άτομο που δολοφονείται, ακόμα κι αν είναι πολύ ανώτερο -ή στην ισραηλινή γλώσσα, «το κεφάλι του φιδιού»- έχει έναν αντικαταστάτη» υποστήριζε ο Μέλμαν.

Η ιστορία αυτό έδειξε. Μπορεί η Μοσάντ να εξόντωσε τον ιδρυτή της Ισλαμικής Τζιχάντ Φάθι Σακακί το 1995 στη Μάλτα, αλλά η ομάδα έγινε μόνο μεγαλύτερη και πιο θανατηφόρα μετά το θάνατό του, «όπως είδαμε την τελευταία δεκαετία στη Γάζα». Το ίδιο συνέβη και με την δολοφονία του «υπουργού Άμυνας της Χεζμπολάχ» Imad Mughniyeh, ίσως την πιο σημαντική που κατάφεραν Μοσάντ και CIA από κοινό. Παρά τη δολοφονία, Χεζμπολάχ, όχι μόνο επιβίωσε, αλλά είναι ακόμα πιο «ακόμα πολύ ζωντανή, όπως έχουμε δει στον τρέχοντα πόλεμο, και στον Λίβανο, την Υεμένη και τη Συρία» λέει ο Μέλμαν.

Θα βρούμε άλλον Χανίγια

Μιλώντας στο Reuters, ο Σάμι Άμπου Ζούχρι, ανώτερος αξιωματούχος της Χαμάς που βρίσκεται έξω από τα παλαιστινιακά εδάφη, είπε σημείωσε ότι η Χαμάς έχει ξεπεράσει πολλές δολοφονίες όλα αυτά τα χρόνια, συμπεριλαμβανομένου του Σεΐχη Αχμέντ Γιασίν.

«Η Χαμάς είναι ένα κίνημα θεσμών, δεν πεθαίνει όταν πεθαίνουν οι ηγέτες της», είπε ο Ζούχρι.

Ο Ashraf Abouelhoul, ειδικός σε παλαιστινιακά ζητήματα και διευθυντής στην αιγυπτιακή κρατικής εφημερίδα Al-Ahram, είπε ότι η Χαμάς είχε άλλους βετεράνους πολιτικούς όπως ο Χάλεντ Μασάλ, ο έμπειρος πρώην ηγέτης της Χαμάς.  «Είναι έτοιμος να παίξει μεγάλο ρόλο», είπε.

Αλλά στο στρατιωτικό μέτωπο, τίποτα δεν θα άλλαζε.

«Ο Χανίγιε δεν είχε κανένα ρόλο όσον αφορά τη στρατιωτική πτυχή. (Αυτό) εξαρτάται από τους στρατιωτικούς ηγέτες στη Γάζα», είπε.