Η μάχη για τον Λευκό Οίκο ξαναρχίζει από την αρχή. Η πρώτη δημοσκόπηση στην οποία η Κάμαλα Χάρις προηγείται του Ντόναλντ Τραμπ παρουσιάστηκε στο CBS. Η διαφορά τους είναι οριακή, μόλις 1%. Αλλά ποτέ μέχρι τώρα ο Μπάιντεν δεν είχε ξεπεράσει τον Τραμπ σε εθνικό επίπεδο.
Νέοι και Αφροαμερικανοί μπουστάρουν τα νούμερα της υποψήφιας των Δημοκρατικών. Το ίδιο κι οι γυναίκες, οι οποίες – σύμφωνα με το γκάλοπ – βλέπουν στο πρόσωπό της κάποια που θα υπερασπιστεί τα δικαιώματά τους. Το ποσοστό των ψηφοφόρων του Δημοκρατικού Κόμματος που απαντούν ότι σίγουρα θα πάνε να ψηφίσουν είναι το υψηλότερο του τελευταίου χρόνου.
Στο ευρύ κοινό η διαφορά ηλικίας γράφει υπέρ της (ο μέσος Αμερικανός δεν σκέφτεται πια ότι ο Μπάιντεν είναι πολύ ηλικιωμένος για πρόεδρος, αναρωτιέται πώς μπορεί να υπηρετήσει το έθνος ένας 78χρονος). Μερικά πράγματα δεν έχουν αλλάξει, όμως. Η πλειονότητα του εκλογικού σώματος θεωρεί πως με τον Τραμπ τα οικονομικά τους θα είναι καλύτερα – και ότι οι μετανάστες στα αμερικανικά σύνορα θα μειωθούν.
Σφάλματα
Τη Χάρις επιλέγουν οι περισσότεροι απ’ όσους συνήθως δεν προσέρχονται στις κάλπες αλλά φέτος δηλώνουν αποφασισμένοι να ψηφίσουν τον Νοέμβριο. Βέβαια, η υποψηφιότητά της εκτός από δημοκρατική δράση φέρνει και ρεπουμπλικανική αντίδραση. Τώρα, που αυτή είναι η αντίπαλος, το ⅓ των ψηφοφόρων του Τραμπ λέει πως έχει έξτρα κίνητρο για να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα.
Η μεγάλη εικόνα φαίνεται θετική, μια και το 68% του συνόλου υποστηρίζει ότι οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να εκλέξουν μια μαύρη γυναίκα πρόεδρο, ενώ μόλις 32% διαφωνεί. Η ρεαλιστική ανάλυση θέλει – εύλογα – την έκβαση της αναμέτρησης να παραμένει ανοιχτή. Οσοι την παρακολουθούν από απόσταση, πάντως, δεν μπορούν να μη διαπιστώσουν πως οι μάτσο τραμπικές υστερίες έχουν λειτουργήσει κι ανάποδα.
Ειρωνευόμενος τη Χάρις, με ύφος διαδικτυακού τρολ, ο πρώην πρόεδρος τονώνει το φρόνημα των πιστών του, αλλά ταυτόχρονα τής φτιάχνει και προφίλ φιλελεύθερου αντίβαρου στα μάτια των αμφιταλαντευόμενων. Κι ενισχύει την επιχειρηματολογία όποιων στοιχηματίζουν ότι δεν θα αποφύγει το λάθος που θα του κοστίσει. Γιατί ακόμη κι αν η Χάρις δεν είναι τόσο γοητευτική πολιτική προσωπικότητα ώστε να γυρίσει αμέσως το εκλογικό παιχνίδι, ο νικητής ενός τέτοιου κρίνεται πάντα κι από τα σφάλματα του χαμένου.
